Powrót do Mieszkanie po polsku 1945-2018

Mieszkanie po polsku 1945-2018

Pełen ekran
Mieszkanie po polsku 1945-2018
Slajd: 3/10
Mieszkanie po polsku 1945-2018 Mieszkanie po polsku 1945-2018 Mieszkanie po polsku 1945-2018 Mieszkanie po polsku 1945-2018 Mieszkanie po polsku 1945-2018 Mieszkanie po polsku 1945-2018 Mieszkanie po polsku 1945-2018 Mieszkanie po polsku 1945-2018 Mieszkanie po polsku 1945-2018 Mieszkanie po polsku 1945-2018

Zobacz więcej miniatur

1958-1960

Mezonetowiec we Wrocławiu (proj. Jadwiga Grabowska-Hawrylak, Edmund Frąckiewicz, Marta i Igor Tawryczewscy, 1958-1960) Galeriowiec ze spiętrzonych dwupoziomowych jednostek mieszkalnych w typie corbusierowskiej immeubles villas, czyli kamienicy willowej. Tu wykonanej w monolitycznej technologii lanego betonu ścian poprzecznych z wypełnieniem z gruzobetonowych pustaków.

W latach 1958-1960 Jadwiga Grabowska- Hawrylak wraz z zespołem wrocławskiego Miastoprojektu zrealizowała 8-kondygnacyjny blok z 54 mieszkaniami dwupoziomowymi typu maisonette, spiętrzonymi w trzech rzędach po 18 jednostek. Prowadzą do nich trzy galerie dostępne z dwu wolnostojących klatek schodowych z szybem windowym w środku. Na parterze umieszczono część handlowousługową, a na dachu, dostępnym z najwyższej galerii, znalazły się jednopoziomowe mieszkania, które pierwotnie przeznaczono na pracownie dla artystów i architektów oraz przestrzeń rekreacyjną dla mieszkańców. Lokale dwupoziomowe o powierzchni 70 m2 składają z wiatrołapu, kuchni oraz pokoju dziennego ze schodami i balkonem na niższym poziomie. Poziom górny stanowi korytarz, WC, łazienka i dwie sypialnie, z których jedna ma niewielki balkon od strony ulicy. Budynek zyskał aplauz zagranicą, został nawet zaprezentowany w czasopismie „L’Architecture d’Aujourd’hui" (10/1962). Spiętrzone mieszkania typu maisonette wraz z ogrodami projektował Le Corbusier w 1922 roku, a później – w 1927 roku – także polscy architekci (Teresa Żarnowerówna, Mieczysław Szczuka, Piotr Koziński i Antoni Karczewski). Wrocławscy projektanci mogli inspirować się też powojenną prasą, która publikowała rozwiązania podobnego typu z Anglii i Francji. Ponadto w 1957 roku w Berlinie Zachodnim miała miejsce Międzynarodowa Wystawa Budowlana Interbau, gdzie Paul Schneider- Eisleben zaprojektował niewielki blok z 20 mieszkaniami maisonette. Jego zbliżona struktura mogła mieć wpływ na rozwiązanie wrocławskiego mezonetowca oraz opisanego dalej tyskiego osiedla E-2. Berliński obiekt jest jednak o wiele skromniejszy i nie ma usług w parterze ani przestrzeni wspólnych na dachu.

Tweetnij