Mogłoby się wydawać, że na fali popularności ruchów miejskich zainteresowanie przestrzenią w Polsce rośnie. Tymczasem, jak pokazuje opublikowany pod koniec listopada 2018 roku raport Narodowego Centrum Kultury jest odwrotnie. Tylko 6% społeczeństwa deklaruje znajomość nazwiska jakiegoś architekta. Przy czym są to tej miary „projektanci”, co... Bernardo Bellotto Canaletto. Najczęściej wymienianym architektem był Antonio Gaudi, kilka razy podano też nazwisko Wojciecha Zabłockiego.
Pojawili się również: Zbigniew Abrahamowicz, Władysław Czarnecki, Wiktor Zin, Kazimierz Wejchert, Bolesław Stelmach, Aleksander Bojemski, Chwalibóg, Piotr Fiuk, Bohdan Paczowski. Znane respondentom kobiety-architektki to Zaha Hadid, Dorota Szelągowska i Martyna Kupczyk. Prawie połowa Polaków nie zwraca specjalnej uwagi na to, jak wygląda ich otoczenie, ale większość uważa swoje miejscowości za ładne. Pojęcie architektury rozumiane jest dosyć wąsko. Kojarzy się zazwyczaj z budownictwem, rzadziej z projektowaniem, kształtowaniem otoczenia i krajobrazu, a jeszcze rzadziej z kulturą, sztuką i pięknem. Jako obiekty ważne dla historii architektury Polski najczęściej wymieniane są Wawel oraz Pałac Kultury i Nauki. Z raportu wynika również, że najmniej wrażliwi na wygląd otoczenia są najmłodsi użytkownicy (najgorzej jest w grupie 15-19 lat). Widoczny jest spadek deklarowanego zainteresowania wyglądem najbliższego otoczenia. Utrzymuje się niewielki krytycyzm w ocenie przestrzeni i budynków. Można zaryzykować stwierdzenie, że poziom świadomości architektonicznej Polaków jest niski. Z drugiej strony, uzyskane wyniki wskazują, że Polacy coraz częściej dostrzegają, iż przestrzeń jest dobrem wspólnym, a zasada ujmowana przysłowiowym „wolnoć Tomku w swoim domku” nie zawsze powinna obowiązywać – podsumowują autorzy. Cały raport W dialogu z otoczeniem? Społeczne postrzeganie przestrzeni publicznej i architektury w Polsce dostępny jest na stronie NCK.
(RED)
