Konkurs był konkursem studialnym, jednoetapowym. Celem konkursu było wyłonienie najlepszych pod względem urbanistycznym, funkcjonalnym i użytkowym rozwiązań zagospodarowania przestrzennego obszaru objętego zakresem konkursu - Portu i Cypla Czerniakowskiego. Zwycięska praca wraz z pracami nagrodzonymi i wyróżnionymi stanie się punktem wyjścia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego tego obszaru oraz przygotowania oferty inwestycyjnej dla wspólnej realizacji przedsięwzięć opartych na podziale zadań pomiędzy podmiotem publicznym a partnerem prywatnym lub innej formie współpracy z podmiotami prywatnymi. Publiczne ogłoszenie wyników konkursu odbyło się 3 grudnia 2010 roku.
W debacie pokonkursowej 20 grudnia 2010 roku udział wzięli członkowie jury, w tym m.in. Marek Mikos - p.o. Dyrektora Biura Architektury i Planowania Przestrzennego, Marek Piwowarski – Pełnomocnik Prezydenta m. st. Warszawy do Spraw Zagospodarowania Nabrzeża Wisły, Paweł Lisicki – Zastępca Dyrektora Biura Ochrony Środowiska, Barbara Jezierska - Wojewódzki Konserwator Zabytków oraz sędziowie rekomendowani przez TUP i SARP.
Autorami zwycięskiej pracy są architekci z pracowni tomcat.arch.design (główny projektant Tomasz Olszewski)
Ideą projektu jest rewitalizacja, aktywizacja i uatrakcyjnienie cennego krajobrazowo, historycznie i urbanistycznie fragmentu miasta, ewolucyjne traktowanie przestrzeni cypla oraz radykalne działania przestrzenne na obszarze buforowym, to jest pomiędzy basenem portowymi i kanałem a ważną dla Warszawy arterią komunikacyjną – ulicą Czerniakowską. Na otwartych terenach cypla, poza bezładem przestrzennym, problematyczny jest uciążliwy hałas generowany przez ruch kołowy na ulicy Czerniakowskiej i na moście. Jednym z priorytetów dla poprawy walorów rekreacyjnych na cyplu jest ograniczenie emisji hałasu. Intencją jest zachowanie parkowego, zielonego, „bionicznego” charakteru cypla oraz wytworzenie istotnej tkanki miejskiej, adekwatnej do rangi ulicy Czerniakowskiej w zachodniej części projektowanego obszaru. Najwłaściwszym podejściem jest szukanie symbiotycznych połączeń pomiędzy cyplem i resztą miasta, między zabudową a terenami zieleni. Ambicją projektantów jest kreowanie ludzkich zachowań, a dopiero w drugiej kolejności nadawanie tym aktywnościom realnych ram w postaci budynków, placów, osi, czy parków.
i
