Nowej Akademii nie należy pojmować tylko w kategoriach szkoły, ale również jako ważny ośrodek kulturalny miasta. Tylko prosty i ascetyczny w swej formie budynek jest w stanie uleczyć chaotyczną tkankę miejską, będącą kakofonią współczesnych form i kolorów. Umiejętne wpisanie nowej kubatury w rozczłonkowany system urbanistyczny ma na celu uzdrowienie i uporządkowanie przestrzeni w najbliższym otoczeniu.
metodaBudynek akademii składa się z czterech brył odpowiadających czterem wydziałom akademii: sztuki, designu, architektury oraz historii kultury. Każdy z wydziałów jest jednostką niezależną, ale połączoną z pozostałymi poprzez wytworzoną w atrium przestrzeń typu in between, otwartą na wyższe kondygnacje budynków oraz prywatne funkcje uczelni, takie jak kantyna, galeria, miejsca spotkań i taras wypoczynkowy.
Główne atrium Akademii Sztuk Pięknych w Estonii zaprojektowano na poziomie +1 jako kontynuację przestrzeni publicznych zlokalizowanych poniżej (na poziomach 0 i -1). Jest to serce akademii i jej życia towarzyskiego, miejsce spotkań, dyskusji, wymiany idei pomiędzy studentami wszystkich wydziałów. Otwarte forum akademii może działać niezależnie od pozostałych funkcji publicznych, przeznaczonych na różnorodne wykłady, wystawy, artystyczne performance itp., również wieczorami.
Otwarta przestrzeń wewnątrz wydziałów pozwala na różnorodne konfiguracje pomieszczeń, zarówno stałe jak i mobilne (czasowe), w zależności od aktualnych potrzeb i wymagań. Poziomy użytkowe obsługiwane są za pomocą dwóch głównych trzonów komunikacyjnych, zawierających również sanitariaty oraz piony instalacyjne. Trzony zaprojektowano na dwóch przeciwległych stronach tak, aby każdy z nich w efektywny sposób obsługiwał po dwa budynki wydziałów. Układ konstrukcyjny pozwala na dowolne kombinacje klasycznego typu szkoły z systemem dużych, otwartych przestrzeni pracowni, które mogą być doświetlone obustronnie.
Zewnętrzna powłoka akademii jest transparentna i nie ogranicza dostępu oraz widoczności, zarówno z zewnątrz jak i od wewnątrz budynków. Podwójnie przeszklona elewacja oraz dach budynku zawierają pionowe elementy wykonane z drewna laminowanego, które chronią przed nadmierną penetracją promieni słonecznych. Zewnętrzna skóra akademii jest najważniejszym składnikiem systemu gospodarowania energią, wspomaganym dodatkowymi instalacjami wentylacji, klimatyzacji oraz ogrzewania, odpowiedzialnymi za utrzymywanie klimatu komfortu. Warstwowa struktura energetycznej skóry pozwala na naturalne wentylowanie budynku w okresie letnim, natomiast podczas zimy staje się dodatkowym buforem wspomagającym ogrzewanie budynku.
Nazwa obiektu: konkurs na nowy budynek Akademii Sztuk Pięknych w Tallinie, EstoniaAutorzy\nazwa pracowni: jojko+nawrocki architekci, Josef Kiszka ArchitektiWspółpraca autorska: Natalia Kozyra, Rafał Makulik, Łukasz Marciniak, Wojtek Sikora, Iwona TkoczKonstrukcja: Leszek BojdaPowierzchnia użytkowa: 30 000 m2Projekt: 2008
