Wszystkie artykuły na temat: mistrzowie architektury
Znany słowacki scenograf Boris Kudlička złożył hołd swojemu mistrzowi Milanowi Čorbie, projektując lustrzaną architekturę – do kontemplacji, obserwowania i bycia obserwowanym.
Praskie quadriennale to obecnie największa na świecie platforma badania i kształtowania „rozszerzonej scenografii”, rozumianej jako kreowanie przestrzeni nie tylko dla teatru, ale dla wszelkiego rodzaju widowisk. Luźno osnute wokół wątków teatralnych interaktywne wystawy były porywającym postmodernistycznym spektaklem o spektaklu – pisze Agnieszka Dąbrowska. W numerze prezentujemy najciekawsze ekspozycje narodowe, w tym polską, nagrodzoną złotym medalem za wykorzystanie dźwięku, w której przygotowaniu uczestniczył architekt Jerzy Gurawski.
28 maja w Galerii Architektury SARP w Krakowie odbędzie się kolejne Spotkanie z Mistrzem. Tym razem wykład wygłosi Ryszard Jurkowski, architekt i urbanista, laureat Honorowej Nagrody SARP z 1999 roku za całokształt twórczości.
Znajdziemy w książce place, które powstały organicznie, z biegiem wieków przekształcającej się struktury miejskiej. Dużo też przykładów z drugiego bieguna: interwencji władzy absolutnej, która wytyczała okręgi, kwadraty lub prostokąty wnętrz bez szukania kompromisów z istniejącą zabudową, a także przypadki złożone, precyzyjne operacje mistrzów, którzy stworzyli niepowtarzalne arcydzieła urbanistyki europejskiej – recenzja Piotra Lewickiego i Kazimierza Łataka.
Książka Giediona, która na Zachodzie ukazała się w 1944 roku, a u nas dopiero w roku 1968, jest udaną próbą przedstawienia nowej architektonicznej tradycji, która pojawiła się w XIX wieku. Autor prowadzi czytelnika od renesansu poprzez barok, od wieku XVIII do końca XIX, kiedy pojawiają się prekursorzy nowoczesnej architektury – recenzja Ryszarda Jurkowskiego.
Zumthora z Myślenia architekturą odczytuję jako „warsztatowca”, rozważającego szczegółowo każdy fragment projektu, największe upodobanie znajdującego w rysunkach wykonawczych, bo są rzeczowe, drobiazgowe i autentyczne, nie starają się nikogo przekonywać ani zjednywać jak rysunki koncepcyjne – recenzja Ryszarda Jurkowskiego.
Środowisko architektów raz po raz obiega bulwersująca wieść o splagiatowaniu czyjegoś projektu, burza jednak szybko cichnie i w sporadycznych tylko wypadkach dochodzi do sądowego rozstrzygnięcia sporu. Przyczyny tego są oczywiste, niezwykle trudno wykazać, że dane dzieło w jakimś stopniu naśladuje wcześniej istniejące. Język dyskursywny zwykle pozostaje bezradny wobec wymagań analizy estetycznej, która łatwiej poddaje się intuicyjnemu odczuciu, a – jak wiadomo – intuicja nie może być podstawą dla wyroku. Ewentualna próba dochodzenia roszczeń na drodze sądowej staje się zatem podróżą w nieznane, bez drogowskazów i wytyczonych dróg.
9 marca 2015 ogłoszono wyniki konkursu architektonicznego na projekt koncepcję architektoniczną panteonu-mauzoleum ofiar zbrodni komunistycznych, zlokalizowanego na kwaterze 'Ł' Cmentarza Wojskowego na Powązkach. Zwyciężył projekt zespołu Leszek Maksym Czaja, Izabela Tomczak i Piotr Kuflewski. Autorom szybko zarzucono plagiat niezrealizowanej koncepcji Krematorium dla Sztokholmu z 2009 roku, autorstwa duńskiej pracowni BIG (Bjarke Ingels Group). Ze względu na zarzut plagiatu, autorzy zwycięskiej pracy wycofali swoją pracę z konkursu. Wkrótce podjęta zostanie decyzja czy realizowana będzie koncepcja, która zdobyła II nagrodę. Gdzie kończy się architektoniczna inspiracja, a gdzie zaczyna plagiat? Jako komentarz do zaistniałej sytuacji przypominamy tekst Grzegorza Stiasnego "Idee, inspiracje, plagiaty" z "Architektury-murator" nr 10/2008.
