Pawilon obserwacyjny w Górach Skandynawskich

Obiekt stanął w obrębie Parku Narodowego Dovrefjell, architekci starali się więc do minimum ograniczyć ingerencję w teren, usuwając jedynie luźne odłamki skał i elementy organiczne oraz trasując miejsce pod ścianę fundamentową. Sam fundament zakotwili za pomocą dwunastu prętów ze stali nierdzewnej średnicy 2 cm i długości 1,5 m.

Pawilon zlokalizowano na obrzeżach parku narodowego Dovrefjell na wysokości 1250 m n.p.m., w miejscu, z którego roztacza się spektakularny widok na górę SnØhetta.

Budynek ma 90 m² i służy między innymi jako punkt obserwacji dziko żyjących reniferów dla przybywających tu licznie turystów. Rejon Dovre i jego malowniczy krajobraz odgrywa istotną rolę w norweskiej tradycji, dlatego architekci postanowili ograniczyć swoją ingerencję do minimum i bezpośrednio odnieść się do otoczenia – wewnątrz prostopadłościennej obudowy wykonanej ze szkła i stali umieszczono wielokrzywiznową konstrukcję z drewna przypominającą skałę poddawaną przez wiele lat działaniu deszczy i porywistych wiatrów.

Konstrukcja

Do budowy pawilonu użyto wielu naturalnych materiałów, wykorzystując jednocześnie najnowsze technologie pozwalające na precyzyjne wycięcie z drewna nieregularnej formy w oparciu o trójwymiarowy model cyfrowy. Rdzeń z belek sosnowych wykonała firma specjalizująca się w budowie statków. Elementy łączono tylko przy użyciu drewnianych kołków. Od strony południowej, gdzie nie ma szklanej elewacji, rdzeń pokryto naturalnym impregnatem – smołą drzewną.

Nośne elementy konstrukcji budynku posadowiono bezpośrednio w skale. Teren istniejący naruszono w możliwie najmniejszym stopniu, usuwając jedynie luźne odłamki skały i elementy organiczne oraz trasując miejsce pod ścianę fundamentową.

Fundament zakotwiono w skale za pomocą dwunastu prętów ze stali nierdzewnej średnicy 2 cm i długości 1,5 m. Między ścianami fundamentowymi wylano obustronnie zbrojoną płytę żelbetową o grubości 25 cm wykonaną na podsypce ze żwiru i tłucznia.

Do budowy stropów zastosowano płyty kanałowe HD400, które oparto na ścianach wykonanych z dwuteowników stalowych HEA180 łączonych spawaniem w sztywną przestrzennie ramę. Łączenia między płytami dodatkowo zbrojono, dzięki czemu zadaszenie stanowi konstrukcyjnie jednolitą tarczę.

Dach przedłużono poza obrys ścian szczytowych stalowymi wspornikami o wysięgu 1,5 m montowanymi do płyty stropowej za pomocą sworzni. Konstrukcję dachu obłożono od wierzchu i od spodu blachą stalową.

Do budowy ścian zastosowano szkło niskożelazowe o wysokim stopniu przezroczystości, a szyby stabilizowano jedynie pionowymi stalowymi wspornikami o wysokości 80 cm zamontowanymi w płycie dennej. Tafle szklane są łączone fugami silikonowymi o szerokości 6-8 mm i mocowane po obwodzie do stalowej konstrukcji wsporczej za pomocą silikonu.