Wszystkie artykuły na temat: instalacja przestrzenna
W Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie odbyła się dyskusja poświęcona przyszłemu kształtowi placu Defilad w Warszawie. Jakie powinno być serce miasta? Czy uda się pogodzić wizję miejskiej agory i zielonej oazy?
W budynku mieszczą się laboratoria i pracownie wykorzystywane przez wszystkie wydziały Politechniki Lubelskiej. Rytm pilastrów i gzymsów z kortenowskiej blachy oraz surowe wnętrza sprawiają, że kojarzy się on ze współczesną fabryką – pisze Tomasz Michalak.
Aby zmniejszyć masywność bryły, która stała się większa od sąsiednich budynków, architekci zdecydowali się na wykonanie zaokrąglonych elewacji z białych, 12-milimetrowych arkuszy corianu – o realizacji wielofunkcyjnego kompleksu w samym centrum Wrocławia, mieszczącego m.in. apartamenty, biura oraz hotel, piszą jego współautorzy – Asaf Gottesman i Piotr Bury.
Budowa wiat wraz z towarzyszącą im małą architekturą to sukces władz Warszawy, projektantów i firmy zarządzającej. Nie skorzystano, jak w innych krajach, z gotowych wzorów, a postawiono na konkurs i dobry polski projekt – piszą Dominik Lisik i Tomasz Gamdzyk sytuując przyjęte w stolicy rozwiązanie w kontekście podobnych realizacji na świecie.
Zwiedzanie muzeum jest szczegółowo zaplanowanym i poruszającym spektaklem. Jawi się jako szczytowe osiągnięcie polityki historycznej. Niebagatelny wydaje się w tym udział Jerzego Kaliny, który od czterech dekad udowadnia, że swoją sztuką świetnie potrafi rozbudzać społeczne emocje. Krajobrazowe gesty są przy tym wyważone i spacer po zróżnicowanych przestrzeniach jest po prostu atrakcyjny – pisze architekt i krytyk architektury Grzegorz Stiasny.
Muzeum łączy w sobie wrażliwość dwóch pokoleń. Zawiera zarówno podręcznikowy przekaz i elementy martyrologiczne, jak i współczesne abstrakcyjne przestrzenie odwołujące się do indywidualnej wyobraźni. Wystawę o charakterze edukacyjnym i symbolicznym zaprojektował siedemdziesięcioletni rzeźbiarz Jerzy Kalina, architekturę trzydziestolatkowie z pracowni Brzozowski i Grabowiecki – pisze architekt i krytyk architektury Krzysztof Mycielski.
Na potrzeby muzeum zaadaptowano trzy historyczne kamienice i dawny dom modlitwy z unikatowymi freskami. Poddane konserwacji polichromie stały się istotną częścią muzealnej opowieści o przeszłości Pragi i jej żydowskich mieszkańcach – pisze Monika Komorowska.
Architektoniczny spacer po przestrzeniach reprezentujących różne oblicza polskiej rewitalizacji – przedstawiamy zmiany, jakie zachodzą na łódzkim Księżym Młynie, gdańskim Dolnym Wrzeszczu i warszawskiej Pradze. Oprowadzają Katarzyna Waloryszak, Daniel Załuski i Tomasz Żylski. W materiale mapy i fotoreportaż Marcina Czechowicza.
Konkurs na adaptację zabytkowych kamienic przy rynku w Radomiu na muzeum miasta wygrała warszawska pracownia WXCA. Jury doceniło zwłaszcza pomysł usytuowania na historycznym placu neutralnego w formie przeszklonego pawilonu, który stanowiłby zadaszenie odkrytych niedawno fundamentów średniowiecznego ratusza, a jednocześnie uzupełniał przestrzeń wystawienniczą o podziemną ekspozycję.
Nową aranżację księgarni Żydowskiego Instytutu Historycznego w Warszawie opracowali bracia Kacper i Jan Gronkiewiczowie. Architekci stworzyli przestrzenną instalację, która odnosi się do historii i tożsamości najbliższej okolicy tego fragmentu miasta.
Za ciężką, betonową elewacją o zdyscyplinowanych podziałach, kryją się "tańczące", doświetlone z góry pomieszczenia ekspozycyjne. Za projekt odpowiada szwajcarska pracownia Meili Peter Architekten.