"Nieobecna Kolumna" to film-sprzeciw, który zwraca uwagę na niepokojący proces niszczenia zabudowy lat 60-tych pod pretekstem jej niskiego zaawansowania technologicznego i użyteczności. Film szczególnie interesujący w kontekście polskiego doświadczenia wyburzeń wybitnych przykładów architektury powojennej, jak choćby pawilonu Supersamu, czy katowickiego dworca - pisze Adam Przywara.
Jaką rolę pełni architektoniczna fotografia w tak powszechnej dziś kulturze obrazkowej? Czy jest odrębną dziedziną sztuki, czy po prostu narzędziem marketingowym, którym posługują się projektanci i czasopisma? Jak oddziałuje na samą architekturę i czy ma moc zmieniania świata? Maja Mozga-Górecka recenzuje dwa istotne dla tej dziedziny wydarzenia, które miały miejsce w ostatnim czasie: londyńską wystawę Constructing Worlds i premierowe wydanie książki Shooting Space.
SARP Oddział Kraków zaprasza na wykład śląskiego architekta Stanisława Niemczyka, laureata Honorowej Nagrody SARP w 1998 roku.
Odkąd razem ze sztuką klasyczną odeszło piękno, architektom pozostało wyłącznie poszukiwanie oryginalności
Wiele wskazuje na to, że zawód architekta nie przetrwa w obecnej formie. Udział przedstawicieli tej profesji w tworzeniu przestrzeni będzie się zmniejszał. Ich rolę przejmą konsorcja finansowo-wykonawcze. Jednak, jak twierdzą autorzy raportu RIBA, szans dla architektów nigdy nie było więcej. Muszą tylko postawić na elastyczność. Robią tak już młode biura, także w Polsce. Ich odpowiedzią na bezwzględność neoliberalnego systemu stają się działania w małej skali i społecznikowskie idee
Niemiecki krytyk Oliver Elser o XX-wiecznych trendach i tendencjach w modelowaniu
Krótka historia tworzenia modeli architektonicznych – Tomasz Fudala
Skąd przychodzi i dokąd zmierza polska architektura – ostatnie ćwierćwiecze podsumowuje Grzegorz Stiasny
Jak twierdzi architekt François Roche, szkło jest zarówno tworzywem, jak i ideologią, a jego znaczenie w architekturze nieustannie wzrasta. Dzięki hartowaniu, wplataniu włókien propylenowych i stalowych, laminowaniu, zespalaniu czy tworzeniu komór termicznych nabiera wyjątkowych właściwości
Nad parterowym założeniem dominuje abstrakcyjna bryła świątyni sztuki czystej. Powstał budynek współczesny, ale też bardzo tradycyjny, osadzony w małopolskim krajobrazie.
Wiel Arets to jeden z najbardziej znanych twórców współczesnej architektury Holandii. Książka Wiel Arets. Autobiographical references zawiera prezentacje ponad 60 projektów, 5 wykładów oraz 10 wywiadów z architektem. Publikację recenzuje Sonia Prószyńska
Zakończyła się konserwacja i rekonstrukcja jednego z najbardziej reprezentatywnych założeń nowoczesnej architektury. Zaprojektowane przez Waltera Gropiusa domy profesorów Bauhausu w Dessau zostały odbudowane zgodnie z koncepcją "nieostrej rekonstrukcji", zaproponowaną przez berlińską pracownię architektoniczną Bruno Fioretti Marquez Architekten