Architektura MuratorWyniki wyszukiwania
Wszystkie artykuły na temat:
stiasny
Dominującą estetyką wnętrza jest styl glamour. Kontrastowo zestawione kolory, fiolet, biel oraz czerń, połączone są z motywem rombów inspirowanych postacią arlekina – pisze Dominika Olszyna.
Na potrzeby teatru zaadaptowano zabytkowy kompleks MPO na warszawskim Mokotowie. Ambicją Krzysztofa Warlikowskiego było wykreowanie tam ośrodka kultury na wzór paryskiego Centrum Pompidou czy berlińskiego Radialsystem V – pisze Grzegorz Stiasny.
Budynek oddaje charakter malowniczo narastającej, drobnoskalowej miejskiej tkanki, kreując jednocześnie nieformalny artystyczny nastrój, niezbędny do kształcenia młodych adeptów sztuki – o nawiązaniu do historycznej, warszawskiej architektury przemysłowej, a jednocześnie znanych współczesnych realizacji japońskiej czy szwajcarskiej proweniencji piszą Maciej Miłobędzki i Grzegorz Stiasny.
Nowy budynek poprzez uskoki bryły i zmienne skosy dachów zdaje się składać z szeregu posklejanych ze sobą wiat i oficyn, choć jego wewnętrzna organizacja jest prosta. Takie uformowanie kubatury odpowiada historycznemu, dość przypadkowo kształtowanemu charakterowi przemysłowego dziedzictwa Warszawy i zdaje się dobrze kreować nieformalny artystyczny nastrój, niezbędny do nauczania młodych adeptów sztuki – pisze Grzegorz Stiasny.
Po prezentacjach w siedmiu krajach Europy i Azji, wystawa przygotowana przez redakcję miesięcznika "Architektura-murator" we współpracy z Departamentem Dyplomacji Publicznej i Kulturalnej MSZ po raz pierwszy zagościła w Polsce. W otwarciu 12 maja wzięli udział wszyscy członkowie zespołu redakcyjnego "A-m", architekci z Polski i zagranicy oraz liczni wrocławianie. Wystawę można oglądać do 26 czerwca.
Standardem wykończenia wnętrz nowy kaliski pawilon przypomina ośrodek wypoczynkowy. Szpitalna przestrzeń, choć skromna, zaprojektowana została z myślą o dobrym samopoczuciu i komforcie pacjenta. Ma redukować stres i strach – pisze Grzegorz Stiasny.
Po prezentacjach w siedmiu krajach Europy i Azji, wystawa przygotowana przez redakcję miesięcznika "Architektura-murator" we współpracy z Departamentem Dyplomacji Publicznej i Kulturalnej MSZ, po raz pierwszy zagości w Polsce. Wrocławska odsłona wystawy zostanie poszerzona o cztery niepokazywane dotychczas obiekty.
Tym razem gośćmi organizowanego przez SARP Oddział Kraków cyklu Spotkanie z Mistrzem będą Jakub Wacławek i Grzegorz Stiasny z warszawskiej pracowni ARÉ – laureaci Honorowej Nagrody SARP 2012, wykładowcy WA PW oraz autorzy m.in. ratusza gminy Warszawa Białołęka (1996), zespołu budynków mieszkalnych przy ulicy Inflanckiej w Warszawie (2008), zespołu Małe Naramowice w Poznaniu (2009), a także terminalu lotniska w Lublinie (2013).
Główną ideą przebudowy dworca jest stworzenie wygodnego węzła przesiadkowego. Jako pierwsza powstała podziemna stacja kolejowa przekryta szklaną wiatą, której forma nawiązuje do przystanków linii średnicowej. O nowym dworcu pisze Grzegorz Stiasny.
