Wszystkie artykuły na temat: co zobaczy�� w Krakowie
Polska przeżywa turystyczny boom. Zbudowane w ciągu ostatnich lat wieże widokowe, piesze kładki, kolejki linowe, a nawet przeznaczone dla turystów toalety liczą się w dziesiątki, jeśli nie setki. W naszym urlopowym przewodniku szlakiem najciekawszych obiektów służących turystyce i rekreacji Tomasz Żylski zastanawia się, na ile i w jaki sposób tego rodzaju interwencje zmieniają naturalny, a często również podlegający ochronie krajobraz. Jaka jest architektura takich konstrukcji? Czy wydobywa walory najpiękniejszych zakątków polski, czy może raczej je niszczy.
W ciągu ostatnich lat na budowę i modernizację szeroko rozumianej infrastruktury turystyczno-rekreacyjnej wydaliśmy miliardy złotych. Pieniądze te przeznaczono nie tylko na realizację nowych ośrodków sportowych i kulturalnych, ale też ścieżek rowerowych, tras narciarskich czy centrów wystawienniczych. Publikujemy 20 najciekawszych obiektów służących turystyce i rekreacji stanowiących przykłady pozytywnych interwencji w naturalny i miejski krajobraz.
Jak zauważa kurator ekspozycji Lwów 24 czerwca 1937. Miasto, architektura, modernizm, historyk sztuki i wicedyrektor Muzeum Narodowego w Krakowie Andrzej Szczerski w towarzyszącej jej obszernej monografii, wśród polskich badaczy o modernistycznym Lwowie pisali dotąd szerzej nieliczni. Tymczasem pytanie o tożsamość lwowskiego modernizmu jest jednocześnie pytaniem o tożsamość nowoczesności w Polsce i w całej Europie Środkowo-Wschodniej – twierdzi. Do współpracy przy publikacji, która powstawała równolegle z wystawą, zaproszeni zostali eksperci z Polski i Ukrainy, którzy specyfikę lwowskiego modernizmu definiują jako silnie antropocentryczną, opartą na kontynuacji, nie negacji zastanej architektury, dzięki czemu nowa zabudowa świetnie dopełniała historyczną tkankę i była dość łatwo akceptowana przez mieszkańców – recenzja Tomasza Żylskiego.
O tym, w jaki sposób skutecznie chronić powojenną architekturę, co z jej zasobu wybrać i jakimi kryteriami przy tym się posługiwać dyskutowano podczas zorganizowanej w Warszawie konferencji Ochrona dziedzictwa architektury i urbanistyki drugiej połowy XX wieku. W czasie spotkania podjęto też rzadko poruszany temat niszczenia na masową skalę archiwalnej dokumentacji PRL-owskich biur projektowych – pisze Agnieszka Dąbrowska.
W trakcie tegorocznego biennale „Architektura-murator” wraz z Międzynarodowym Centrum Kultury zorganizowały w Wenecji warsztaty dla studentów polskich uczelni. W nawiązaniu do hasła wystawy, Raport z frontu, uczestnicy podsumowali prezentacje wszystkich 63 krajów biorących udział w wydarzeniu. Publikujemy najciekawsze historie zebrane podczas warsztatów. Odnoszą się one do tematów takich, jak oddolne działania, problemy uchodźców czy przystępne mieszkalnictwo. W numerze także podsumowanie tutorów: Macieja Siudy, Agaty Twardoch, Michała Wiśniewskiego i Ewy P. Porębskiej, zestawienie realizacji uznanych przez kuratorów poszczególnych pawilonów za najbardziej znaczące dla architektury reprezentowanych przez nich krajów oraz wykresy opracowane na podstawie zebranych danych wraz z ich analizą przygotowaną przez koordynatotkę warsztatów Beatę Tylec.
W Warszawie, Poznaniu, Gdańsku i Lublinie mianem architekta miasta określa się zwyczajowo dyrektorów wydziałów architektury, choć są zwykłymi naczelnikami, niewiele różniącymi się od kierujących innymi departamentami w magistracie. Rzadziej główny architekt to niezależne stanowisko, będące w zasadzie niewielką, autonomiczną komórką organizacyjną, jak w Krakowie, Łodzi i ostatnio – Katowicach.
Nagle zrozumiałem, że ten drugi, dziki brzeg Wisły jest ogromną wartością i nie chciałbym, żeby się zmienił. Chodzi tylko o szansę, aby ludzie się do tego dziwnego, pięknego miejsca mogli zbliżyć - z Andrzejem Wajdą rozmawia Ewa P. Porębska.
