Tylko do połowy lutego 2015 roku trwają zgłoszenia do VIII edycji konkursu ŻYCIE W ARCHITEKTURZE. Warto zauważyć, że tym razem, po raz pierwszy w wieloletniej historii tego konkursu, pojawiła się nowa kategoria – wnętrza użyteczności publicznej. Ostatnie lata obfitowały bowiem w realizację wielu spektakularnych budowli i uznaliśmy, że warto pokazać je także od tej „wewnętrznej” strony. Zachęcam więc twórców do zgłaszania jak największej liczby obiektów, oczywiście we wszystkich pięciu konkursowych kategoriach, a internautów do oglądania projektów i czytania autorskich opisów. Dzięki konkursowi rośnie baza informacji o współczesnej polskiej architekturze! Szczegóły na www.zyciewarchitekturze.pl
- Ewa P. Porębska
- REALIZACJE
-
Europejskie Centrum Solidarności w Gdańsku
Budynek jest pierwszą realizacją nowej śródmiejskiej dzielnicy planowanej na 70-hektarowym terenie dawnej Stoczni Gdańskiej – o próbie przełożenia idei społecznego ruchu Solidarności na architekturę, nawiązaniach do poprzemysłowego krajobrazu i industrialnej estetyki piszą Daniel Załuski i Grzegorz Stiasny. -
O historii postoczniowych terenów i założeniach konkursu na projekt Centrum Solidarności
Budynek Centrum Solidarności to pierwsza realizacja nowej śródmiejskiej dzielnicy planowanej na terenach dawnej Stoczni Gdańskiej. W przyszłości obiekt bezpośrednio sąsiadować będzie z dużym centrum handlowym. -
W odniesieniu do placu i pomnika – o projekcie Centrum Solidarności Wojciech Targowski
Wyjątkowość położenia to nie tylko usytuowanie na granicy byłych terenów legendarnej Stoczni Gdańskiej, ale także bezpośrednia bliskość placu Solidarności z trzema potężnymi krzyżami pomnika Poległych Stoczniowców. Zaproponowana przez nas architektura musiała respektować dominującą rolę monumentu, a jednocześnie być na tyle wyrazista, by ten nowo projektowany, ważny obiekt był dobrze widoczny w pejzażu miasta nawet z odległej perspektywy – pisze główny projektant budynku Wojciech Targowski. -
O konstrukcji Europejskiego Centrum Solidarności – Zbigniew Wilk
Do najbardziej niekonwencjonalnych zagadnień przy projektowaniu budynku należy zaliczyć: konieczność zrównoważenia składowych poziomych obciążeń przekazywanych na znacznych wysokościach, zapewnienie przestrzennej sztywności obiektu, który miał być podzielony na niezależne segmenty, a także bezpośrednie posadowienie go w warunkach wysokiego poziomu wód gruntowych oraz w sytuacji, gdy pod fundamentem zlokalizowano instalacje geotermalne służące do pozyskiwania energii cieplnej za pomocą odwiertów – pisze główny konstruktor budynku Zbigniew Wilk. -
Architektura eksponująca krajobraz stoczni – o Europejskim Centrum Solidarności Daniel Załuski
Pochylone elewacje z kortenu przywodzą różnorodne skojarzenia: sylwety niedokończonych statków w stoczni, blachy przygotowane do montażu kadłubów. To nachylenie pojawia się też we wnętrzu, wprowadzając wrażenie zaburzenia równowagi i niepokoju, co tylko podkreśla wymowę fragmentów wystawy poświęconych życiu w komunistycznej Polsce. Zwiedzający mogą zresztą odbierać tę przestrzeń wszystkimi zmysłami. Niezwykły efekt wywołuje choćby dobiegający zewsząd szum klimatyzatorów, który odbija się echem od kortenowych płyt, czy unoszący się w całym budynku zapach ziemi – główny hol projektanci zamienili bowiem w pełen bujnej zieleni ogród – pisze architekt Daniel Załuski. -
