Na ekspozycji zostaną zaprezentowane wybrane projekty z najodleglejszych rejonów świata. Łączy je to, że powstały dla osób w różny sposób wykluczonych społecznie bądź dotkniętych skutkami kataklizmów. Są to kliniki, szpitale, centra edukacyjne, szkoły i przedszkola, ale też mobilne łaźnie, ośrodki dla bezdomnych, a przede wszystkich tanie i stosunkowo proste do wybudowania domy. Realizowane zwykle w oparciu o materiały nie tylko dostępne, ale również takie, które sprawdzają się w trudnych warunkach klimatycznych, udowadniają, że współczesny architekt, działając jedynie punktowo, jest w stanie zainicjować dogłębne zmiany społeczne. Przy wielu tego typu inwestycjach pracowali bowiem lokalni mieszkańcy, by zdobywać doświadczenie i wiedzę potrzebną do wznoszenia kolejnych obiektów. Tą drogą podąża m.in. Shigeru Ban i jego organizacja Voluntary Architects’ Network specjalizująca się w niesieniu pomocy ofiarom klęsk żywiołowych. Ich najnowszy projekt powstał dla poszkodowanych w ubiegłorocznym trzęsieniu ziemi w Nepalu. Architekci zanalizowali budynki, które najbardziej oraz najmniej ucierpiały podczas katastrofy. Okazało się, że nie rozpadły się te, w które wmurowano tradycyjne, rzeźbione w drewnie ramy okienne. Tak powstała konstrukcja z drewnianych ram, którą wypełniano cegłą ze zburzonych domów (il. 20). Projekt był na tyle prosty, że każdy mógł zrealizować go samodzielnie. Spośród ukończonych niedawno przykładów architektury humanitarnej zwraca też uwagę centrum edukacyjne dla kobiet w Rwandzie (il. 13), nowojorskiego biura Sharon Davis Design. Ofiary wojny mogą tam otrzymać wsparcie oraz wiedzę na temat uprawy roślin, hodowli zwierząt czy wziąć udział w warsztatach z wyplatania koszyków. Wystawa powstała w oparciu o artykuł Mai Mozgi- Góreckiej „Architektura humanitarna dzisiaj”, który ukazał się w numerze 4/2016 „Architektury-murator”.
13-23 października 2016Centrum Festiwalowe, Art_Inkubator, Tymienieckiego 3, B1
i
