Architektura MuratorWyniki wyszukiwania
Wszystkie artykuły na temat:
mozaika
Książka Bożeny Kostuch pokazuje wspaniałość ceramicznych okładzin, ich wielkość, koloryt, stylistykę, prezentuje kunszt artystów oraz technologów, a także, co znamienne, obala mit szarego PRL-u. Zawierająca zarówno naukowe opracowanie tematu, jak i bogaty katalog może stać się przewodnikiem nie tylko po krakowskich dekoracjach, ale też po mniejszych miastach Małopolski, a nawet wsiach, gdzie obecność mozaik zaskakuje w równym stopniu, co ich poziom artystyczny – recenzja Anny Syskiej.
Heroes We Love – Bohaterowie, których kochamy – to organizowany na Instagramie konkurs fotograficzny dotyczący sztuki socjalizmu – pomników, architektury, dzieł malarskich i dizajnu. Prace można zgłaszać do 30 listopada 2016 roku, a nagrody wynoszą 250 euro za I miejsce i 150 euro za II miejsce (zostaną przyznane dwie drugie nagrody).
Za sprawą krakowskich konserwatorów i Międzynarodowego Centrum Kultury możemy odkryć i docenić zapomniany zabytek należący do trzech kultur – ormiańskiej, ukraińskiej i polskiej. XIV-wieczna świątynia, zmodernizowana na początku XX wieku przez Franciszka Mączyńskiego we współpracy z Józefem Mehofferem i Janem Henrykiem Rosenem, przechodzi obecnie wieloetapową konserwację finansowaną ze środków polskiego ministerstwa kultury. We wrocławskim Muzeum Architektury możemy oglądać kolejną odsłonę ekspozycji poświęconej temu przedsięwzięciu.
Architektoniczny przewodnik ze zdjęciami Marcina Czechowicza: prezentujemy 10 wybranych założeń pałacowych, dzięki którym Kotlina Jeleniogórska, nazywana też Doliną Pałaców i Ogrodów, wraca na turystyczną mapę Europy.
Od 2013 roku ukazują się w Krakowie kolejne tomy architektonicznych przewodników, pod wspólnym tytułem Szlakami dziedzictwa, które Małgorzata Włodarczyk redaguje, opatruje tekstami i zdjęciami. Dobór obiektów powierzono fachowemu gronu krakowskich architektów i historyków sztuki – osób związanych z dziedzictwem kulturowym, jego ochroną, które utworzyły Komisję Architektury Modernistycznej – recenzja Grzegorza Stiasnego.
Dominującą estetyką wnętrza jest styl glamour. Kontrastowo zestawione kolory, fiolet, biel oraz czerń, połączone są z motywem rombów inspirowanych postacią arlekina – pisze Dominika Olszyna.
Książka ukazuje fenomen, jakim w latach 50. i 60. XX wieku była stosowana powszechnie w architekturze ceramika – zarówno na elewacjach, jak i we wnętrzach – oraz różnorodne techniki mozaiki wykorzystujące szkło, materiały organiczne, mieszane i nowe techniki eksperymentalne. Ich autorami byli zwykle artyści urodzeni przed drugą wojną, studiujący na krakowskich uczelniach w latach 50. XX wieku – recenzja Barbary Bułdys.
Warszawska Galeria Stalowa postanowiła przypomnieć życie i dzieło artysty Walentego Gabrysiaka. Na wystawie zaprezentowano grafiki i obrazy najbardziej charakterystyczne dla jego twórczości.
Miasto ogłosiło przetarg, w ramach którego wyłoniony zostanie wykonawca przebudowy pawilonu Zodiak oraz placu przed budynkiem. Celem zadania jest przywrócenie dawnej świetności modernistycznemu obiektowi i zagospodarowanie otaczającej go przestrzeni. W przyszłości Zodiak będzie miejscem prezentacji projektów architektonicznych i urbanistycznych dla Warszawy oraz gospodarki obszaru metropolitalnego stolicy.
W Warszawie nie ustają dyskusje nad przyszłością Teatru Żydowskiego. Modernistyczny budynek wzniesiony według projektu Władysława Jotkiewicza na podstawie szkiców Bogdana Pniewskiego prawdopodobnie czeka rozbiórka.
