Terminal pasażerski Portu Lotniczego Lublin w Świdniku

i

Niewątpliwie port lotniczy w Świdniku był inwestycją skomplikowaną, wykraczającą daleko poza tradycyjny zakres opracowania projektowego. Ogromny obszar poddano kompleksowej transformacji: zbudowano drogę dojazdową, torowisko podmiejskiej kolejki, jej końcową stację, normowy pas startowy, obsługę techniczną pasa, podjazdy wraz z parkingami i – jako najistotniejszą część dla pasażerów – terminal lotniska. Obiekt miał stać się nie tylko sprawną maszyną do obsługi odlatujących i przylatujących, ale również wizytówką dużego przedsięwzięcia. Przedsięwzięcia – co należy zaznaczyć – na które od lat czekali mieszkańcy całego regionu.Z zewnątrz terminal jest budynkiem prostym, a przy tym niepozbawionym lekkości i wdzięku. Architekci zaprojektowali dość typową halę wyposażoną w rytmiczny system konstrukcyjny. Hala tkwi w centralnym punkcie całego założenia urbanistycznego, na styku płyty lotniska oraz dwóch miękkich w swojej geometrii podjazdów dla podróżnych. Tutaj projektanci z prostopadłościennej bryły odjęli fragmenty narożników, lokując w powstałych miejscach wejścia do budynku, oraz rozcięli ją w środku, sytuując w wąskiej przestrzeni przystanek kolejki. Rozcięcie jest ortogonalne, narożniki natomiast wklęsłe, a przez to subtelnie sugerujące możliwość wejścia do obiektu. Geometryczna miękkość narożników przełożyła się na jego ogólny wyraz plastyczny: budynek poddano estetyzacji polegającej na wyobleniu ścian zewnętrznych i przedłużeniu połaci dachowych, całość ubrano w przezroczyste szkło i przede wszystkim w białą, blaszaną okładzinę. W ten sposób, w kłopotliwych warunkach projektowania pozbawionego jakiegokolwiek tradycyjnie rozumianego kontekstu architektonicznego, powstał obiekt lekki i sympatyczny, będący echem samolotowej bieli i aerodynamicznych krągłości (...)- Roman RutkowskiWiecej o terminalu pasażerskim portu lotniczego Lublin w Świdniku:  miesięcznik „Architektura-murator” numer 2/2013, s. 68

i