| Autorzy | Barbara Grąbczewska, Oskar Grąbczewski, Marek Grąbczewski |
| Zespół projektowy | Marta Musiał, Kinga Żurek, Agnieszka Krzysztonek, Magdalena Kaiser |
Wiosną 2014 roku ogłoszono otwarty, międzynarodowy konkurs na projekt zespołu budynków muzealnych w stolicy Węgier pod nazwą Liget Budapest. Kilka dni temu ogłoszono zwycięskie pracownie architektoniczne, które zaprojektują siedziby czterech instytucji. Sou Fujimoto Architects opracuje koncepcję Domu Muzyki Węgierskiej, francuska pracownia Vallet de Martinis DIID Architectes budynku Muzeum Etnograficznego, natomiast węgierskie biuro Középülettervező Zrt zrealizuje Muzeum Fotografii oraz Muzeum Węgierskiej Architektury. Zespół instytucji powstanie na terenie miejskiego parku do 2018 roku.
W gronie 6 finalistów konkursu na projekt muzeum etnograficznego znalazła się polska pracownia OVO Grąbczewscy Architekci. Ich koncepcja przewiduje umieszczenie prostej bryły na skrzyżowaniu ulic Dozsa Gyorgy i Ajtosi Durer. Z jednej strony obiekt tworzy miejski narożnik, a z drugiej wtapia się w otaczający park.
Duży, lecz niski budynek maksymalnie wykorzystuje przewidzianą powierzchnię działki. Nieduża wysokość obiektu wymaga mniejszych nakładów energetycznych podczas budowy oraz po zakończeniu, gdy muzeum już rozpocznie działalność. Również przepisy dotyczące bezpieczeństwa i ochrony przeciwpożarowej są w tym przypadku mniej skomplikowane i kosztowne.
W centrum budynku umieszczono duży dąb, który podzielił przestrzeń na dwie części. Wydzielone w ten sposób patio leży na przecięciu osi miejskiej i krajobrazowej. Budynek otoczono portykiem wspieranym przez przypominające pnie drzew smukłe, betonowe kolumny. Za radą jury projektanci zdecydowali się na zastąpienie drewna betonem o złoto-brązowym odcieniu. Portyk stanowi strefę przejściową pomiędzy otoczeniem a budynkiem, miastem a parkiem. Zastosowane podpory przypominają także klasyczne kolumnady, tak popularne w XIX wiecznej architekturze Budapesztu, której przykładem może być chociażby dotychczasowa siedziba muzeum etnograficznego. Podobnie jak umieszczony w środku budynku dąb, portyk będzie chronił zwiedzających przez deszczem i słońcem.
Kolejnym elementem o znaczeniu symbolicznym jest szklana fasada, pokryta wzorem wywiedzionym z tradycyjnego węgierskiego haftu, lecz zaprojektowanym przez współczesnego artystę. Poza walorem estetycznym i informacyjnym, mówiącym o funkcji budynku, będzie chronić ptaki przed uderzaniem w fasadę.
Funkcje muzeum zostały rozmieszczone zgodnie w wymaganiami konkursu. Parking dla pracowników, pomieszczenia techniczne, odbiór transportów oraz magazyny ulokowano pod ziemią. Parter mieści hol łączący strefę wejściową, sklep muzealny, przestrzeń dla ekspozycji czasowych, przestrzeń dla VIP i prasy oraz kawiarnię. Hol podąża dalej przez dziedziniec, łączy przestrzeń widowiskową, wykładową oraz kolejne sklepy.
Na pierwszym piętrze umieszczono znajdują się przestrzenie przeznaczone dla wystaw czasowych i stałych. Architekci zdecydowali się na zastosowanie otwartego planu, który daje najwięcej możliwości aranżacyjnych. Światło wpadające przez szklaną fasadę może zostać rozproszone lub zupełnie zasłonięte w zależności od potrzeb. Na drugim piętrze zaplanowano przestrzenie dla dzieci oraz biura. Stąd też zapewniono dostęp do rozległego, zielonego tarasu na dachu z widokami na miasto i park.
Piątą fasadę budynku stanowi zielony dach porośnięty trawą, krzewami i gdzieniegdzie drzewami. Zastosowano tu wybrane gatunki roślin, m.in. zboża i trawy, które można spotkać na węgierskim stepie. Dach pełni funkcje przestrzeni rekreacyjnej dla odwiedzających i pracowników muzeum. Odpoczynku można zaznać również w zielonym patio, kawiarni lub jednej z tzw. „izb” występujących w dwóch rodzajach. Zewnętrzne zawieszone są pomiędzy podporami niczym domki na drzewie, a wewnętrzne znajdują się pomiędzy grupami kolumn i mogą służyć zarówno odpoczynkowi, jak i pełnić funkcje ekspozycyjne.
