| Nazwa obiektu | Aula Medica (Kampus Instytutu Karolinska) |
| Adres obiektu | Solna, Nobels väg 6 (Szwecja) |
| Autorzy | Wingårdhs, Gert Wingårdh i Jonas Edblad |
| Współpraca autorska | projekt oświetlenia: Node Ljusdesign / zabezpieczenia przeciwpożarowe: Brandskyddslaget AB |
| Architektura wnętrz | Przestrzenie publiczne (audytorium, foyer, kawiarnia, recepcja, szatnia): Wingårdhs: Gert Wingårdh, Helena Toresson i Sara Helder / Pozostałe przestrzenie (pomieszczenia techniczne, biura, restauracja na poziomie 1, klub uczelniany): Creo Arkitektkontor City plan/zoning Solna stad Installation art Ingegerd Råman |
| Architektura krajobrazu | Tengbom |
| Konstrukcja | Cowi AB |
i
Kampus Instytutu Karolinska powstał w latach 40-tych XX wieku, ale jeszcze do niedawna pozbawiony był dużego audytorium. Pomimo wzrostu rangi uniwersytetu, jak również liczby jego studentów, nie było możliwości zgromadzenia większej liczby początkujących i profesjonalnych naukowców w jednym miejscu. Sytuacja zmieniła się na początku XXI wieku, kiedy placówka edukacyjna otrzymała środki na budowę ukończonego niedawno audytorium, którego projekt przygotowała pracownia architektoniczna Wingårdhs (ta sama, której projekt znajdował się na krótkiej liście w konkursie na Centrum Nobla w Sztokholmie, wygranym ostatecznie przez Davida Chipperfielda).
Zgodnie z deklaracją architektów z pracowni Wingårdhs, projekt podejmuje próbę stworzenia czegoś więcej niż zwykłej sali wykładowej i sięga do klasycznych korzeni audytorium czy auli. Zgodnie z opisem pracowni sięgając do „ceremonialnych korzeni w kościele i architektonicznego dziedziczenia po teatrze, aula staje się jednym z najbardziej uroczystych i rytualnych przestrzeni we współczesnym społeczeństwie”. Ma więc służyć nie tylko audytorium, lecz również jako miejsce kolektywnych doświadczeń.
Na lokalizację wybrano dobrze wyeksponowane miejsce w ramach kampusu Instytutu Karolinska w Solnie (niedaleko Sztokholmu). Budynek wznosi się na skrzyżowaniu ulicy Solnavägen, arterii, która zostanie wkrótce zmieniona w miejską ulicę oraz ciągu dla pieszych, który połączy uniwersytet z budowanym właśnie szpitalem. Pracownia architektoniczna Wingårdhs rozpoczęła prace nad projektem auli uniwersyteckiej nadsyłając zgłoszenie na konkurs w 2001 roku. Ze względu na lokalizację projektanci zdecydowali się na wybór ekspresyjnej geometrii oraz równorzędność widoków z ulicy i ścieżki dla pieszych.
Plan auli jest podyktowany funkcjami, jakie pełnią współczesne audytoria oraz podporządkowany nadrzędnemu celowi widoczności z każdego miejsca na sali mieszczącej tysiąc osób. Uznano, że plan oparty na literze V zapewni optymalny widok oraz równorzędność słuchaczy i mówców. W projekcie istotne było również wykorzystanie światła dziennego oraz oszczędność energii. We wnętrzach zastosowano drewno jodłowe, które przywoływać ma atmosferę architektury skandynawskiej.
O ikonicznym charakterze budynku decyduje jednak przede wszystkim jego szklana fasada oraz jej geometria, umożliwiona przez trójkątne panele w różnych kolorach i o różnych poziomach przezroczystości, którymi obłożono całą zewnętrzną powierzchnię auli.
