Nazwa obiektu | Prototyp domu LOST HIGHWAY |
Adres obiektu | Syrakuzy, Włochy |
Autorzy | Studio AION - Aleksandra Jaeschke & Andrea Di Stefano |
Zespół projektowy | Salvo Pappalardo, Francesco Minniti, Andrea Romano |
Konstrukcja | Nicola Impollonia, Antonio Di Caro |
Powierzchnia terenu | 7500.0 m² |
Powierzchnia zabudowy | 260.0 m² |
Powierzchnia użytkowa | 200.0 m² |
Powierzchnia całkowita | 260.0 m² |
Kubatura | 695.0 m³ |
Projekt | 2009 |
Data realizacji (koniec) | 2010 |
Koszt inwestycji | 230 000 EUR |
Nazwa obiektu: LOST HIGHWAYPrototyp domu, Syrakuzy, WłochyAutorzy: Studio AION - Aleksandra Jaeschke & Andrea Di Stefanozespół: Salvo Pappalardo, Francesco Minniti, Andrea RomanoKonstrukcja: Nicola Impollonia, Antonio Di CaroGeneralny wykonawca\Inwestor: prywatnyPowierzchnia terenu: 7500 m2Powierzchnia zabudowy: 260 m2Powierzchnia użytkowa: 200 m2Powierzchnia całkowita: 260 m2Kubatura: 695 m3Projekt: 2009Realizacja: 2010Koszt inwestycji: 230 000 EUR
Lost Highway to drewniany prototyp domu. Tworzy go prosta, czworokątna bryła, której dwie niezależne i otwarte na południe i północ przestrzenie skupiają się wokół wewnętrznego dziedzińca. Ten łącząc je tworzy samowystarczalny, „żyjący” mikrokosmos.
Dwa główne bloki przestrzenne domu są elastyczne pod względem funkcjonalnym - ruchome ściany pozwalają bowiem na zmiany w konfiguracji wewnętrznej w zależności od potrzeb użytkowników i umożliwiają wydzielenie mniejszych i niezależnych pomieszczeń. Rozwijane ekrany mogą tworzyć zamknięty korytarz łączący na przykład w okresie zimowym dwie zamknięte przestrzenie. Każda z nich zawiera w sobie dodatkowo odrębną bryłę o minimalnych wymiarach, w której ukryte są toalety, schowki i instalacje. Tak powstała konfiguracja sugeruje rożne zastosowania – dom z jasno wydzieloną przestrzenią prywatną i publiczną łatwo może przerodzić się w mieszkanie z pracownią lub w pracownię z galerią.
Konstrukcję nośną i powłokę bryły współtworzą równolegle poukładane drewniane belki o kwadratowym przekroju 24x24cm. Drzewo naznaczone niezliczoną ilością wąskich i pozornie chaotycznie rozmieszczonych otworów i pozbawione dodatkowych warstw ochronnych i dekoracyjnych odpowiada na wszystkie wyzwania konstrukcyjne i izolacyjne, scalając w jednym konstrukcję, funkcję i estetykę.
Strategicznie usytuowany na działce i lekko uniesiony nad ziemią dom współżyje z otaczającym go środowiskiem, wykorzystując każdą ze swoich sześciu powierzchni. Nadmierny z punktu widzenia statycznego przekrój powłoki odpowiada na wymogi izolacyjne. Strategicznie rozmieszczone w podłogach i ścianach dziedzińca szczeliny tworzą system pasywnej wentylacji. Dziesiątki wąskich otworów pozwalają dodatkowo na spełnienie odpowiednich warunków świetlnych we wnętrzu domu. Ich przypadkowe na pozór rozmieszczenie opiera się na użyciu specjalnego algorytmu, który wpisuje w chaotyczny układ ściśle określone wymogi. Powłoka staje się więc filtrem, który interpretuje otaczające je środowisko i moduluje ciągle zmieniające się gradienty świetlne i termiczne. Powstają swoiste pejzaże sensoryczne, które ożywiają i wzbogacają jednostajna na pozór przestrzeń domu.
Studio Aion ma siedzibę we Włoszech. Oficjalnie istnieje od 2008 roku, działa od 2005. Pracownię prowadzą Aleksandra Jaeschke i Andrea Di Stefano, absolwenci londynskiej Architectural Association. W 2009 roku Studio Aion brało udział w Unplugged Italy w Oslo – programie promującym młodą włoską architekturę. Ostatnie wydanie mediolańskiego czasopisma Cityproject zaprezentowało Aion jako jedną z pięciu najciekawszych młodych włoskich pracowni.
W naszych działaniach przeciwstawiamy się tradycyjnemu podejściu do projektowania, opartemu na realizacji z góry przyjętych pomysłów i założeń. Fascynują nas systemy oparte na samoorganizacji, obserwujemy procesy zachodzące w naturze. Inspirują nas biologia i bionika. Interesuje nas nie forma a logika formowania. W naszych poszukiwaniach proces nabiera szczególnego znaczenia, a forma wyłania się jako efekt negocjacji wielu czynników, a nie jako odgórny zamysł artysty.