II nagroda - Iga Jagodzińska, Adam Grudzień: Seedizen Budynek jest pewnego rodzaju formą przetrwalnikową dla gatunku ludzkiego w wypadku kataklizmu. Ideą obiektu jest zapewnienie mieszkańcom wszelkich niezbędnych do życia elementów poprzez korzystanie z mechanizmów obronnych oraz ułatwiających przetrwanie, z jakich do tej pory korzystały rośliny – to one są elementem, który najdłużej dostosowywał się do niekorzystnych warunków na ziemi. Budynek jest zupełnie autonomiczny: samodzielnie oddycha, trawi, żywi się i broni, filtruje powietrze w zewnętrznym płaszczu elewacji, recyklinguje odpady i wodę, pobiera energię, produkuje żywność oraz zapewnia bezpieczeństwo. Do momentu zagrożenia obiekt pełni funkcję centrum badawczego, skupiając wewnątrz naukowców i ich rodziny. W razie potrzeby budynek na czas niebezpiecznego wydarzenia zamyka się szczelnie oraz częściowo chowa się w ziemi, jednocześnie silnie się w niej zakorzeniając. Ze względu na swą autonomiczność – dzięki zastosowaniu organicznych surowców mających własne systemy komórek umożliwiających ich podział – miejsce to pozwala na przeżycie wewnątrz przez nieograniczoną ilość czasu.  

II nagroda - Iga Jagodzińska, Adam Grudzień: Seedizen Budynek jest pewnego rodzaju formą przetrwalnikową dla gatunku ludzkiego w wypadku kataklizmu. Ideą obiektu jest zapewnienie mieszkańcom wszelkich niezbędnych do życia elementów poprzez korzystanie z mechanizmów obronnych oraz ułatwiających przetrwanie, z jakich do tej pory korzystały rośliny – to one są elementem, który najdłużej dostosowywał się do niekorzystnych warunków na ziemi. Budynek jest zupełnie autonomiczny: samodzielnie oddycha, trawi, żywi się i broni, filtruje powietrze w zewnętrznym płaszczu elewacji, recyklinguje odpady i wodę, pobiera energię, produkuje żywność oraz zapewnia bezpieczeństwo. Do momentu zagrożenia obiekt pełni funkcję centrum badawczego, skupiając wewnątrz naukowców i ich rodziny. W razie potrzeby budynek na czas niebezpiecznego wydarzenia zamyka się szczelnie oraz częściowo chowa się w ziemi, jednocześnie silnie się w niej zakorzeniając. Ze względu na swą autonomiczność – dzięki zastosowaniu organicznych surowców mających własne systemy komórek umożliwiających ich podział – miejsce to pozwala na przeżycie wewnątrz przez nieograniczoną ilość czasu.

III nagroda: Ziemowit Belter, Julian Lemka - Tradycyjny neokapitalizm

III nagroda: Ziemowit Belter, Julian Lemka - Tradycyjny neokapitalizm

Wyróżnienie: Joanna Pasymowska, Anna Radziemska - Powrót na łono natury Miejsce pracy jest organicznym kokonem, którego konstrukcja jest wykonana z bioplastu, a „elewacja” z włókna, które ma możliwość wykonywania procesu wymiany gazowej. Wewnątrz kokonu znajduje się substancja odżywcza, która stymuluje ciało człowieka oraz dostarcza niezbędnych substancji. Po wykonaniu pracy przez pracownika substancja degraduje sięi. Pobierana jest z drzewa, które przez ciągłe odżywianie i sprzyjające warunki naturalne produkuje odżywczy nektar. Pracobiorca podłączony jest do sond, które monitorują jego postępy i potrzeby; w przypadku spadku parametrów życiowych jest „odżywiany”. Dzięki temu uzyskujemy siłę roboczą, która – pozbawiona życiowych potrzeb – działa najefektywniej. Praca odbywa się na hologramie, który odczytuje myśli człowieka i zapisuje je w postaci rysunków, opisów, obrazów i diagramów. Na każdym drzewie znajduje się kilka kokonów dobieranych do siebie ze względu na rodzaj wykonywanej pracy. Osoba dostarczana jest w środek lasu za pomocą latających kokonów, które dla celów projektowych zostały nazwane ważkami. Projekt odpowiada na problem betonizacji świata, która – gdy będzie kontynuowana – sprawi, że doprowadzimy do braku terenów zielonych. Zieleń produkuje tlen, a człowiek oddycha tlenem, tak więc brak zieleni jest jednoznaczny z brakiem tlenu, czyli docelowo brakiem człowieka. Kolejnym zagadnieniem, na które zostało znalezione rozwiązanie, jest elastyczność pracy. Zamiast pracować przez rok codziennie w dni robocze w godz. 8:00– –16:00, jesteśmy w stanie przepracować to wszystko w miesiąc – a pozostałe miesiące w roku mieć wolne. Założenie jest stworzone dla pracy umysłowej, która jest podstawą każdej innej.

Wyróżnienie - Marta Landowska - Tahion

Wyróżnienie: Maksymilian Macur, Paweł Unger - Artificial Intelligence Security Agency

Wyróżnienie: Joanna Kania, Karina Kiersztyn - Modular city battery Biurowiec składa się z w pełni autonomicznych modułów. Projekt zakłada różne warianty przestrzeni biurowej oraz mieszkalnej. Usługi znajdujące się w najniższych kondygnacjach budynku pozwalają na odpoczynek od pracy bez konieczności opuszczania obiektu. Dodatkowym atutem jest pełna mobilność poszczególnych modułów. Moduły, które poruszają się za pomocą specjalnie do tego przystosowanych dronów, mogą wielokrotnie zmieniać swoje położenie. W miarę potrzeb funkcjonalnych użytkowników w obiekcie moduły można wymieniać w cyklu dobowym. Po czasie pracy moduły biurowe można zastąpić jednostkami związanymi z rozrywką bądź kulturą. Zaproponowane moduły wyposażone są w niezależne instalacje. Każdy z nich przez wtopione w fasadzie ogniwa fotowoltaiczne pozyskuje na własne potrzeby energię ze słońca, nadmiar oddając na użytek reszty obiektu. Jednostki wyposażone są również w kolektory słoneczne i mają własny system wentylacji z odzyskiem ciepła.