Centrum Symulacji Medycznej we Wrocławiu

Budynek Centrum Symulacji Medycznej, widok z lotu ptaka od strony południowej. W tle wybrzeże Ludwika Pasteura i m.in. budynki Centrum Naukowej Informacji Medycznej (po lewej) oraz Starter proj. Krystyny i Mariana Barskich; Fot. Maciej Lulko

Źródło: Archiwum Architektury

Rozwiń

Centrum Symulacji Medycznej we Wrocławiu

Strefa wejściowa budynku; dostęp dla osób niepełnosprawnych do podwyższonego parteru zapewnia pochylnia zlokalizowana w południowo-zachodnim narożniku budynku; Fot. Maciej Lulko

Źródło: Archiwum Architektury

Rozwiń

Centrum Symulacji Medycznej we Wrocławiu

Widok na Centrum Symulacji Medycznej od strony południowo- -zachodniej; Fot. Maciej Lulko

Źródło: Archiwum Architektury

Rozwiń

Centrum Symulacji Medycznej we Wrocławiu

Widok na północno-zachodni narożnik. Na pierwszym planie nowo zaprojektowana rama wykończona kortenem, mieszcząca m.in. salę seminaryjną; Fot. Maciej Lulko

Źródło: Archiwum Architektury

Rozwiń

Centrum Symulacji Medycznej we Wrocławiu

Fragment elewacji; widoczna wymieniona stolarka okienna zrealizowana na wzór historycznej, panele kortenu będące wykończeniem nowej bryły, a także szklane balustrady zabezpieczające taras użytkowy od strony północnej; Fot. Maciej Lulko

Źródło: Archiwum Architektury

Rozwiń

Centrum Symulacji Medycznej we Wrocławiu

Pierwotnie większość ścian była otynkowana; na zdjęciu jeden z nielicznych fragmentów z wyeksponowanymi cegłami; Fot. Maciej Lulko

Źródło: Archiwum Architektury

Rozwiń

Centrum Symulacji Medycznej we Wrocławiu

Wnętrze z przestrzenią wielofunkcyjną i oszklonymi salami do ćwiczeń, znajdujące się na na poziomie podwyższonego parteru; Fot. Maciej Lulko

Źródło: Archiwum Architektury

Rozwiń

Centrum Symulacji Medycznej we Wrocławiu

Przestrzeń poddasza; w głębi szklana sala seminaryjna oraz wykończony kortenem kubik, mieszczący jeden z dźwigów windowych; Fot. Maciej Lulko

Źródło: Archiwum Architektury

Rozwiń

Centrum Symulacji Medycznej we Wrocławiu

Przestrzeń poddasza z zachowaną więźbą dachową. Fragmenty w złym stanie technicznym uzupełniono nowymi elementami drewnianymi zaznaczając subtelną różnicę pomiędzy starą a nową strukturą; Fot. Maciej Lulko

Źródło: Archiwum Architektury

Rozwiń