Architektura MuratorWyniki wyszukiwania
Wszystkie artykuły na temat:
Szwajcaria
W 2050 technologia stanie się istotną częścią projektowania i pozwoli na rozszerzenie naszej oferty o nowe rozwiązania. Meble wyposażone w inteligentną technologię będą zbierać dane, interpretować je i odpowiednio zmieniać swoje funkcje, tworząc wartość dodaną dla użytkownika – o unikalnych systemach mebli modułowych, do mieszkań, przestrzeni użyteczności publicznej oraz biur, rozmawiamy z Miroslavą Stilipovą z firmy USM.
Konkurs na nowy budynek w kompleksie szpitala psychiatrycznego z lat 80. XX wieku wygrali młodzi polscy architekci, Ewa Janik i Błażej Janik. Jury było pod wrażeniem ich koncepcji, ponieważ jako jedyna spełniła wszystkie wymagania funkcjonalne – pisze Werner Huber.
Moskiewski projekt Moja ulica oraz program Przestrzenie publiczne dla 40 miast Rosji to inicjatywy dotyczące przekształceń przestrzeni publicznych na niewyobrażalną dla Europy skalę. Strelka KB jako instytucja odpo-wiedzialna za tak wielki program wydaje się mieć niezwykłą moc sprawczą, a przede wszystkim władzę.
Władzom polskich miast dużo łatwiej przychodzi budowanie muzeów historycznych niż tych poświęconych sztuce. Zakończone fiaskiem rozmowy z Grażyną Kulczyk na temat współfinansowania ośrodka prezentującego jej kolekcję zdają się tylko ten fakt potwierdzać – pisze Tomasz Żylski.
Marcowy wykład w ramach krakowskiego cyklu Spotkanie z Mistrzem wygłosi hiszpański architekt Alberto Veiga, współautor m.in. Filharmonii Szczecińskiej.
Z góry było wiadomo, że nie ma szans, by nowa placówka stała się miejscem prezentacji całej kolekcji sztuki Grażyny Kulczyk, a choćby nawet znaczącej jej części. Ostateczny programowy kształt muzeum jest rodzajem kompromisu między artystycznymi wizjami a możliwościami – pisze Piotr Sarzyński.
Liczba konkursów architektonicznych w Polsce stale rośnie. Według ostatnich badań Rady Architektów Europy jesteśmy pod tym względem liderem na Starym Kontynencie. Ale czy ilość przekłada się też na jakość procedur konkursowych i samych realizacji? Czy mamy już w Polsce kulturę konkursową? I czy wygrany konkurs przynosi autorowi satysfakcję? Próbą zdiagnozowania sytuacji była wrześniowa konferencja w Chęcinach zorganizowana w ramach programu Competition Culture in Europe – o konkursach architektonicznych w Polsce pisze Tomasz Żylski.
Prawdziwa architektura to kwestia dużych pieniędzy, dużych inwestycji. Wierzę, że mimo wszystkich zawirowań politycznych, które mają miejsce w krajach europejskich, Europa jako wspólny rynek przetrwa. Moja działalność zmierza do tego, żeby podtrzymywać to przekonanie – o łączeniu globalnego z lokalnym w architekturze z Markiem Dunikowskim i Dietmarem Eberle rozmawia Emilia Ignaciuk.
Dwunastu wolontariuszy ze Szwajcarii, Niemiec i Austrii wraz z architektem i kierownikiem technicznym wzięło udział w pracach remontowych w jednej z warszawskich szkół. Przeprowadzono gruntowny remont wszystkich pomieszczeń sanitarnych, przebudowano szkolne szatnie oraz doposażono modelarnię.
Tytułowa culture w różnych językach bywa czasem używana wymiennie z terminem cywilizacja. Zwykło się mówić, że architektura jest fizycznym wyrazem cywilizacji, która ją tworzy. To trafne spostrzeżenie i oglądając realizacje z różnych krajów można zbudować sobie obraz zamieszkujących je społeczeństw. Dlaczego akurat w Szwajcarii powstają tak dobre budynki? Jaka cywilizacja temu sprzyja? – recenzja Piotra Lewickiego i Kazimierza Łataka.
