Dyskusja nad kształtem podniesionego z ruin historycznego centrum Gdańska nie milknie. Mnożą się skrajne oceny, często pozbawione merytorycznych podstaw. Książka Jacka Friedricha ułatwia dostęp do obiektywnej wiedzy. Dotychczasowe opracowania są rozproszone, a fundamentalny zbiór relacji Wspomnienia z odbudowy Głównego Miasta (Wydawnictwo Morskie 1978) ma charakter przyczynkowy i nie może zastąpić monografii. Dyskusja, która chwilami przycicha i od czasu do czasu rozpala się na nowo, szczęśliwie nie zamyka się w gronie architektów. Autor architektem nie jest, dzięki czemu jego ogląd jest pozbawiony specyficznego zawodowego skażenia.
Jacek Friedrich jest historykiem sztuki, silnie zaangażowanym w tematykę architektoniczną. Nie słynie z zainteresowania problematyką odległych wieków wspaniałości miasta, do których chętnie odwołują się wielbiciele Gdańska. Chętnie za to zajmuje zdecydowane stanowisko w obronie lekceważonego dziedzictwa modernizmu. Odbudowa Gdańska stanowiła frapujące połączenie modernizmu, socrealizmu i historycznego dziedzictwa. Przywołane w książce tło polityczne i społeczne czyni ją szczególnie wartościową. Jest ona też świadectwem ważnym dla oceny polskiej myśli konserwatorskiej – kontrowersyjnej, jak każde nowatorskie działanie, podjętej z zapałem przez zaangażowanych zapaleńców w obliczu niespotykanej dewastacji zasobów materialnych wschodniej Europy.