To pierwszy tej skali energooszczędny budynek publiczny w Polsce. Koszty eksploatacji są ośmiokrotnie mniejsze niż w obiektach realizowanych tradycyjnie, a wydatki na odnawialne źródła energii mają zwrócić się gminie w dwa lata.
Tego lata na skwerze przed Muzeum Architektury po raz kolejny powstała przestrzenna instalacja. Łącząc funkcje kawiarni i miejsca spotkań, stała się rodzajem obywatelskiego Hyde Parku.
Większość zabudowy placu Wolności uległa zniszczeniu w ostatnich miesiącach II wojny światowej. W 1974 roku projekt jego zagospodarowania z dominującą funkcją teatralną opracował architekt i urbanista Władysław Szwarcenberg Czerny. Rok później ogłoszono konkurs SARP na budynek Operetki Dolnośląskiej, który miał stanowić północną pierzeję placu. Zwyciężyła koncepcja Stefana Kuryłowicza z zespołem. Obiektu nigdy nie zrealizowano, ale dokładnie 30 lat później pracownia Kuryłowicza wygrała konkurs na projekt Narodowego Forum Muzyki – pisze Tomasz Żylski.
Na terenie krakowskiego zakładu, podobnie jak w większości obiektów tego typu w Europie, zaprojektowano ścieżkę edukacyjną, która prowadzi przez najważniejsze strefy technologiczne. Jej celem jest uświadomienie, że współczesne spalarnie śmieci są całkowicie bezpieczne dla środowiska – o realizacji największego w Polsce nowoczesnego zakładu termicznego przekształcania odpadów piszą Bogusław Wowrzeczka, Michał Teller, Jakub Baczyński i Filip Łapiński.
Możecie go kochać lub nienawidzić, ale postmodernizm jest znów en vogue – napisała redaktorka internetowego magazynu Dezeen, który latem publikował wywiady z twórcami, prezentował budynki i wzornictwo tamtej epoki. U większości architektów po czterdziestce, słowo postmodernistyczny wywołuje jednak odruch obrzydzenia. O postmodernizmie w polskiej architekturze opowiadają przedstawiciele różnych generacji: Zbigniew Maćków, Grzegorz Stiasny, Marta Leśniakowska, Alicja Gzowska, Piotr Lewicki i Kazimierz Łatak oraz Jerzy Ilkosz, Stanisław Fiszer, Dariusz Kozłowski i Wojciech Jarząbek.
18 września zaprezentowano wizualizacje dwóch instytucji, które wypełnią pustkę na Placu Defilad w Warszawie. Muzeum Sztuki Nowoczesnej i Teatr Rozmaitości zaprojektowała amerykańska pracownia Thomas Phifer and Partners. Każdy z budynków ma odrębną architektoniczną tożsamość, wspólna jest skala i przestrzeń pomiędzy.
Praskie quadriennale to obecnie największa na świecie platforma badania i kształtowania „rozszerzonej scenografii”, rozumianej jako kreowanie przestrzeni nie tylko dla teatru, ale dla wszelkiego rodzaju widowisk. Luźno osnute wokół wątków teatralnych interaktywne wystawy były porywającym postmodernistycznym spektaklem o spektaklu – pisze Agnieszka Dąbrowska. W numerze prezentujemy najciekawsze ekspozycje narodowe, w tym polską, nagrodzoną złotym medalem za wykorzystanie dźwięku, w której przygotowaniu uczestniczył architekt Jerzy Gurawski.
Plan zagospodarowania terenu Expo w Mediolanie, opracowany m.in. przez biuro Herzog & de Meuron, stwarzał szansę zrewolucjonizowania konceptu wystawy światowej – szansę niewykorzystaną. W nawiązaniu do hasła Wyżywienie planety. Energia dla życia, w architekturze pawilonów zaakcentowano przede wszystkim aspekt ekologiczny: od zielonych ścian, przez recykling, po innowacyjne materiały – relacja Agnieszki Skolimowskiej.
Budynek powstał w ramach rewitalizacji dawnego kompleksu szkół rolniczych, w skład którego wchodził między innymi dwór obronny z XVII wieku. Wartości zabytkowe doskonale udało się tu pogodzić ze współczesną architekturą – pisze Grzegorz Stiasny.