Wszystkie artykuły na temat: Towarzystwo Projektowe
Gdańsk, Olsztyn, Podkowa Leśna i Warszawa - to tu znajdują się najlepsze przestrzenie publiczne w Polsce.
Antresola, która pojawiła się w hali głównej Dworca Centralnego budzi skrajne emocje jako obiekt obcy stylistycznie, niszczący spójność modernistycznego zespołu. Publikujemy opinię szwajcarskiego krytyka architektury Wernera Hubera, redaktora magazynu „Hochparterre”, autora wielu tekstów na temat warszawskiej architektury, w tym m.in. niemieckojęzycznego przewodnika Warschau – Phoenix aus der Asche.
Gdynia, Centrum Kongresowe ICE w Krakowie oraz pracownia Ingarden & Ewý Architekci to tylko niektórzy laureaci rozstrzygniętego 26 września konkursu "Lider Dostępności", promującego rozwiązania i projekty dostosowane do potrzeb osób niepełnosprawnych.
W ramach międzynarodowych warsztatów Mood for Wood grupa 40 studentów zaprojektuje i zrealizuje przestrzenie do wypoczynku w czterech miejscach w Poznaniu. Zgłoszenia przyjmowane są do 7 sierpnia 2016 roku.
Za nami 26. edycja konkursu „Piękny Wrocław”, w którym nagradzane są najlepsze realizacje architektoniczne stolicy Dolnego Śląska. Grand Prix otrzymała siedziba Narodowego Centrum Muzyki projektu Kuryłowicz & Associates.
Architektura stanowi kluczowy element programu ESK 2016. Obchody będą okazją do podjęcia szerokiej dyskusji na temat kondycji współczesnej architektury, zasad kształtowania przestrzeni przyjaznej mieszkańcom, a także możliwości partycypacji społecznej w tym procesie. Przedstawiamy najciekawsze wydarzenia architektoniczne planowane w marcu we Wrocławiu.
Budowa wiat wraz z towarzyszącą im małą architekturą to sukces władz Warszawy, projektantów i firmy zarządzającej. Nie skorzystano, jak w innych krajach, z gotowych wzorów, a postawiono na konkurs i dobry polski projekt – piszą Dominik Lisik i Tomasz Gamdzyk sytuując przyjęte w stolicy rozwiązanie w kontekście podobnych realizacji na świecie.
Obowiązująca zaledwie od czterech miesięcy tzw. ustawa krajobrazowa wprowadza nowe narzędzia: naprawy, kształtowania i ochrony przestrzeni. O tym, jak z niej skutecznie korzystać rozmawiać będą przedstawiciele firm reklamowych, architekci i urbaniści.
To był dobry rok dla polskiej architektury. Przypominamy wybór budynków, które opublikowaliśmy w ramach głównych prezentacji na łamach "Architektury-murator" w 2015 roku - podsumowanie ze wstępem redaktor naczelnej miesięcznika Ewy P. Porębskiej.
Studentka Wydziału Architektury Politechniki Poznańskiej Anna Tuszyńska pisze o stażu architektonicznym w ramach programu Erasmus +, który odbyła wraz z koleżanką Nadią Kubczak.
Po sierpniowym spowolnieniu, wrzesień ożywiły liczne architektoniczne wydarzenia - otwarcia nowych siedzib instytucji publicznych i prezentacje długo wyczekiwanych projektów. Poniżej nasz wybór najważniejszych wydarzeń miesiąca.
Budynek Narodowego Forum Muzyki to jeden z najnowocześniejszych i najlepiej ocenianych pod względem akustyki zespołów sal koncertowych w Europie. Jego architektura, kształtowana niczym instrument, na każdym kroku budzi muzyczne skojarzenia – o wielofunkcyjności obiektu, który uwodzi akustyka, dysponuje mocą i precyzją zarazem – pisze Jacek Lenart, a o jego architektonicznym wyrazie w odniesieniu do współczesnych tendencji w realizacji gmachów publicznych – Piotr Śmierzewski. W numerze także wypowiedź Andrzeja Kosendiaka, dyrektora NFM, Ewy Kuryłowicz, generalnego projektanta budynku w latach 2011-2015 oraz architekta prowadzącego Dariusza Gryty. Ponadto przypominamy historię konkursu i wyjaśniamy, z jakimi urbanistycznymi wyzwaniami, musieli się zmierzyć jego uczestnicy.
