Odbywające się w czerwcu Euro 2012 zmusiło projektantów i wykonawców rewitalizacji wrocławskiego Dworca Głównego do tytanicznego wręcz wysiłku, aby zakończyć prace przed rozpoczęciem rozgrywek. Skomplikowane funkcjonalnie, technicznie i logistycznie przedsięwzięcie, objęte pełną ochroną konserwatorską, przygotowywano dwa lata, a kolejne dwa realizowano. Modernizacja podobnego w skali dworca w Dreźnie projektu Normana Fostera trwała dwukrotnie dłużej.Wyzwaniem, przed którym stanęli architekci i wykonawcy, oprócz presji czasu, było dostosowanie obiektu do obowiązujących norm konstrukcyjnych, przeciwpożarowych i sanitarnych, przy jednoczesnym odtworzeniu i wyeksponowaniu jego wartości historycznej. Przebywając dziś w odrestaurowanej przestrzeni, trudno wyobrazić sobie ogrom prac, jakich wymagała ta inwestycja. W sposób pomysłowy wzmocniono stalową konstrukcję hal peronowych, nakładając na nią 20-milimetrowej grubości pasy blachy z nitopodobnymi łącznikami („A-m” 1/12). Majstersztykiem jest wykorzystanie każdego metra kwadratowego powierzchni podpodłogowych i podsufitowych na ukrycie ciągów instalacyjnych, wentylacyjnych, tysięcy metrów kabli, central. Powstało 5 nowych, wygodnych klatek schodowych z przeszklonymi windami, a obiekt całkowicie przystosowano dla osób niepełnosprawnych. Komunikacja została usprawniona dzięki przywróceniu czytelnego układu wejść na osi północ-południe i wschód-zachód, zakłóconego wcześniej umieszczeniem przy wejściu zachodnim dodatkowych funkcji, jak przechowalnia bagażu. Udostępniono też przestrzenie na pierwszej kondygnacji zamknięte do tej pory i nieużytkowane. Powstała tam galeria handlowa z usługami, dodatkową atrakcją jest ogólnodostępny taras na dachu pomiędzy halą peronową a główną.Rozbudowa dworca o nowe funkcje i kubatury została przeprowadzona dyskretnie, z poszanowaniem pierwotnej struktury – jest to niewątpliwa zaleta projektu. Nowe elementy zostały podporządkowane historycznej tkance, jednak nie imitują przeszłości, a reprezentują współczesną estetykę. To między innymi tzw. dworzec nocny, wysunięty wspornikowo od południa prostopadłościan poczekalni – obłożony miedzianymi panelami, które z czasem staną się zielone – akcentujący wejście od ulicy Suchej... Więcej o wrocławskim Dworcu Głównym w „Architekturze-murator” 9/2012! Autorzy tekstów: Tomasz Głowacki, Katarzyna Hawrylak-Brzezowska, Krystyna Kirschke i Paweł Kirschke, Ryszard Nakonieczny, Wojciech Naziębło, Rafał Zelent, Tomasz Żylski; fot. Juliusz Sokołowski
i
