Wzorem wielu europejskich miast, we Wrocławiu, już od 1818 roku organizowano pokazy rzemiosła i przemysłu. Pierwsze z nich odbywały się w salach budynku Starej Giełdy przy placu Solnym. W 1852, 1857 oraz 1881 roku urządzono ekspozycje o dużej randze i zasięgu ponadregionalnym w specjalnie przygotowanych pawilonach tymczasowych. Zmianom ulegała również ich lokalizacja – z placu Solnego przeniosły się one na plac Wolności, a później na plac Staszica i Strzelecki. Na wystawie w 1904 roku, urządzonej na Friebebergu (obecnie rejon placu Powstańców Śląskich), Hans Poelzig przedstawił – wzbudzający ogromną dyskusję – wzorcowy dom jednorodzinny otoczony ogrodem.
Tereny wystawowe z prawdziwego zdarzenia powstały we Wrocławiu dopiero w 1913 roku. Wtedy to zrealizowano według projektu Maksa Berga monumentalny budynek Hali Stulecia, a obok restaurację tarasową. W tym samym czasie powstał zaprojektowany przez Hansa Poelziga Pawilon Czterech Kopuł, wraz z pergolą i stawem. W 1913 roku odbyła się tu Wystawa Stulecia upamiętniająca 100 rocznicę zwycięstwa nad Napoleonem, w 1929 roku słynna WuWA (Wohnung und Werkraum Ausstellung), a w trudnych powojennych realiach 1948 roku nowe władze Polski przy udziale wybitnych architektów, plastyków, rzeźbiarzy oraz grafików otworzyły Wystawę Ziem Odzyskanych (WZO).
W Muzeum Architektury we Wrocławiu zaprezentowane zostaną miejsca wrocławskich wystaw i budynki, w których te ekspozycje organizowano. Oprócz projektów architektonicznych i fotografii, na wystawie znajdzie się nigdy do tej pory nie pokazywana w tak dużej ilości kolekcja ponad 200 pocztówek wydrukowanych przy okazji Wystawy Stulecia, WuWY oraz WZO.
Tradycje wystawiennicze we Wrocławiu w latach 1818-1948 października - 11 listopada 2015Muzeum Architektury we Wrocławiu
