Gdynia z lekarstwem na pastelozę!

Biennale Sztuki Miejskiej w Gdyni, organizowane przez lokalne stowarzyszenie Traffic Design, to nie tylko popularny festiwal szeroko rozumianego projektowania, ale też remedium na większość przypadłości dotykających nasze metropolie. Tegoroczna edycja przyniosła kolejne realne zmiany w przestrzeni tego polskiego „Białego Miasta”.

Dotychczas stowarzyszeniu Traffic Design udało się m.in. odmienić fasadę jednego z bloków przy ulicy Lelewela 7-9 w Gdyni, a przy współpracy młodych grafików wprowadzić nowe szyldy i identyfikację wizualną na wielu istotnych dla tożsamości miasta budynkach. Inicjatywa okazała się takim sukcesem, że pomysł skopiowały nawet władze Warszawy. W 2017 roku, dzięki wsparciu Biura Architektury i Planowania Przestrzennego, podobne przedsięwzięcie udało się przeprowadzić w stolicy. Nowe szyldy zyskały wybrane lokale i punkty usługowe znajdujące się w okolicach ulicy Ząbkowskiej, Stalowej, Wileńskiej oraz 11 Listopada na Pradze Północ.

Gdyński festiwal sztuki miejskiej odbywał się dotąd w cyklu rocznym. Teraz będzie mieć formę biennale. Obok Gdynia Design Days i Weekendu Architektury ma szansę stać się kolejnym ważnym wydarzeniem popularyzującym szeroko rozumiane projektowanie w przestrzeni miejskiej. Tym bardziej, że pozostawiającym po sobie realny ślad. Do udziału w tej edycji imprezy organizatorzy zaprosili m.in. Oskara Ziętę, studio Threedotstype, UVMW i Syfon, streetartowca Seikona czy grafików Verę King i Mikołaja Sałka. Przez dwa tygodnie, od 30 sierpnia do 15 września, miało miejsce wiele spotkań, dyskusji i warsztatów projektowych. W przestrzeni miejskiej Gdyni pojawiło się też siedem nowych realizacji artystycznych wykonanych w różnych technikach.

Na łączniku między budynkiem YMCA (proj. Stefan Koziński i Bohdan Damięcki, 1951) i Wojewódzkim Zespołem Szkół Policealnych przy ul. Żeromskiego pojawił się napis projektu Threedotstype, zrealizowany w technologii FiDU przy współpracy Oskara Zięty. Żółte litery uformowane z blachy pod ciśnieniem wewnętrznym układają się w naszpikowane polskimi znakami diakrytycznymi zdanie „Zażółć gęślą jaźń”.

W tym roku całkowicie zrezygnowaliśmy z realizacji muralowych, próbując odpowiedzieć na potrzebę indywidualizacji i poprawy wizerunku powojennych bloków mieszkalnych. Frontowa elewacja jednego ze śródmiejskich budynków została odmalowana według projektu Jacka Rudzkiego z uwzględnieniem rysunku architektonicznego, zastosowaniem stonowanych barw. Elementem artystycznym i dekoracyjnym jest minimalistyczny wzór graficzny naniesiony na ścianę – mówi Jacek Wielebski, kurator biennale.

Reinterpretacją popularnych w latach powojennych technik zdobienia, takich jak rzeźba architektoniczna czy sgraffito są dwie tegoroczne realizacje „modernizacja kreślona” kojarzonego ze sceną street artową artysty Seikona oraz „modernizacja rzeźbiona” zaprojektowana przez warszawskie studio graficzne UVMW i wykonana z użyciem gresu Paradyż Ceramika.

Realizacjom artystycznym towarzyszyły wydarzenia okołofestiwalowe takie jak „show and tell” z udziałem miejskich aktywistów z różnych stron Polski oraz debata „Ocieplanie wizerunku”, podczas której dyskutowano nad problemem estetyki powojennych osiedli mieszkaniowych. Nie zabrakło również niezwykle ważnego aspektu życia w mieście – rozrywki. W ciągu tygodnia odbyły się dwa pokazy filmowe w nietypowych lokalizacjach, a odsłonięciu nowej identyfikacji wizualnej baru „Słoneczny” towarzyszyło menu degustacyjne.