Hala widowiskowo-sportowa w Zakopanem

Zabudowania zanurzonego w smrekowym lesie Centralnego Ośrodka Sportu w Zakopanem reprezentują tzw. architekturę fisowską, realizowaną tu w początkach lat 60. w związku organizacją mistrzostw świata federacji narciarskiej FIS. Budynki utrzymane w tym nurcie stanowią interpretację nowocześnie rozumianego regionalizmu, który w stolicy Tatr pozostawił po sobie nieliczne, aczkolwiek udane i bardzo oryginalne przykłady, by wymienić tylko halę gimnastyczną z dwukrzywiznowym dachem siodłowym, upodobnioną do wysokogórskiego krajobrazu (proj. Andrzej Skoczek, Bogumił Zaufal, Stanisław Karpiel, 1962). Całkiem prawdopodobne, że gdyby nie wydany jeszcze przez Józefa Cyrankiewicza zakaz stosowania aluminium do celów budowlanych, hala mogłaby wyglądać zupełnie tak samo, jak ta wzniesiona zaledwie przed rokiem jako uzupełnienie istniejącego kompleksu.

Prostopadłościenna bryła zaprojektowana przez pracownię LOCUM z Kalisza w górnej partii została pokryta wysokiej jakości aluminiowymi panelami, dzięki którym traci nieco na swej masywności. Ten nowoczesny materiał dobrze koresponduje z granitową okładziną w części przyziemia. Czerń detalu dodaje obiektowi szlachetności, a zarazem modernistycznego szlifu. Nowa hala stanęła na tyłach istniejącego kompleksu COS na południu miasta. Połączono ją parterowym pawilonem z gruntownie wyremontowanymi budynkami mieszczącymi basen oraz internat, tworząc spójną, funkcjonalną całość. W obiekcie znalazło się pełnowymiarowe boisko do piłki ręcznej ze ścianką wspinaczkową, dwie sale do treningów judo i zapasów oraz czterotorową bieżnią o długości 60 metrów. Budynek umożliwia ponadto organizację dużych imprez kulturalnych oraz targów, a takiego miejsca brakowało dotąd w Zakopanem. Obiekt został w pełni dostosowany do potrzeb osób niepełnosprawnych. Jest także przykładem zastosowania nowoczesnego systemu ogrzewania. Wykonany w technologii budownictwa pasywnego, uzyskał certyfikat Małopolskiego Centrum Budownictwa Energooszczędnego przy Politechnice Krakowskiej.