Na czym polega innowacyjność projektu/realizacji

Na warszawskim Bemowie brakuje „rynku”. Obecnie centrum dzielnicy definiuje skrzyżowanie ulic Górczewskiej i Powstańców Śląskich; to przy nim znajdują się: Urząd Dzielnicy, Szkoła Podstawowa, Dom Kultury czy sklepy wielkopowierzchniowe. Mieszkańcy traktują to miejsce jedynie jako ciąg tranzytowy - pragmatyczną infrastrukturę. Nowa przestrzeń publiczna przy skrzyżowaniu działa według odwrotności zasady rynku miejskiego. Bemowski plac publiczny określa centralny obszar skrzyżowania – niedostępny dla pieszych, więc niemogący stać się przestrzenią publiczną - który staje się granicą, skąd funkcje publiczne rozprzestrzeniają się na zewnątrz. Podział terenu opracowania skrzyżowaniem ulic dzieli go na cztery strefy, z których każda otrzymuje odrębny charakter, odpowiadając na zupełnie różne charakterystyki kontekstu. Plac Ratuszowy, Plac Targowy, Plac Mieszkańców oraz Polana połączone zostały obwodowym pastiszem bulwaru – strefą określoną obwodem pasów dla pieszych. Standardowe „zebry” mutują w czterech strefach funkcyjnych, podkreślając odrębny charakter każdej z nich, jak i przynależność do większego założenia. Istotą projektu było stworzenie ikonicznej przestrzeni publicznej. Nie tylko forma może być ikoniczna – tutaj Ikoną jest specyficzny, infrastrukturalny charakter przestrzeni. Ikoną jest kolor – intensywna zieleń, która barwi centrum skrzyżowania niedostępne dla pieszych, łącznie z latarniami oraz słupami znaków drogowych i sygnalizacji świetlnej. Dzięki wielowątkowej strategii projektowej skrzyżowanie stanie się innowacyjną hybrydą przestrzeni publicznej i miejskiej ikony – figuratywnej, ale tym razem takiej, z której można korzystać. Centrum dzielnicy Bemowo będzie „Zieloną Wyspą” zróżnicowanych funkcji pro-publicznych oraz ikonicznych form.