Pochodząca z różnych lat zabudowa kampusu AWF tworzy swoisty przegląd powojennej architektury polskiej. Oszczędna bryła nowego budynku, zaznaczona jedynie mocnym wcięciem, zgrabnie wpisuje się w istniejącą mozaikę przestrzenną – pisze Piotr Marciniak.
Unikalne w skali światowej okładziny uzyskano poprzez ręczne skuwanie betonu według wzorca przygotowanego osobiście przez architekta. Ta niezwykle pracochłonna metoda wzmocniła siłę wyrazu obiektu i spotęgowała wrażenie, iż główna sala Jordanek jest jak wykuta w skale tajemnicza grota – pisze architekt i krytyk architektury Ewa P. Porębska.
Yes Is More to wizualny wykład filozofii „pragmatyczno-utopijnej architektury” Bjarke Ingels Group, w której każde prawne uwarunkowanie, życzenie inwestora, wytyczne kontekstu są przyjmowane nie jako przeszkoda, ale pozytywne wyzwanie. Kluczem, oprócz dynamicznych kadrów i mocnej grafiki, jest tu autoironiczny dystans – recenzja Barbary i Oskara Grąbczewskich.
W zrewitalizowanym budynku znajdzie się centrum informacji o warszawskiej architekturze oraz potencjale gospodarczym stolicy. Projekt modernizacji obiektu powstał w pracowni Kalata Architekci, natomiast teren przed pawilonem zostanie przekształcony według koncepcji biura Gowin&Siuta.
Atelier Loegler było pierwszą polską pracownią, której realizacja znalazła się na tak zwanej krótkiej liście Mies van der Rohe Award. Z czasem wyróżniono w ten sposób także inne rodzime biura. Co je łączy, co dzieli, czy posługują się jakimś wspólnym dla europejskiej tradycji językiem? Między innymi na te pytania będą odpowiadać uczestnicy dyskusji towarzyszących wystawie Made in Europe.
Ogromna praca wykonana przez autorkę książki jest krokiem, by architektura uczelni mogła wreszcie zostać w pełni doceniona i ukazała się jako turystyczna atrakcja Warszawy. Może też być zachętą, aby uczelniane władze i projektanci nowych budynków starali się dorównać osiągnięciom poprzedników nie tylko w sferze promowania technologii, ale też estetyki – recenzja Agnieszki Dąbrowskiej.
Na infopunkt Europejskiej Stolicy Kultury zaadaptowano kultowy bar Barbara z lat. 50 XX wieku. Architekci z poszanowaniem potraktowali historyczne wnętrze, otwierając je na miasto – pisze Aleksandra Czupkiewicz.
Odbywającej się latem tego roku wystawie Tychy. Sztuka w przestrzeni miasta towarzyszyła monografia o tym samym tytule. Prezentowany na ekspozycji i w książce przegląd dziesięcioleci zmiennej tyskiej sztuki i architektury pozwalał nabrać dystansu do własnych kategorycznych gustów, wymogów funkcjonalnych i projektowych decyzji – recenzja Agaty Twardoch.
Bardzo trudno przy tylu spektaklach cały czas oszałamiać talentem. Są momenty, gdy kondycja artysty słabnie i brakuje sił na zaskakiwanie publiczności. Wiem, że ten moment nadejdzie i próbuję go wyprzedzić. Z tego powodu przerzucam się z działalności teatralnej na architektoniczną i z powrotem – o pracy na pograniczu scenografii i architektury z Borisem Kudličką, znanym słowackim scenografem, współprowadzącym warszawskie biuro WWAA, rozmawia Maja Mozga-Górecka.
Wąski dojazd do posesji, życzenie inwestora, by umieścić dużą halę garażową pod powierzchnią całej działki przy konieczności zachowania zabytkowego drzewa, to największe trudności, jakie architekci napotkali podczas projektowania tego domu. Uproszczoną formalnie bryłę pokryto mozaiką z grafitowych płyt włókno-cementowych.