Wrocław rozbrzmiewa muzyką we wspaniałych, zabytkowych świątyniach, salach uniwersyteckich, aulach szkolnych, w klubach i prywatnych mieszkaniach, w miejscach pięknych i zapomnianych, a także w głowach i sercach wrocławian. I wszędzie tam muzyka nadaje fizycznej przestrzeni nowe znaczenie, a przestrzeń determinuje ostateczny kształt muzyki. Pragniemy, aby wykonywana przez nas muzyka inspirowała słuchaczy, a przez interakcję z nimi nadawała nowe znaczenie architekturze – pisze Andrzej Kosendiak, dyrektor NFM we Wrocławiu.
Jak przystało na budynek użyteczności publicznej, główne wejście zaprojektowano od strony placu, w przesuniętym pionowym otworze w elewacji. Dzięki „wciśnięciu” tego fragmentu do środka, udało się architektom uniknąć kłopotliwego formalnie zadaszenia wejścia, uzyskując jednocześnie pożądaną monumentalność. Imponujący, wysoki hol potraktowano jako przedłużenie placu przed budynkiem – pisze Piotr Śmierzewski.
Skala przestrzeni, dla której budynek miał być zwornikiem, a jednocześnie muzyczne przesłanie obiektu skłoniły nas do myślenia o nim jak o elemencie muzyki miasta – niezwykłego, będącego scenerią licznych festiwali, słynnego dzięki szczególnemu pietyzmowi, z jakim muzykę się w nim traktuje – pisze Ewa Kuryłowicz, generalny projektant budynku w latach 2011-2015.
Większość zabudowy placu Wolności uległa zniszczeniu w ostatnich miesiącach II wojny światowej. W 1974 roku projekt jego zagospodarowania z dominującą funkcją teatralną opracował architekt i urbanista Władysław Szwarcenberg Czerny. Rok później ogłoszono konkurs SARP na budynek Operetki Dolnośląskiej, który miał stanowić północną pierzeję placu. Zwyciężyła koncepcja Stefana Kuryłowicza z zespołem. Obiektu nigdy nie zrealizowano, ale dokładnie 30 lat później pracownia Kuryłowicza wygrała konkurs na projekt Narodowego Forum Muzyki – pisze Tomasz Żylski.
Do nagród głównych w tegorocznej edycji konkursu na najlepsze przestrzenie publiczne w Polsce nominowano 31 realizacji.
Pustka powietrzna wokół głównej konstrukcji każdej z sal, oddylatowanej całkowicie poprzez komory akustyczne od stref komunikacji, zapewnia absolutną izolację na dźwięki dochodzące z zewnątrz. Te żelbetowe skrzynie oparte są na indywidualnie projektowanych wibroizolatorach z naturalnego kauczuku, czyli specjalnych przekładkach, które zapewniają niemal absolutną izolację wnętrz od wpływu drgań występujących w budynku, a także tych, które budynek przenosi z zewnątrz, z przestrzeni miasta – pisze Dariusz Gryta, architekt prowadzący realizację obiektu.
Spiętrzenie widowni na wzór włoskich teatrów operowych pozwoliło uzyskać pożądaną równowagę między podporządkowaniem widza otaczającej przestrzeni, skłonieniem do uroczystego nastroju, a jednocześnie zdemokratyzowaniem audytorium. Każdy ma muzyków niemal na wyciągnięcie ręki. I w pełni działa zasada „widzisz, to i słyszysz”. A muzycznie sala jest cudowna! Jej akustyka uwodzi, dysponuje mocą i precyzją zarazem. Jak żadna sala w Polsce (może w ogóle jak żadna sala) ma ona możliwość kształtowania klimatu akustycznego za pomocą wielu narzędzi – pisze Jacek Lenart.
Możecie go kochać lub nienawidzić, ale postmodernizm jest znów en vogue – napisała redaktorka internetowego magazynu Dezeen, który latem publikował wywiady z twórcami, prezentował budynki i wzornictwo tamtej epoki. U większości architektów po czterdziestce, słowo postmodernistyczny wywołuje jednak odruch obrzydzenia. O postmodernizmie w polskiej architekturze opowiadają przedstawiciele różnych generacji: Zbigniew Maćków, Grzegorz Stiasny, Marta Leśniakowska, Alicja Gzowska, Piotr Lewicki i Kazimierz Łatak oraz Jerzy Ilkosz, Stanisław Fiszer, Dariusz Kozłowski i Wojciech Jarząbek.