Wyższe Seminarium Duchowne Zgromadzenia Księży Zmartwychwstańców

Krakowski zespół księży zmartwychwstańców, pełen odniesień do historycznych wątków i stylów, to kwintesencja postmodernizmu. We współczesnej polskiej architekturze nie ma drugiego obiektu o tak wyrazistej symbolice.

Seminarium księży zmartwychwstańców, które weszło już do kanonu polskiej architektury XX wieku jako sztandarowe dzieło postmodernizmu, jest na pozór tradycyjnym założeniem klasztornym: z kościołem, wielkim refektarzem, pomieszczeniami mieszkalnymi i dydaktycznymi. W istocie jednak stanowi wielowątkowe przetworzenie głęboko zakorzenionych w kulturze wyobrażeń o miejscu kultu. Bramy, dziedzińce, portale, świątynie czy wieże nie zawsze pełnią tu tradycyjnie przypisane im funkcje. Ale podobnie jak w historycznych zespołach, współtworzą atmosferę mistycyzmu i duchowej tajemnicy. W wymiarze fizycznym do zrozumienia Absolutu prowadzą cztery bramy: Inicjacji, Wiedzy, Nadziei i Wiary. Dariusz Kozłowski, główny autor seminarium, uczy swoich studentów, by nie traktowali projektowania w sposób dogmatyczny. Jego zdaniem architektura nie musi mieć nic wspólnego z użytecznością: To rodzaj gry polegającej na budowaniu rzeczy fikcyjnych tak, by wyglądały jak prawdziwe. Przestrzeń krakowskiego kompleksu, podobnie jak jej twórca, uczy ignorowania utartych szlaków i poszukiwania własnych odpowiedzi.

Wykonawcy makiety: Janusz Hadt, Stanisław Nesterski

Nagrody:

1986 Nagroda publiczności na I Biennale Architektury w Krakowie

2006 jeden z 20 obiektów prezentowanych na wystawie POLSKA. IKONY ARCHITEKTURY