Przez 20 lat na warszawskim Służewcu wyrosło ponad pół setki biurowców. Ich pracownicy nazwali siebie orkami, bo orzą (czyli potocznie: ciężko pracują) tu dzień w dzień. A że orkowie są z Mordoru, mamy Mordor na Domaniewskiej. Z pozoru niewinny żart przeradza się dziś w poważną debatę dotyczącą jakości środowiska pracy. Może czas wyobrazić sobie biurowce bez biurek? Miejsca pracy niczym kawiarnie? Budynki, w których popijając cafe latte na leżaku, z satysfakcją oddajemy się przetwarzaniu informacji płynących przez smartfon, tablet albo okulary? – o nowych miejscach pracy i zmianach w sposobach jej wykonywania na przykładzie siedmiu polskich przestrzeni biurowych pisze Grzegorz Stiasny.
Pominąwszy kalkę witkiewiczowskiej zakopiańszczyzny, szarganej przez góralskie zajazdy po całym kraju, niemal brak poważnych propozycji dla ludowych stylizacji we współczesnej polskiej architekturze. Podziwiać możemy jedynie pawilon recepcyjny Muzeum Wsi Opolskiej z 2008 roku i pamiętać pawilon Polski na światowym Expo w Szanghaju w 2010 roku. Także propozycję nowego hotelu i centrum konferencyjnego w skansenie w Sierpcu warto potraktować jako próbę współczesnej interpretacji tematu wiejskiego w architekturze – pisze architekt i krytyk architektury Grzegorz Stiasny.
Centrum kulturalno-rekreacyjne na terenie skansenu w Sierpcu stanowi kolejną próbę współczesnej interpretacji tematu wiejskiego w architekturze. To nie tylko wysokiej jakości produkt przemysłu turystycznego, ale też przykład dobrego rzemiosła – o inspiracjach rodzimym folklorem i odniesieniach do Zumthorowskich metod kształtowania przestrzeni piszą Grzegorz Stiasny i Hanna Szukalska.
W Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie odbyła się dyskusja poświęcona przyszłemu kształtowi placu Defilad w Warszawie. Jakie powinno być serce miasta? Czy uda się pogodzić wizję miejskiej agory i zielonej oazy?
Ze względu na sąsiedztwo historycznej zabudowy i traktu królewskiego nowe skrzydło szpitalne pokrywa szlachetna kamienna okładzina, której detal nawiązuje do bogatej warszawskiej tradycji wyszukanych form elewacyjnych – pisze Grzegorz Stiasny.
Zwiedzanie muzeum jest szczegółowo zaplanowanym i poruszającym spektaklem. Jawi się jako szczytowe osiągnięcie polityki historycznej. Niebagatelny wydaje się w tym udział Jerzego Kaliny, który od czterech dekad udowadnia, że swoją sztuką świetnie potrafi rozbudzać społeczne emocje. Krajobrazowe gesty są przy tym wyważone i spacer po zróżnicowanych przestrzeniach jest po prostu atrakcyjny – pisze architekt i krytyk architektury Grzegorz Stiasny.
To był dobry rok dla polskiej architektury. Przypominamy wybór budynków, które opublikowaliśmy w ramach głównych prezentacji na łamach "Architektury-murator" w 2015 roku - podsumowanie ze wstępem redaktor naczelnej miesięcznika Ewy P. Porębskiej.
Projektując przedszkole dla dzieci pracowników firmy FORTE, architekci wykorzystali doświadczenie zdobyte podczas realizacji kilkunastu podobnych obiektów w całej Polsce. Powstał atrialny pawilon dostosowany do skali i percepcji dziecka – pisze Grzegorz Stiasny.
Muzeum jest należnym społecznie hołdem dla ofiar, o których przez pół wieku oficjalnie starano się zapomnieć. Zawiera zarówno elementy martyrologiczne, jak i abstrakcyjne przestrzenie odwołujące się do indywidualnej wyobraźni – o bogatej narracji wyrażonej dramatycznymi sekwencjami przestrzeni, działaniach w skali krajobrazowej i wielu rzeźbiarskich interwencjach piszą Krzysztof Mycielski i Grzegorz Stiasny.
Przypominamy pięć najciekawszych, najbardziej nośnych i najczęściej czytanych artykułów z "Architektury-murator" w 2015 roku.
