W drugiej połowie lat 50. PRL zmiany zachodzące w sferze politycznej umożliwiły nawiązanie kontaktów z Zachodem. Przerwane przez wojnę i lata stalinizmu relacje zaczęły z wolna być nawiązywane na nowo. Do artystów – pisarzy, malarzy, projektantów – docierać zaczęło więcej informacji o nowych zjawiskach i prądach w sztuce światowej. Fascynacja malarstwem materii, taszyzmem, sztuką abstrakcyjna szła w parze z zainteresowaniem nowymi prądami filozoficznymi. Okres odwilży okazał się krótki, szybko wprowadzone zostały różnorodne ograniczenia, między innymi słynny procentowy współczynnik określający liczbę obrazów abstrakcyjnych na wystawach. Nie było już jednak powrotu stylistyki socrealistycznej, choć wciąż tryumfowała ona w krajach pozostających w strefie wpływu ZSRR. Z punktu widzenia sąsiadów, polska sztuka sięgała po rozwiązania wręcz awangardowe. Wystawa prezentowana w Nowej Hucie odzwierciedla charakter zmian zachodzących w dzielnicy, która stanowić miała materializację socrealistycznego ideału. Obok socrealistycznych budynków powstawać zaczęły nowe, nawiązujące do modernistycznych wzorców. Podobna ewolucja zachodziła w wyposażeniu mieszkań, a przede wszystkim w stylu życia mieszkańców. W robotniczych mieszkaniach pojawiły się lekkie meble, a także symbole nowoczesności – telewizory, lodówki, pralki. Ze względów polityczno-gospodarczych Nowa Huta była bardzo ważnym punktem na mapie Polski. Zmiany architektoniczno-urbanistyczne, jakie tu zachodziły miały wpływ na nowo powstające osiedla w całym kraju. Jednocześnie na charakter nowohuckich osiedli, bloków i wnętrz mieszkalnych wpływały centralistyczna polityka władz oraz zmiany w innych polskich ośrodkach. Już od momentu powstania Nowa Huta wzbudzała ogromne emocje jako symbol zmian politycznych i światopoglądowych. Była wizytówką realizmu socjalistycznego, a budowa Kombinatu i tworzenie miasta socrealistycznego szeroko komentowano. Ta część historii Nowej Huty jest dziś dobrze opracowana. Natomiast architekturze i osiedlom powstającym po 1956 roku nie poświęca się równie dużo uwagi. My próbujemy zmienić ten stan rzeczy. Robimy to mając na uwadze, że powstające po roku 1956 nowohuckie osiedla, bez względu na to jak je dziś oceniamy, wpisują się w historię architektury polskiej i z tego względu stanowią ogromną wartość – mówi kuratorka wystawy, Magdalena Smaga.
„Nowa przestrzeń. Modernizm w Nowej Hucie”Lata 60. w Nowej Hucie – urbanistyka, architektura i wnętrzaOddział Muzeum Historycznego Miasta Krakowa – Dzieje Nowej Huty os. Słoneczne 16, Krakówwystawa czynna do 1.07.2012
i
