Biblioteka miesięcznika Architektura-murator

Teatr Szekspirowski w Gdańsku
Budynek jest jak architektoniczny traktat. Poszczególne sale, schody, korytarze i dziedzińce opracowane są tu niczym elementy składowe przestrzennego rebusu, którego rozszyfrowanie zależy od wrażliwości odbiorcy.

O genezie scen elżbietańskich i historii powstania Teatru Szekspirowskiego w Gdańsku
Scena elżbietańska powstała w Gdańsku na początku XVII wieku prawdopodobnie na podstawie wskazówek angielskich trup teatralnych. Był to jednocześnie pierwszy teatr publiczny na terenie ówczesnej Rzeczypospolitej

Miasteczko sztuki – o idei budowy Teatru Szekspirowskiego dyrektor instytucji Jerzy Limon
Renato Rizzi zaproponował architektoniczną „szkatułę” na precjoza, nawiązująca do architektury sakralnej dawnego Gdańska, a jednocześnie do genezy teatru europejskiego. Szkatuła ma otwierane wieko (czytaj: dach) i otoczona jest murem. W ich obrębie znajdujemy uliczki, zaułki, tarasy, place i placyki. Wszystko to umożliwia czytanie całości jako modelu miasta, które w swoim centrum ma teatr – pisze dyrektor Teatru Szekspirowskiego, a zarazem inicjator budowy obiektu Jerzy Limon

Gest podziękowania – o idei projektu Teatru Szekspirowskiego główny architekt Renato Rizzi
„Symbol” oraz „sakralność” łączą się tu w realnej konstrukcji. W ruchu otwarcia skrzydeł otwieranego dachu. Ich metalowe ramiona wznoszą się ku niebu – to nic innego jak gest podziękowania za tego polskiego ducha i te wzniosłe ideały, które stoją u podstaw wszelkich wartości i które również dziś powinny nas jednoczyć – pisze główny projektant budynku Renato Rizzi

Otwierany dach – o najbardziej spektakularnym rozwiązaniu Teatru Szekspirowskiego architekt Robert Kuzianik
Największe wyzwanie konstrukcyjne stanowiła masa obu połaci otwieranego dachu. W pozycji zamkniętej siły rozkładają się najbardziej równomiernie po obwodzie żelbetowej belki wieńczącej ściany widowni, w pozycji otwartej cały ciężar dachu skupiony jest wzdłuż jednej krawędzi

Wędrowanie po zamczysku – o Teatrze Szekspirowskim Monika Arczyńska
Już na etapie konkursu decyzja o zasłonięciu przedpola widokowego na Główne Miasto wydawała się kontrowersyjna. Dziś widać jednak wyraźnie, że nowy gmach stanowi rodzaj łącznika między dzielnicami odciętymi estakadą Podwala Przedmiejskiego, bo wyniesienie pozwala na obejrzenie obu obszarów z dachu i murów teatru, ponad ruchliwą arterią. Spacer między wnętrzem a zewnętrzem budynku przypomina wędrowanie po średniowiecznym zamczysku – pisze architektka Monika Arczyńska

Filozoficzno-logiczny traktat – o Teatrze Szekspirowskim Grzegorz Stiasny
Przyzwyczajeni jesteśmy do XX-wiecznego fetysza otwartości: łączenia wnętrza z zewnętrzem, płynnej zmiany funkcji poszczególnych części i zacierania granic pomiędzy nimi – Corbusierowskiego plan libre. Tymczasem gdański teatr jest zręczną polemiką z myśleniem oczywistymi kategoriami. Jego architektura pokazuje, że w ramach encyklopedycznego preparowania poszczególnych miejsc można osiągnąć marzenie Grotowskiego, Kantora i innych o zerwaniu ze sztywnym podziałem na sceniczny performance i widownię – pisze architekt i krytyk architektury Grzegorz Stiasny

Aerotunel Flyspot koło Warszawy
Budynek, przeznaczony do treningów dla skoczków spadochronowych i amatorów ekstremalnych wrażeń, udowadnia, że współczesne centra rozrywki mogą mieć poważną architektoniczną formę.

Przystań wodna we Włocławku
Autorzy budynku specjalizują się w obiektach wykorzystujących konstrukcje linowe i membrany. Ten rodzaj architektury to już rodzinna tradycja, zapoczątkowana w latach 50. przez profesora Andrzeja Ryżyńskiego i kontynuowana przez jego syna Wojciecha, a ostatnio także wnuka – Piotra

Browar Lubicz w Krakowie
Nowe budynki mieszkaniowe, które uzupełniają zabytkowy kompleks, wyraźnie odwołują się do XIX-wiecznej estetyki przemysłowej. Również ich układ nawiązuje do dawnej zabudowy browaru