Pałac Solidarności – o Europejskim Centrum Solidarności Grzegorz Stiasny
Solidarności – ruchowi, którego działania inspirowały cały świat – należał się ten monumentalny pałac chwały. A ponieważ był to ruch masowy, pałac musiał być prawdziwym pałacem ludu. Fotografie jego głównych fasad świetnie nadają się na wakacyjne pocztówki z Gdańska. To kolejne wcielenie muzealnej architektury typu parlante. Takiej, która i bryłą, i detalem służy propagowaniu treści mieszczącej się wewnątrz instytucji. Takiej, która potrafi zwiedzających i zadziwić, i oszołomić. -
Ratusz i Zduńskowolskie Centrum Integracji
Budynek odtwarza obrys oraz gabaryty historycznego gmachu stojącego w tym miejscu do II wojny światowej. W nawiązaniu do jego bryły jedno z wejść architekci zaakcentowali wieżą zegarową, a w samym centrum, zamiast dziedzińca, zaprojektowali salę kinową – pisze Katarzyna Waloryszak. -
Budynek biurowy Kielecka 5 w Gdyni
Okna wstęgowe niczym bandaż oplatają całą kubaturę, co przypomina nieco stylistykę budynków Jürgena Mayera, a jednocześnie zapewniają panoramiczne widoki na zalesione wzgórza morenowe i śródmieście Gdyni – pisze Monika Arczyńska. -
Domy Das Haus w Krakowie
Das Haus nie jest jednorodzinnym domem wolno stojącym ani bliźniaczym, choć na taki wygląda. Jest to budynek szeregowy, zespół czterech segmentów apartamentowych położonych na wspólnej działce – pisze Antoni Domicz.
- KONTEKSTY
-
Fotografia w służbie architektury?
Jaką rolę pełni architektoniczna fotografia w tak powszechnej dziś kulturze obrazkowej? Czy jest odrębną dziedziną sztuki, czy po prostu narzędziem marketingowym, którym posługują się projektanci i czasopisma? Jak oddziałuje na samą architekturę i czy ma moc zmieniania świata? Maja Mozga-Górecka recenzuje dwa istotne dla tej dziedziny wydarzenia, które miały miejsce w ostatnim czasie: londyńską wystawę Constructing Worlds i premierowe wydanie książki Shooting Space. -
Fotografia jako narzędzie krytyki architektonicznej
Podobnie jak portret człowieka, zdjęcie architektury może być realistyczne lub idealizujące, stanowić dokumentację obiektu lub jego karykaturę. Zdjęcia mogą świadomie odkrywać lub ukrywać architektoniczną koncepcję; interpretować, nadinterpretowywać, przeinaczać – o znaczeniu zdjęć prezentujących budynki w profesjonalnym czasopiśmie architektonicznym oraz ich doborze pisze redaktor naczelna „A-m” Ewa P. Porębska.
- CO SIĘ WYDARZYŁO
-
Wrocław – filmowe MIASTOmovie
Druga edycja festiwalu filmów dokumentalnych MIASTOmovie:wro poświęcona była wpływowi, jaki może wywrzeć na miasto uzyskanie tytułu Europejskiej Stolicy Kultury, którą Wrocław stanie się oficjalnie w 2016 roku. W dyskusjach, które towarzyszyły poszczególnym seansom, uczestniczyli goście z Czech, Słowacji i Węgier – relacja Aleksandry Czupkiewicz. -
Ciemna strona postępu – wystawa w Zachęcie
Wystawa Postęp i higiena, przygotowana przez Andę Rottenberg, poświęcona jest relacjom między eugeniką a ideą modernizacji. To gęsta i wielowątkowa ekspozycja, jedna z tych, które koniecznie należy zobaczyć. Narracja zaczyna się przy końcu XIX wieku – w momencie ukucia terminu eugenika – i sięga aż po współczesność, pokazując za pomocą sztuki jej echa w toczących się konfliktach, zjawiskach kreowania tożsamości i wizerunku – recenzja Agnieszki Skolimowskiej.
