Slow Art, Slow Architecture – o Muzeum Susch Grażyna Kulczyk
Budżet kompleksu w Susch pozwoliłby na realizację większego, klasycznego miejskiego obiektu. Pytanie tylko, czy zależało mi na tysiącach „InstaArt’owiczów” czy na skupionych i przygotowanych odbiorcach sztuki współczesnej. Dla mnie sztuka jest indywidualnym, bardzo głębokim przeżyciem i dlatego tak, a nie inaczej myślę o architekturze muzeów – pisze Grażyna Kulczyk.
Sala ekspozycyjna w budynku starego browaru z pracą Magdaleny Abakanowicz Tłum I (1990); Fot. Muzeum Susch Art Stations Foundation CH
Muzeum Susch położone jest z dala od zgiełku współczesnej art-turystyki, z którą stykamy się w instytucjach światowych metropolii. Tu wizytujący otrzymuje możliwość refleksji. Kiedy trzy lata temu zaczynałam budowę, nie mówiło się wiele o takiej potrzebie i takim podejściu do następnej czy może alternatywnej generacji muzeów. Głosy te przybierają jednak na sile. Slow art i slow architecture, z którymi mamy do czynienia w Suschu, to niewątpliwie jeden z ważnych kierunków, w którym zmierza nowe myślenie o sztuce i architekturze. Nie bez powodu przez ostatnie dwieście lat zjeżdżali do tej części Alp w poszukiwaniu refleksji i inspiracji do budowania europejskiego Bildungsbürgertum, wielcy pisarze i filozofowie, których twórczość stanowi dzisiejszy fundament myślenia o człowieku: Tomasz Mann, Fryderyk Nietzsche, Hermann Hesse, Martin Heidegger czy Ernst Cassirer.
Ekspozycja w XIX-wiecznym browarze z fragmentem instalacji site-specific Moniki Sosnowskiej Schody (2016-2017); Fot. Conradin Frei
Susch, ten niegdyś tętniący życiem ośrodek na trasie do Santiago de Compostela, benedyktyński klasztor oraz miejsce historycznej debaty z czasów reformacji, nie mógł nie poruszyć wyobraźni. Obiekt w tej „pozaczasowej” lokalizacji łączy nową architekturę z historyczną, jednocześnie dobrze współgrając z osadzoną tam sztuką. Metamorficzne skały zatopione w strukturze budynków, historyczne detale, minimalne architektoniczne interwencje z dziełami sztuki site-specific – to wszystko kreuje niepowtarzalne emocjonalne doznania. A wokół monumentalne góry, które w naturalny sposób skłaniają do głębszej refleksji, zaburzają poczucie skali i czasu, trochę jak w Pikniku pod wiszącą skałą. Podczas trwających trzy lata prac, każdego dnia odkrywałam to miejsce na nowo. To fascynujące zadanie krok po kroku przywracać energię starym obiektom i ich otoczeniu. Budżet kompleksu w Susch pozwoliłby na realizację większego, klasycznego miejskiego obiektu. Pytanie tylko, czy zależało mi na tysiącach “InstaArt’owiczów” czy na skupionych i przygotowanych odbiorcach sztuki współczesnej. Dla mnie sztuka jest indywidualnym, bardzo głębokim przeżyciem i dlatego tak, a nie inaczej myślę o architekturze muzeów.
