Pod koniec 2014 roku prasę obiegła wiadomość o planach rozbudowy położonego na Skarpie Warszawskiej kompleksu budynków Metropolitalnego Seminarium Duchownego. Na terenie przyklasztornych ogrodów miała powstać siedmiokondygnacyjna biblioteka o wysokości 32 m, wraz z halą sportową i przestrzeniami komercyjnymi. Zaprezentowany przez Archidiecezję Warszawską projekt natychmiast wzbudził sprzeciw architektów, społeczników i profesjonalnych organizacji, w tym Oddziału Warszawskiego SARP, TUP i Oddziału Warszawskiego TOnZ.
Obiektem krytyki stała się przede wszystkim wysokość planowanego budynku, który w zbyt silnie ingerował w otoczenie. Skarpa Warszawska uznawana jest za jeden z najcenniejszych elementów naturalnego ukształtowania terenu miasta, a budowa obiektu o proponowanych gabarytach oznaczałaby zaburzenie historycznej panoramy Warszawy. Choć prace nad projektem były już zaawansowane, ze względu na duży opór społeczny, Kuria Warszawska podjęła decyzję o zarzuceniu dotychczasowych planów i organizacji trzydniowych warsztatów, w których udział wzięło szereg architektów, urbanistów i dziennikarzy.
Pierwszego dnia Maciej Miłobędzki i Marek Moskal, architekci z pracowni JEMS, zaprezentowali trzy alternatywne, studialne koncepcje budynku. Pierwotnie planowany wypiętrzony obiekt zastąpiły niższe, częściowo zagłębione w Skarpie. Zaproszeni eksperci analizowali je, biorąc pod uwagę aspekty krajobrazowe, architektoniczne, urbanistyczne i konserwatorskie.
Spośród przedstawionych propozycji, z największym uznaniem spotkał się projekt, w którym nową zabudowę ukształtowano na wzór tradycyjnych, tarasowych ogrodów. W Polsce niewiele mamy przykładów architektury krajobrazowej, dlatego ten wariant jest mi najbliższy. Realizacje renomowanej pracowni JEMS charakteryzują się potrzebną w tym miejscu skromnością, nie tylko wydobywają najlepsze walory miejsca, lecz także tworzą wartość dodaną – mówiła podczas dyskusji na temat zaprezentowanych koncepcji redaktor naczelna miesięcznika „Architektura-murator” Ewa P. Porębska.
Nowy budynek pomieści cenny, rozwijany od około 300 lat księgozbiór Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Warszawie. Planowany obiekt będzie po części pełnił funkcje publiczne, a dzięki swojemu położeniu, w niedalekiej odległości od BUW-u, Wydziału Neofilologii UW oraz innych obiektów uczelnianych, stanie się częścią powstającej dzielnicy uniwersyteckiej.
Warsztaty okazały się dużym sukcesem zarówno pod względem przygotowania, wysokiej wartości merytorycznej, jak wyników, a obrany przez organizatorów sposób postępowania, przez większość zebranych został uznany za modelowy sposób tworzenia miasta.
i
