Balkrishna Doshi jest pierwszym architektem z Indii wyróżnionym Pritzkerem i jego 45 laureatem. Współpracował z Louisem Kahnem i Le Corbusierem, przyczyniając się znacząco do rozwoju kultury architektonicznej w Indiach. Znany jest z takich realizacji, jak mieszkania socjalne Aranya w Indore (1989) czy Indyjski Instytut Zarządzania w Bangalore (1977-1992). W 1980 założył pracownię Sangarth.
Life Insurance Corporation Housing, Ahmadabad, 1973; fot. dzięki uprzejmości VSF/serwis prasowy
W tym roku „architektoniczny Nobel” powędrował do indyjskiego architekta, który w ciągu ponad sześćdziesięcioletniej kariery zyskał uznanie za etos zawartej w swoich projektach odpowiedzialności społecznej. Współpracował z Louisem Kahnem i Le Corbusierem, przyczyniając się znacząco do rozwoju kultury architektonicznej w Indiach. Znany jest z takich realizacji, jak mieszkania socjalne Aranya w Indore (1989) czy Indyjski Instytut Zarządzania w Bangalore (1977-1992). W 1980 założył pracownię Sangarth.
Balkrishna Doshi; fot. dzięki uprzejmości VSF/ Serwis prasowy
Jego projekty czerpią z dziedzictwa indyjskiej architektury, a zastosowane w nich niecodzienne rozwiązania dobrze sprawdzają się w warunkach klimatycznych tego kraju. Balkrishna Doshi jest pierwszym architektem z Indii wyróżnionym prestiżową nagrodą i jej 45 laureatem. Jury uhonorowało go za projekty wrażliwe na kontekst oraz urzeczywistniające idee zrównoważonego rozwoju. Doceniono fakt, że Doshi nie ulega przelotnym modom. Kieruje się w swojej pracy poczuciem odpowiedzialności społecznej i chęcią poprawy warunków życia we własnym kraju. Sam laureat opisuje swój dorobek jako historię swojego życia i ciąg nieustannych poszukiwań, będących próbą uchwycenia ducha architektury.
Budynek podziemnej galerii Amdavad ni Gufa, Ahmadabad, 1994; fot. Dzięki uprzejmości vsf/ Serwis prasowy
Yvonne Farrell i Shelley McNamara z Grafton Architects laureatkami nagrody Pritzkera 2020. Jury doceniło projektantki m.in. za ich wiarę we współpracę i nieustanne zaangażowanie w doskonalenie architektury.
Tegoroczną Pritzker Prize zdobył Arata Isozaki, wybitny japoński architekt, działający zawodowo już od ponad 60 lat. Prezentujemy 10 najbardziej znaczących budynków Isozakiego, które na przestrzeni tego czasu zrealizował w Azji, Europie, Ameryce Północnej i na Bliskim Wschodzie.
Arata Isozaki, wybitny japoński architekt, urbanista i teoretyk, laureatem Pritzker Prize 2019. „Mając dogłębną wiedzę z historii i teorii architektury, nigdy nie starał się zachować status quo” – uzasadniło jury
Po raz pierwszy w historii Nagrody Pritzkera jeden z najważniejszych architektonicznych laurów przyznano aż trójce projektantów. Hiszpanie Rafael Aranda, Carme Pigem i Ramon Vilalta zostali docenieni za poetyckie, funkcjonalne realizacje, wynikające z głębokiego zrozumienia naturalnego i kulturowego kontekstu.
Chilijczyk Alejandro Aravena otrzymał jeden z najważniejszych architektonicznych laurów – amerykańską Nagrodę Pritzkera. W opinii jury jego realizacje pogłębiają nasze rozumienie architektury i odnoszą się do kluczowych problemów, z jakimi mierzą się projektanci w XXI wieku.
Myślę, że Frei Otto był architektem, który nie przestawał pytać „powietrza”, czym chciałoby się stać. Nie przestawał myśleć o tym, jak opakować „powietrze” lub „przestrzeń” za pomocą minimum materiału i siły – mówił podczas ceremonii wręczenia Pritzkera Shigeru Ban, który wspólnie z Otto projektował słynny pawilon Japonii na Expo 2000 w Hanowerze, a zarazem laureat nagrody z ubiegłego roku.