- CO SIĘ PROJEKTUJE
-
Pomnik Ofiar Komunizmu w Ottawie
Konkurs na projekt monumentu, który stanie w samym centrum kanadyjskiej stolicy, w sąsiedztwie najważniejszych instytucji państwowych, wygrali architekci Voytek Gorczynski, autor m.in. budynku ambasady Kanady w Warszawie, i Andrzej Pawlik oraz artysta Janusz Kapusta. -
Zespół mieszkaniowy na Targówku w Warszawie
Budynek, którego charakterystyczna bryła porządkować ma kształtującą się dopiero pierzeję peryferyjnej ulicy łodygowej na Targówku zaprojektowała młoda pracownia 4am Architekci. -
Biurowiec G.O.Center w Krakowie
Część krakowskiego Podgórza w pobliżu węzła rondo Mateczny od kilku lat zmienia się w dzielnicę biurową. Jedną z ostatnich inwestycji w okolicy jest budynek projektu pracowni INDO. -
Biurowiec Maraton w Poznaniu
Pracownia CDF Architekci zaprojektowała budynek biurowy, który osłoni niewielkie osiedle od ruchliwej ulicy w centrum Poznania. -
Plaża miejska w Giżycku
Konkurs na opracowanie koncepcji architektoniczno-urbanistycznej dla terenów nad jeziorem Niegocin w centrum miasta wygrali Małgorzata Sadowska-Sobczyk, Stanisław Ignaciuk i Michał Lenczewski. -
Budynek mieszkalny przy szczecińskiej starówce
Obszar, na którym zaplanowano obiekt objęty jest ochroną konserwatorską. Inwestor zorganizował więc konkurs na najlepszą koncepcję. Ostatecznie do realizacji wybrał projekt biura DEDECO.
- CZYTELNIA
-
Marcin Furtak, Centralny Okręg Przemysłowy (COP) 1936-1939. Architektura i urbanistyka
W książce opisano, jak krok po kroku realizowana była myśl o budowie zakładów przemysłowych, ważnych dla obronności kraju, istotnych też dla unowocześnienia polskiej gospodarki. Szczególnie interesująca jest odpowiedź na pytanie, czy i w jaki sposób projekty te wykorzystane były po wojnie i czy wpływały na tworzenie się obrazu nowych i istniejących miast – recenzja Sławomira Gzella. -
Erik Larson, Diabeł w białym mieście
W zamierzeniu jest to powieść sensacyjna, ale lwią jej część stanowi wspaniały opis budowy wystawy światowej w 1893 roku w Chicago. Erik Larson, historyk i dziennikarz, w podtytule zaznacza, że chodzi o wystawę, która zmieniła oblicze Ameryki – recenzja Sławomira Gzella. -
Witold Rybczyński, Jak działa architektura. Przybornik humanisty
To książka, która dla architekta powinna być literackim uzupełnieniem nieśmiertelnego Neuferta i komputerowych programów budowlanych, która przypomina, że architektura to coś żywego, a projekt to nie załącznik do faktury, ale początek realizacji budynku, którego oglądanie przez innych wystawi nam świadectwo architektonicznej moralności – recenzja Sławomira Gzella. -
Bohdan Paczowski, Spojrzenia. Glimpses
Prezentowane w albumie zdjęcia są czarno-białe, co nie znaczy, że pozbawione koloru. Wiele z nich to fotografie detali, ale przez ich nagromadzenie pokazują cały świat. Niektóre są lekko zamglone, ale niepozbawione ostrości widzenia – recenzja Sławomira Gzella. -
Gabriela Świtek, Gry sztuki z architekturą. Nowoczesne powinowactwa i współczesne integracje
Książka ma strukturę powieści szufladkowej, gdzie z każdym rozdziałem otwierają się nowe perspektywy. Lektura, prócz przyjemności z konstatacji, że oto rozumiemy wywody o rzeczach skomplikowanych, przenikających się jak wielobarwne ciecze w laboratoryjnej menzurce, przypomina o złożoności nauk humanistycznych, ich trwałym zazębieniu, ale i nieskończenie pojemnych marginesach – recenzja Hanny Faryny-Paszkiewicz. -
Witold Rybczyński, Jak działa architektura. Przybornik humanisty
Autor sam jest architektem, często też przytacza opinie znajomych projektantów. Opisuje i snuje refleksje dotyczące tylko tych budynków, które osobiście miał okazję zobaczyć. Nie faworyzuje żadnego konkretnego trendu czy ścieżki rozwoju. Przeciwnie, potrafi dostrzec historyczną ciągłość w naturze projektowania architektonicznego – recenzja Grzegorza Stiasnego.