Osiedle MikMak we Wrocławiu

Zespół MikMak od chwili powstawania budził zainteresowanie i wiele emocji. Blaszane, nowoczesne kamieniczki o dynamicznych dachach jednych zachwycają, innych skłaniają do niewybrednych komentarzy, choć pod względem architektonicznym to wyjątkowo dobry przykład zabudowy szeregowej. Inwestycja zlokalizowana została wzdłuż parku Klecińskiego i rzeki Ślęzy na południowych krańcach Wrocławia. Oferuje ciszę, bezpośredni kontakt z przyrodą i wygodne połączenie z oddalonym o niecałe pięć kilometrów centrum. Blisko stąd do kościoła, przedszkola i sklepów, a także na wyścigi konne oraz do galerii handlowych na Bielanach Wrocławskich.

Klecina, niegdyś wieś folwarczna, a dziś niewielkie osiedle na terenie którego powstał kompleks, do lat 90. XX wieku słynęła z działającej tu od 1839 roku cukrowni. Po wyburzeniu w 1997 roku większości należącej do niej zabudowy, 33-hektarowy obszar zajmują stopniowo nowe obiekty wielo- i jednorodzinne z czapami mansardowych daszków, łuczkami balkonów i gzymsikami. W tym przaśnym sosie MikMak nie tylko wyróżnia się estetyką, ale solidnością i jakością wykonania. Zastosowano trwałe, wentylowane pokrycie z blachy tytanowo-cynkowej i drewnianą stolarkę okienną. Zadbano o szczegóły wykończenia i eksploatację – podgrzewane są ukryte rynny, kosze i spusty dachowe.

Powściągliwości i homogeniczności materiałowej przeciwstawiono różnorodność przestrzenną każdego z 16 domów. Poszczególne segmenty mają odmienne metraże (od 106 do 160 m² powierzchni użytkowej), inaczej zlokalizowane schody i różny kształt dachu. Parter, poza strefą wejściową, zajmują salon, jadalnia i kuchnia. Na piętrze, i ewentualnie poddaszu, przewidziano sypialnie, łazienki i garderoby. Segmenty łączy podziemny zjazd do garaży oraz części gospodarczych z pralniami i kotłowniami. Domy położone są wzdłuż nowo powstałej ulicy Międzygórskiej, przy skrzyżowaniu z Wałbrzyską i Buraczaną. Odwracają się od ruchu kołowego i przypadkowej zabudowy ku otwartym terenom zielonym wzdłuż rzeki (zagwarantowanym mieszkańcom zapisami MPZP). Od wschodu przewidziano przydomowe ogródki i drewniane tarasy nad zjazdem do garaży, a od zachodu wejścia i dodatkowe miejsca postojowe dla gości.

Przyjęty moduł konstrukcyjny 7,20 m pozwala na swobodną aranżację wnętrza. Tylko skrajne segmenty są szersze. Największy, z metrażem ponad 289 m² brutto, flankuje zespół od północy jako dom wolno stojący. Poza atrakcyjnym tarasem na piętrze i niezależnym biurem w parterze ma olbrzymi garaż z miejscem na cztery samochody. „Radośnie tańczących” dachów nie szpeci las kominów, bo zastosowano wentylację mechaniczną z rekuperacją. Nieliczne wyloty spalin z piecyków gazowych także obrobiono blachą tytanowo-cynkową, podobnie jak wszelkie wnęki drzwiowe, okienne i parapety. Szeregówka poprzecinana jest w trzech miejscach wąskimi na metr szczelinami. Ponieważ rozdzielone w ten sposób człony zespołu nie leżą w jednej linii, światło padające na blaszaną powłokę przybiera rożne odcienie szarości. Obok samej architektury najatrakcyjniejsze są widoki z okien MikMak: umożliwiają mieszkańcom bliski kontakt z przyrodą. Rzadko się zdarza, by projektant był jednocześnie deweloperem, a taki mariaż, jak widać, podnosi znacząco jakość proponowanego produktu. MikMak to nie pierwsza inwestycja firmy ARC2, ale architektoniczne najbardziej udana. Z pewnością kształtuje nowy, lepszy wizerunek Kleciny.

Założenia autorskie

Zespół MikMak zlokalizowano na osiedlu Klecina w południowej części Wrocławia; działka leży w bezpośredniej bliskości parku, obok przepływa rzeka Ślęza. Dla nas to miejsce ma wymiar szczególny – sąsiaduje z siedzibą naszej pracowni, od początku chcieliśmy, aby stał się naszą architektoniczną wizytówką. Na działce zaprojektowano 16 segmentów. Idea – stworzyć zamkniętą kompozycyjnie całość, obiekt spójny architektonicznie i niepodatny na niekontrolowane przeróbki. MikMak wyrasta z ziemi, rozwija się ekspresyjną linią dachu łączącego się z elewacjami i ponownie wbija w grunt. W efekcie, poprzez zróżnicowane formy, każdy segment w szeregu staje się niepowtarzalny. Powstałą bryłę przecięto wąskimi szczelinami, oddzielając od siebie trzy zasadnicze części zespołu i niemal zupełnie niezależny pierwszy segment. Jednolita kolorystyka zapewnia uporządkowanie dynamicznej formy kompleksu i sprawia, że mocno odcina się on od tła – ściany parku, która o każdej porze roku nabiera innych barw. Konstrukcja dachu stanowi złożony układ wielospadkowy, odmienny w każdym segmencie, konstrukcja budynku w części podziemnej jest monolityczna, z betonu wodoszczelnego, natomiast w części nadziemnej – mieszana, żelbetowa i murowana z bloczków Silka. Odprowadzenie wody z połaci przewidziano systemem rur spustowych ukrytych w konstrukcji elewacji. Wszystkie segmenty połączone zostały podziemną drogą prowadzącą do indywidualnych boksów garażowych.

Mariusz Szlachcic

3 zdjęcia