Powrót do Filharmonia w Hamburgu

Filharmonia w Hamburgu
Pełen ekran
Filharmonia w Hamburgu. Przeszklenia
Slajd: 15/33
Filharmonia w Hamburgu. Bryła Filharmonia w Hamburgu. Widok z lotu ptaka Filharmonia w Hamburgu. Spichlerz Filharmonia w Hamburgu. Schemat Filharmonia w Hamburgu. Widok od strony północno-zachodniej Filharmonia w Hamburgu. Widok od strony północno-wschodniej. Fot. © Iwan Baan Filharmonia w Hamburgu. W porcie Szklaną fasadę wykonano ze 1100 zestawów o szerokości 4-5 m Filharmonia w Hamburgu. Widok od strony południowo-wschodniej Filharmonia w Hamburgu od strony kanału Filharmonia w Hamburgu. Panorama Filharmonia w Hamburgu na cyplu Taras widokowy na dachu. Fot. © Iwan Baan Moduł obudowy loggii (szklenie pojedyncze) – typ 2 Filharmonia w Hamburgu. Przeszklenia Filharmonia w Hamburgu. Krople bazaltu na szybach Na dachu historycznego spichlerza, na wysokości 37 metrów, znajduje się ogólnodostępny plac o powierzchni 4000 m2 Aby poprawić warunki akustyczne, ściany i sufit wyłożono panelami Główna sala koncertowa ma wysokość 25 m, rozpiętość dochodzącą do 50 m i może pomieścić 2100 osób Filharmonia w Hamburgu. Tunel z ruchomym chodnikiem Filharmonia w Hamburgu. Organy Główna sala w trakcie budowy. © Oliver Heissner Filharmonia w Hamburgu. Szklana nadbudowa Wnętrze sali (z plafonem) wyłożono specjalnymi panelami Filharmonia w Hamburgu. Plafon Filharmonia w Hamburgu. Zadaszenie Filharmonia w Hamburgu. Stalowa konstrukcja Filharmonia w Hamburgu. Panele Fasada z modułów elewacyjnych, (szklenie podwójne) – typ 1. Herzog & De Meuron Pierwszy magazyn zbudowany w 1875 roku został zniszczony podczas II wojny światowej W miejscu po zburzonym spichlerzu postawiono w 1966 roku drugi Wewnętrzną konstrukcję spichlerza usunięto w 2007 roku W modułach typu 1 zastosowano szklenie o wysokości 3350 mm

Zobacz więcej miniatur

Nanoszone na szyby kropki bazaltu zapobiegają przegrzewaniu się wnętrza. Aby zoptymalizować lokalizację i zagęszczenie kropek w odniesieniu do rzeczywistej orientacji względem słońca, ich układ na każdym elemencie był ustalany indywidualnie w modelu komputerowym. Fot. © Michael Zapf

Tweetnij