Architektura MuratorWyniki wyszukiwania
Wszystkie artykuły na temat:
miasto OMA
Przystań kajakarska w Tychach projektu RS+ Robert Skitek znalazła się w finale plebiscytu Building of the Year 2021 organizowanego przez portal ArchDaily, konkurując z projektami takich pracowni jak OMA, BIG, Zaha Hadid Architects czy Snøhetta. Polskę reprezentuje w tym gronie także Concordia Design we Wrocławiu autorstwa MVRDV. Głosowanie trwa do 18 lutego.
International Highrise Award to prestiżowa międzynarodowa nagroda przyznawana co dwa lata innowacyjnym wieżowcom. W tym roku otrzymały ją mieszkalne wieże Norra Tornen w Sztokholmie autorstwa OMA.
Stajemy się ludźmi zależnymi od wind, nie od schodów. Jesteśmy dziećmi szybkiego transportu i podróż windą nie jest wcale mniej przyjemna niż automobilem czy aeroplanem – pisano w 1930 roku na łamach amerykańskiego The Architectural Forum. W tym numerze Łukasz Wojciechowski robi przegląd najciekawszych rozwiązań z dziedziny architektury transportu i komunikacji – od nieistniejącego już paryskiego garażu Ponthieu Augusta Perreta po realizacje Rema Koolhaasa i jego biura OMA.
Wyzwanie stanowiła konstrukcja przeszklenia osłaniającego tzw. pętlę publiczną, wykonanego z 1646 elementów łączonych węzłami, które powstały z wykorzystaniem technologii druku 3D. O nowej realizacji OMA pisze Radosław Stach.
Już za dwa lata na placu Centralnym w Warszawie stanie gmach Muzeum Sztuki Nowoczesnej. Wiemy, jak zostanie wykorzystany wówczas pawilon Adolfa Krischanitza nad Wisłą. W obiekcie swój pierwszy butik w Polsce otworzy włoski dom mody Prada.
Zmiany klimatu to poważny, narastający w skali globalnej problem, a mimo to panuje tendencja do rozwiązywania go przy pomocy absurdalnie nieistotnych działań. Mamy więc zielone hummery, zieloną coca colę, zielone prezerwatywy, a tymczasem prognozy dla naszej planety są kiepskie. Zmierzamy ku apokalipsie – Reinier de Graaf, partner w biurze OMA i współzałożyciel think tanku AMO, o rozwiązaniach pozwalających zapobiec katastrofie i na razie nieudanych próbach ratowania Statku Ziemia.
Brutalistyczną formę uzyskano dzięki ułożeniu na sobie modułów wypiętrzających się schodkowo. Kontynuacja stylu widoczna jest w detalach fasady. Do budowy wykorzystano prefabrykowane panele z karbowanego betonu o charakterystycznym zarysie żeber i widocznym kruszywem zastosowanym w mieszance betonu. Wykorzystanie takiej okładziny umożliwiło utrzymanie jednolitego wyrazu elewacji pomimo wielu jej funkcji. Widoczne rowki wykorzystano także jako otwory dla pionów wentylacyjnych oraz dla naturalnej wentylacji apartamentów – pisze Radosław Stach.
Siedmiu zagranicznych krytyków, badaczy i wykładowców wybrało specjalnie dla nas najważniejsze książki, które wskazują nowe drogi architekturze, mówią o jej roli w globalnym świecie i palących problemach, a także o perspektywach zawodu architekta. To zaskakująco różnorodne recenzje-podsumowania – od gorzkich diagnoz przez konstruktywne podpowiedzi po złowieszcze przepowiednie dotyczące świata nowych technologii.
W ostatnich 10 latach narodziły się i zniknęły setki portali architektonicznych. Papierowym magazynom powodzi się różnie – „Building Design” przeszedł w całości na wersję cyfrową, a inne anglojęzyczne pismo „Mark Magazine” ukazało się w ubiegłym roku po raz ostatni. W międzyczasie ogromną popularność zyskały platformy internetowe. Poświęconą mediom i architekturze konferencję w Barcelonie podsumowują redaktor naczelna „A-m” Ewa P. Porębska i włoska dziennikarka Paola Pierotti.
Wystawy nie są po prostu miejscami wystawiania architektury, są miejscem inkubacji nowych sposobów myślenia – twierdzi amerykańska badaczka Beatriz Colomina. Które z nich są zatem ważne dzisiaj, bo już wybiegają w przyszłość? Które – oprócz otwartego właśnie weneckiego biennale – warto zobaczyć w 2018 roku? Może prezentację nowego lepszego miasta rowerów? Kontrowersyjny projekt rewitalizacji Palermo za pomocą sztuki? A może wystawę „aktywistyczną” polegającą na ratowaniu dzieł brutalizmu? – zastanawia się Agnieszka Dąbrowska. Prezentujemy przegląd najciekawszych wystaw architektonicznych 2018 roku.