Mocne wypowiedzi są na tegorocznym biennale rzadkością, bowiem temat Freespace i manifest kuratorek nie stwarzały solidnej podstawy do odkrywczych interpretacji. Ich wybór ma jednak niezaprzeczalną zaletę – wszystkie prezentowane pracownie, wszystkie zanalizowane w ramach wystawy głównej dzieła, są znaczące i stanowią ważny głos mistrzów architektury – weneckie biennale relacjonuje Ewa P. Porębska.
Wystawy nie są po prostu miejscami wystawiania architektury, są miejscem inkubacji nowych sposobów myślenia – twierdzi amerykańska badaczka Beatriz Colomina. Które z nich są zatem ważne dzisiaj, bo już wybiegają w przyszłość? Które – oprócz otwartego właśnie weneckiego biennale – warto zobaczyć w 2018 roku? Może prezentację nowego lepszego miasta rowerów? Kontrowersyjny projekt rewitalizacji Palermo za pomocą sztuki? A może wystawę „aktywistyczną” polegającą na ratowaniu dzieł brutalizmu? – zastanawia się Agnieszka Dąbrowska. Prezentujemy przegląd najciekawszych wystaw architektonicznych 2018 roku.
W książce przedstawiono 212 projektów z 39 konkursów architektonicznych przeprowadzonych w latach 2002-2016 w Austrii, Niemczech i Szwajcarii. Wydawałoby się, że „muzealna gorączka”, która ogarnęła świat na przełomie wieków już opadła. Na tej fali także w Polsce udało się wznieść kilka znaczących muzealnych gmachów. Zebrany w tomie materiał świadczy, że budowlane tsunami przeszło w Europie w fazę stabilnego kulturalnego wzrostu – recenzja Grzegorza Stiasnego.
Wieżowce mieszkalne były już poddawane miażdżącej krytyce, dziś chyba znów są w modzie. W ich architekturze kryje się uwodząca siła: fasada tylko na tle nieba, panoramiczne widoki i prestiż dla mieszkańców, intensyfikacja zabudowy miast. W książce Annette Gigon, Mike’a Guyera każdy przykład przedstawiony jest na planach, przekrojach i serii fotografii z uwzględnieniem zdjęć wnętrz– recenzja Grzegorza Stiasnego.
Zakład Narodowy im. Ossolińskich wraz z wrocławskim SARP-em przedstawił wyniki dwuetapowego konkursu na projekt nowego muzeum, które stanąć ma przy ul. Szewskiej, tuż obok głównego gmachu Ossolineum w samym centrum stolicy Dolnego Śląska.
Nowy miejski park na kopalnianej hałdzie? Tymczasowy teatr na miejscu sowieckiego amfiteatru? W czerwcu dowiemy się, jaka jest najlepsza nowa przestrzeń publiczna Europy.
Prezentujemy opisy siedmiu paneli dyskusyjnych oraz biogramy panelistów czwartej edycji konfrontacji Młodzi do Łodzi!
Zawsze chciałem, żeby Zakopane wyglądało po góralsku. Nowocześnie, ale po góralsku. Ilekroć przychodzi moment, że wydaje się, że już tak będzie, nagle komuś coś we łbie się przewraca i w planie zagospodarowania dopuszcza się rzeczy, które w ogóle nie powinny tu powstać. O zmieniającym się Zakopanem i współczesnym projektowaniu „po góralsku” nie tylko na Podhalu opowiadają Tomaszowi Żylskiemu dwaj architekci – Janowie Karpiele-Bułecki senior i junior.
Obecny plac Defilad to chaotyczna, dosłownie i w przenośni zaśmiecona przestrzeń, w której nie brakuje nawet pełnowymiarowej atrapy samolotu. W PRL było to zgodnie z nazwą miejsce defilad i masowych zgromadzeń. Od lat 80. trwa poszukiwanie nowej funkcji. Przez lata na placu mieściły się m.in. wesołe miasteczko, targowisko, dworzec autobusowy, strefa kibica. Ale pomysłów było znacznie więcej, na jeden tylko międzynarodowy konkurs w 1992 roku nadesłano przeszło 700 zgłoszeń. Tej najważniejszej i wciąż nieurządzonej przestrzeni w centrum stolicy poświęcono tegoroczną edycję festiwalu – relacja Krzysztofa Zięby.
Poznaliśmy prace nagrodzone w konkursie na koncepcję zagospodarowania placu Centralnego – nowej przestrzeni miejskiej, która powstanie w centrum Warszawy z części placu Defilad. Wybrane projekty zostaną teraz poddane pod opinię mieszkańców.