Nie ulega wątpliwości, że regionalne planowanie przestrzenne znajduje się dziś w swoistej koncepcyjnej pustce. Nie wiemy, po co je uprawiać ani jak to robić – pisze Janusz Sepioł, Generalny Projektant Planu Zagospodarowania Przestrzennego Województwa Małopolskiego, wskazując równocześnie metodę planowania, w której najważniejszym zasobem regionu staje się jego krajobraz
Modułowa bryła obiektu odzwierciedla odbywający się wewnątrz technologiczny proces spalania odpadów, a zarazem nawiązuje do otaczającego krajobrazu. Utylitarną funkcję udało się architektom zmienić w rodzaj poetyckiej metafory– pisze Marcin Brataniec.
Książka ukazuje fenomen, jakim w latach 50. i 60. XX wieku była stosowana powszechnie w architekturze ceramika – zarówno na elewacjach, jak i we wnętrzach – oraz różnorodne techniki mozaiki wykorzystujące szkło, materiały organiczne, mieszane i nowe techniki eksperymentalne. Ich autorami byli zwykle artyści urodzeni przed drugą wojną, studiujący na krakowskich uczelniach w latach 50. XX wieku – recenzja Barbary Bułdys.
Post Super Dutch. Nowa architektura i jej wyzwania to program filmów poświęconych współczesnej architekturze holenderskiej, który już w czerwcu będzie można zobaczyć w czterech miastach w Polsce.
O historii budowy Bunkra Sztuki, jego projektantce Krystynie Tołłoczko-Różyskiej oraz o tym, jak Kraków przyjął betonową elewację przy Plantach, rozmawiamy z Pauliną Hyłą - współkuratorką wystawy „Z mojego okna widać wszystkie kopce”.
Walka o ochronę spuścizny architektury modernistycznej, pierwszy Polak na wystawie głównej 15. Międzynarodowego Biennale Architektury w Wenecji, najstarsza nagroda architektoniczna po raz pierwszy przyznana kobiecie - podsumowujemy najważniejsze wydarzenia minionego miesiąca.
Architektura stanowi kluczowy element programu ESK 2016. Obchody będą okazją do podjęcia szerokiej dyskusji na temat kondycji współczesnej architektury, zasad kształtowania przestrzeni przyjaznej mieszkańcom, a także możliwości partycypacji społecznej w tym procesie. Przedstawiamy najciekawsze wydarzenia architektoniczne planowane w marcu we Wrocławiu.
Szukam esencji miejsca. Moja rola polega na rozbudowywaniu aspektów kulturowych konkretnej przestrzeni – o potrzebie tworzenia architektury ponadczasowej, doświadczeniach pracy ze studentami w Azji i Europie oraz współczesnych polskich realizacjach z Fernandem Menisem rozmawia Maja Mozga-Górecka.
Atelier Loegler było pierwszą polską pracownią, której realizacja znalazła się na tak zwanej krótkiej liście Mies van der Rohe Award. Z czasem wyróżniono w ten sposób także inne rodzime biura. Co je łączy, co dzieli, czy posługują się jakimś wspólnym dla europejskiej tradycji językiem? Między innymi na te pytania będą odpowiadać uczestnicy dyskusji towarzyszących wystawie Made in Europe.
Wystawa „Ziemia Obiecana. Miasto i nowoczesność” skłania do nieustannych porównań obu miast - doby rewolucji przemysłowej i dzisiejszego. Warto ją zobaczyć, bo pokazuje początki zjawisk, które potem „eksplodowały” i kształtują obraz polskiej przestrzeni miejskiej w XXI wieku.
Podróż w czasie tropami najbardziej kontrowersyjnego stylu w historii architektury, którego podobno nigdy nie było, ale wciąż trwa. Kalendarium przełomowych wydarzeń w historii postmodernizmu w opracowaniu Agnieszki Dąbrowskiej.
Możecie go kochać lub nienawidzić, ale postmodernizm jest znów en vogue – napisała redaktorka internetowego magazynu Dezeen, który latem publikował wywiady z twórcami, prezentował budynki i wzornictwo tamtej epoki. U większości architektów po czterdziestce, słowo postmodernistyczny wywołuje jednak odruch obrzydzenia. O postmodernizmie w polskiej architekturze opowiadają przedstawiciele różnych generacji: Zbigniew Maćków, Grzegorz Stiasny, Marta Leśniakowska, Alicja Gzowska, Piotr Lewicki i Kazimierz Łatak oraz Jerzy Ilkosz, Stanisław Fiszer, Dariusz Kozłowski i Wojciech Jarząbek.
Architekt przypomina gracza środkowego pola, który rozgrywa piłkę przejętą od obrońcy, inicjuje akcję, ale sam nie strzela gola - rozmowa z Przemo Łukasikiem.