Prezentujemy opisy siedmiu paneli dyskusyjnych oraz biogramy panelistów czwartej edycji konfrontacji Młodzi do Łodzi!
Tegoroczne biennale sztuki współczesnej Manifesta 12 będzie miało nietypowy charakter, po raz pierwszy przygotowuje je bowiem biuro architektoniczne, w dodatku jedno z bardziej znanych na świecie - holenderska OMA.
Rem Koolhaas to ambity praktyk. Budujący architekt, który marzył o tworzeniu dzieł wielkich i wspaniałych, i te marzenia zrealizował. Rzucał wyzwanie twórcom największego kalibru. Odcinał się od postmodernizmu, afirmując przerażające piękno XX wieku. Miał szansę projektować miasta generyczne . Zbudował globalną firmę projektową – OMA z oddziałami w Europie, Azji, Ameryce i Australii. Pracując dla wielkiego biznesu, arabskich szejków czy chińskich satrapów jest współtwórcą Śmieciowej przestrzeni. Czytam więc ten zbiór jako wyszukaną, ekstrawagancką, intelektualną autobiografię – recenzja Grzegorza Stiasnego.
W brytyjskim mieście Oldham otwarto Centrum Maggie’s – ośrodek dla osób dotkniętych chorobą nowotworową. Jest to pierwszy na świecie budynek wzniesiony z klejonego warstwowo drewna liściastego. Obiekt powstał według projektu dRMM Architects.
Architektura to bardzo mały świat. Jeśli jest się innowacyjnym, łatwo go poruszyć, szybko wprowadzić zmiany. Kiedy jednak rozglądam się dookoła, wydaje mi się, że dziś większość architektów pracuje nad pomysłami odziedziczonymi po poprzednikach – amerykański pionier projektowania cyfrowego mówi Michałowi Piaseckiemu o swoich nowatorskich koncepcjach, metodach pracy i przyszłości architektury.
W wydawanej przez Centrum Architektury serii Fundamenty ukaże się szeroki wybór tekstów Rema Koolhaasa, jednego z najwybitniejszych architektów i myślicieli naszych czasów. W książce znajdą się przełomowe eseje, takie jak Bigness, Miasto generyczne czy tytułowa Śmieciowa przestrzeń, a także zapisy wykładów oraz wywiad z autorem.
Architektura to bardzo mały świat. Jeśli jest się innowacyjnym, łatwo go poruszyć, szybko wprowadzić zmiany. Kiedy jednak rozglądam się dookoła, wydaje mi się, że dziś większość architektów pracuje nad pomysłami odziedziczonymi po poprzednikach – amerykański pionier projektowania cyfrowego mówi Michałowi Piaseckiemu o swoich nowatorskich koncepcjach, metodach pracy i przyszłości architektury.
Prawie 60 lat podsumowało ArchitekturZentrum Wien wystawą i międzynarodowym kongresem pod hasłem Na końcu: Architektura. Podróże w czasie 1959-2019. Była to ostatnia inicjatywa dyrektora wiedeńskiej instytucji – Dietmara Steinera, który z końcem roku 2016 odszedł na emeryturę. Jakie punkty zwrotne wyznacza zatem znaczący krytyk architektury i jedno z bardziej liczących się na świecie architektonicznych centrów? Jak rysuje się przyszłość tej dziedziny wobec dzisiejszego globalnego kryzysu? I czy powinniśmy czekać na jej ostateczny koniec, czy może jednak na kolejny nowy początek – zastanawia się Agnieszka Skolimowska.
Rzymskie muzeum MAXXI uruchomiło kanał telewizyjny poświęcony architekturze i sztuce. Polskim partnerem projektu jest Muzeum Architektury we Wrocławiu. Wśród prezentowanych materiałów znalazł się już film dokumentalny wyprodukowany na zlecenie wrocławskiej instytucji poświęcony wystawie „Lwów 24 czerwca 1937. Miasto, architektura, modernizm".
Na potrzeby nowej siedziby muzeum zaadaptowano zabytkowy budynek Commonwealth Institute z roku 1962. W ramach skomplikowanego procesu przebudowy usunięto oryginalną konstrukcję żelbetowych stropów, wspierając charakterystyczne dwukrzywiznowe zadaszenie tymczasowymi stalowymi podporami. Oryginalną elewację zmieniono na podwójną, przeszkloną „skórę”, znacząco poprawiając w ten sposób izolacyjność termiczną i jednocześnie zapewniając odpowiednie nasłonecznienie pomieszczeń.
