Architektura MuratorWyniki wyszukiwania
Wszystkie artykuły na temat:
recenzja
W cyklu Z archiwum przypominamy publikację „Osiedla warszawskie”, która ukazała się w „Architekturze” nr 4/1976 i zawierała omówienie realizacji w kliku stołecznych dzielnicach, m.in. na Bródnie, Stegnach, Służewiu, Chomiczówce, Targówku, Gocławiu. O współczesny komentarz do tego materiału poprosiliśmy Janusza Korzenia.
Dzięki tej książce Łódź odkrywa na nowo swoją zapomnianą historię. Świat żydowskich architektów, którzy pracowali dla rozwijającej się w szalonym tempie kosmopolitycznej metropolii.
„Uwodzenie. Historia architektoniczno-kryminalna” to komiks noir opowiadający m.in. o jednym z arcydzieł Petera Zumthora: zespole term w Vals w szwajcarskiej Gryzonii. Dzięki Centrum Architektury ceniony komiks Lucasa Harariego dostępny jest teraz po polsku.
Ogłoszono finalistów tegorocznej Nagrody Literackiej Nike. W finałowej siódemce jest „Najlepsze miasto świata. Warszawa w odbudowie 1944-1949” Grzegorza Piątka. Przypominamy recenzję książki, jaka ukazała się na łamach „Architektury-murator”.
Studenci Wydziału Architektury Politechniki Śląskiej w Gliwicach znaleźli się w gronie laureatów regionalnych konkursu International VELUX Award 2020. Ich projekt Teatr światła zwyciężył w kategorii Badania nad światłem naturalnym w regionie Europa Wschodnia i Bliski Wschód.
„Architetura-murator” już od 25 lat analizuje najnowsze architektoniczne trendy i dyskusje, dostarczając Wam co miesiąc najwyższej jakości dziennikarskie treści, recenzje i podsumowania. Od niedawna także w responsywnej wersji cyfrowej, dostosowanej do wygodnego czytania na telefonie czy komputerze i wzbogaconej o możliwości, jakie daje internet (aktywne linki, filmy).
9 kwietnia 2020 roku zmarł profesor Wojciech Kosiński, wybitny naukowiec i nauczyciel akademicki, pasjonat architektury, wychowawca i mentor kilku pokoleń krakowskich architektów.
Wychodząc naprzeciw Waszym potrzebom, znosimy obowiązkową rejestrację do serwisu. Dostęp do unikatowych materiałów jest teraz łatwiejszy niż kiedykolwiek przedtem.
Czytaj „Architekturę-murator” także na telefonie, tablecie lub komputerze.
Poruszam się w sferze pewnego uogólnienia, stereotypu, ale jednak myślę, że kobiety mogą budować lepsze miasta, bo są otwarte na negocjacje i kwestionują hierarchiczną strukturę zarządzania, zastępując ją układem horyzontalnym – mówi Diane Davis, socjolożka i wykładowczyni Harvard Graduate School of Design. Rozmową z nią otwieramy nowy cykl poświęcony kobietom w architekturze.
Krakowski Instytut Architektury oraz Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki zapraszają na premierę książki Cztery ściany i dach. Złożona natura prostej profesji oraz na spotkanie z jej autorem Reinierem de Graafem, który jest jednym z partnerów w słynnym holenderskim biurze OMA.
Co robić wobec kryzysu ekologicznego? Zacznij od Bacha — twierdzi Jonathan F. P. Rose, autor książki „Dobrze nastrojone miasto”, przedstawiany jako nietuzinkowy deweloper i producent muzyczny. Czwarta recenzja w ramach cyklu Krzysztofa Średzińskiego na (niekończące się) lato.
Wystawa w warszawskim Muzeum Plakatu przypomina mało znany dorobek polskiego architekta, który był uzdolnionym twórcą grafiki użytkowej, a także cenionym wykładowcą kilku zagranicznych uczelni.
My – architekci, wykształceni po drugiej wojnie światowej – wywodzimy się wszyscy z Bauhausu. W krótkim, skondensowanym okresie działalności uczelnia wydała ogromny plon w postaci grona architektów i projektantów, projektów i realizacji, przykładów rewolucyjnego wzornictwa, grafiki użytkowej, postaw twórczych i światopoglądów – recenzja Piotra Lewickiego i Kazimierza Łataka.
Muzeum Narodowe we Wrocławiu z okazji jubileuszu siedemdziesięciolecia istnienia wydało czterotomowe dzieło ukazujące własną historię. Oryginalny pomysł zaprezentowania dziejów placówki poprzez architekturę czterech budynków, bardzo charakterystycznych i ważnych dla miasta, nadaje całemu wydawnictwu szczególny wymiar – recenzja Hanny Faryny-Paszkiewicz.
To zbiór wywiadów Erica Firleya z urbanistami, dwanaście ciekawych rozmów z projektantami pochodzącymi z różnych krajów. Tekstom towarzyszą ilustracje, tworzące komentarz do poruszanych wątków. Po każdym z wywiadów znajdziemy wybór projektów autorstwa rozmówcy – są tu koncepcje wstępne i dzieła kompletne, prace zrealizowane, a czasem opracowania teoretyczne i o charakterze utopijnym. Za każdym razem mamy do czynienia z kreacją architektoniczną, trójwymiarową wizją przestrzeni – recenzja Piotra Lewickiego i Kazimierza Łataka.
Olga Drenda porządkuje swoją książkę w wartką opowieść o naturze, tworzywach czy nagiętym do estetycznych potrzeb żelastwie. Ale rupiecie rządzą się swoim prawem. Z kart książki straszą opowieści o smutnych dziewczynkach z oczami jak u sarny – prace niestrudzonej malarki Danuty Muszyńskiej, oleodruki z Chrystusem nauczającym z łodzi, fosforyzujące na różowo „bozie” z jarmarków wokół sanktuariów, krasnale z pogranicza polsko-niemieckiego czy ogromne stwory z dinozaurolandów – recenzja Hanny Faryny-Paszkiewicz.
Architekt musi stać na dwóch nogach: teorii i praktyce. Nowe eksperymenty, materiały i narzędzia projektowe, parametryzacja, recykling, ślad węglowy, kulturowa i społeczna rola architektury – o tym trzeba pisać i warto poczytać – recenzja Marka Wawrzyniaka.
Książka jest zapisem podróży motocyklem przez Stany Zjednoczone. Patrząc na przemykające krajobrazy, bohater snuje myśli o stosunku do rzeczywistości i sposobach jej kształtowania. Sporą część zajmują rozważania na temat definicji pojęcia „jakość”. Chociaż mówi się tu raczej o jakości przedmiotów i utworów literackich, to przecież równie dobrze wszystko to można odnieść do architektury – recenzja Marka Wawrzyniaka.
Wiele sądów, które od lat uważałem za swoje, w rzeczywistości przywłaszczyłem sobie z tej młodzieńczej lektury. To, jak patrzę na dzieła z różnych epok również w znacznym stopniu zawdzięczam Teorii widzenia. Jedną z podstawowych tez Strzemińskiego jest zależność między zdolnością postrzegania a „świadomością” wzrokową, którą buduje się m.in. poprzez kontakt ze sztuką i dobrą przestrzenią architektoniczną – recenzja Marka Wawrzyniaka.