Nowo otwarte Muzeum Susch mieści się w malutkiej, liczącej 210 mieszkańców, wiosce Susch we wschodniej Szwajcarii; powstało ono na terenie małego browaru; widok kompleksu z lotu ptaka; Fot. Claudio von Planta for Muzeum Susch Art Stations Foundation CH
Sala ekspozycyjna w budynku browaru, na zdjęciu praca Zofii Kulik Wojny etniczne – Large Vanitas Still Life (1995-2017); Fot. Conradin Frei
Ekspozycja w XIX-wiecznym browarze z fragmentem instalacji site-specific Moniki Sosnowskiej Schody (2016-2017); Fot. Conradin Frei
Widok od zachodu w stronę Muzeum Susch, na pierwszym planie budynki browaru z czasów średniowiecza, a w głębi zabudowa z XIX wieku; elewacje budynków odrestaurowano z wykorzystaniem białego tynku wapiennego, przez co kompleks jest spójny; Fot. Studio Stefano Graziani for Muzeum Susch Art Stations Foundation CH
Detal w budynku starego browaru; Fot. Muzeum Susch Art Stations Foundation CH
Widok tarasu na pierwszym piętrze budynku browaru; Fot. Conradin Frei
Zachowany fragment oryginalnego wnętrza budynku plebanii; Fot. Conradin Frei
Sala ekspozycyjna w budynku starego browaru z pracą Magdaleny Abakanowicz Tłum I (1990); Fot. Muzeum Susch Art Stations Foundation CH
Po lewej widoczny budynek dawnej plebanii – Chasa della Santa, mieszczący ekspozycję i dom gościnny dla artystów-rezydentów; w głębi budynek byłego browaru; Fot. Conradin Frei
Audytorium mieszczące się w budynku średniowiecznego browaru nad rzeką; Fot. Studio Stefano Graziani for Muzeum Susch Art Stations Foundation CH
Wyjścia na taras w budynku Chasa della Santa; Fot. Conradin Frei
Wnętrze dawnej plebanii; Fot. Conradin Frei
Fasada budynku browaru; Fot. Conradin Frei
Widok korytarzy trzeciego piętra budynku browaru; Fot. Studio Stefano Graziani for Muzeum Susch Art Stations Foundation CH
Podziemia dawnej plebanii; dla wzmocnienia konstrukcji usunięto tu drewnianą podłogę, którą zastąpiono betonową wylewką; Fot. Conradin Frei
Widok fragmentu groty w budynku browaru; Fot. Conradin Frei
Przestrzeń ekspozycyjna w parterze dawnej plebanii; Fot. Conradin Frei
Detal schodów we wnętrzu byłej plebanii; Fot. Conradin Frei
Sala ekspozycyjna w budynku browaru; betonowa podłoga we wszystkich wnętrzach ma jednolity kolor; do betonu domieszano lokalną skałę, dzięki czemu uzyskano ciemną, lekko zielonkawą barwę; Fot. Conradin Frei
Klatka schodowa w budynku browaru; Fot. Studio Stefano Graziani for Muzeum Susch Art Stations Foundation CH
Sytuacja. Oznaczenia: Muzeum Susch: 1 – były średniowieczny browar; 2 – były XIX-wieczny browar; 3 – była plebania; 4 – kościół; Il. archiwum projektantów
Rzut parteru. Oznaczenia: 1 – duża sala ekspozycyjna; 2 – sala z instalacją Moniki Sosnowskiej Schody; 3 – grota ze źródłem; 4 – grota z instalacją Mirosława Bałki; 5 – bistro; 6 – audytorium; 7 – ekspozycja; Il. archiwum projektantów
Poznaliśmy nominacje do European Museum of the Year Award. Wśród 27 instytucji z całego kontynentu znalazły się aż dwie z Polski: odnowione Muzeum Książąt Czartoryskich oraz Thesaurus Cracoviensis, czyli Centrum Interpretacji Artefaktów Muzeum Krakowa.
Realizacja największej i najbardziej kontrowersyjnej berlińskiej inwestycji architektonicznej ostatnich lat dobiegła końca. 16 grudnia 2020 roku zainaugurowano Humboldt Forum. Ze względu na pandemię budynek wciąż pozostaje zamknięty dla publiczności, a sama inauguracja przybrała formę wirtualnego oprowadzania.
Już 9 września, z inicjatywy Mirosława Nizio, odbędzie się debata on-line „Przyszłość muzeów i muzea przyszłości – refleksje w erze pandemii”. Dyrektorzy muzeów POLIN, Sztuki Nowoczesnej oraz Józefa Piłsudskiego spotkają się z architektami z pracowni: Nizio Design International, WXCA i BBGK. „Architektura-murator” jest patronem medialnym wydarzenia.
Historia zatoczyła koło. Blisko 100 lat temu żołnierze ofiarowali Piłsudskiemu dworek Milusin w Sulejówku. Dziś, dzięki determinacji rodziny marszałka, udostępniony zostanie tam społeczeństwu niezwykły kompleks muzealny. Przypominamy historię realizacji Muzeum Piłsudskiego w Sulejówku.