i
Ta książka wyrosła z zachwytu Kengo Kumy nad twórczością Bruno Tauta. Jest refleksyjnym i wnikliwym spojrzeniem utalentowanego architekta i myśliciela na różnice pomiędzy podejściem do projektowania architektury i otoczenia w wydaniu architektów japońskich i tych wychowanych w tradycji architektury zachodnioeuropejskiej, do których i my się zaliczamy. Różnice te są kardynalne. Kengo Kuma podkreśla na podstawie szybkiej, ale celnej analizy zachodnioeuropejskiej filozofii, iż my skupiamy się na projektowaniu przedmiotów, obiektów, celebrując autoekspresję, kształtując percepcję architektury jak kadry fotograficzne, podczas gdy architekci japońscy celebrują człowieka i jego kontakt ze światem. Rozbiórka i ponowne budowanie świątyń Ise co dwadzieścia lat podkreśla dla Japończyków fakt, iż ziemia na której stoi świątynia, jest o wiele ważniejsza niż wybudowana na niej ludzka konstrukcja. Różnic tych jest wiele. Nie dość, że tłumaczą one estetykę architektury japońskiej, to pozwalają na nowe spojrzenie na nasze idee i ich źródła. Nie zawsze zdajemy sobie z nich sprawę.
