Urząd Marszałkowski w Poznaniu

Projekt nowej siedziby Urzędu Marszałkowskiego i Sejmiku Województwa Wielkopolskiego wyłoniono w konkursie z 2009 roku. Zwyciężyła sopocka pracownia WAPA, autorzy m.in. Wydziału Chemii Uniwersytetu Gdańskiego czy biblioteki Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni („A-m” 06/14). Budynek zlokalizowano przy tzw. Ringu Stübbena, w północnej częśći szerokiej alei Niepodległości okalającej centrum Poznania, w sąsiedztwie 14-kondygnacyjnego domu akademickiego. Oba gmachy zdecydowanie górują nad okolicą, w której dominują niewysokie obiekty użyteczności publicznej i budynki jednorodzinne.

W bryle nowego obiektu odznacza się czarny cokół wysokości jednej kondygnacji, sprawiający wrażenie monolitu, mimo że znajdują się w nim wejścia i otwory okienne. Południowo-zachodni narożnik akcentuje nawiązująca do niego dominanta, wykończona płytami z czarnego łupka. Kondygnacja nad cokołem została wycofana, by wyraźnie odciąć ciężkie, kamienne przyziemie od przeszklonych górnych pięter.

W uzyskanej w ten sposób przestrzeni od frontu umieszczono długie schody i dodatkowe wejście, a na obwodowym tarasie urządzono ogród. Układ posadzki, roślinności i specjalnie formowanej metalowej podsufitki przenika przez ściany, znajdując kontynuację we wnętrzu. Na siódmym piętrze od strony alei Niepodległości pojawia się jeszcze jeden zielony taras. Powstał w miejscu ponownego cofnięcia elewacji, które odpowiada wysokości historycznej zabudowy w pobliżu.

Masywna bryła Urzędu Marszałkowskiego zlokalizowana przy poznańskim Ringu, którego kompozycyjnym środkiem ciężkości miały być okolice Zamku Cesarskiego, mocno ingeruje w krajobraz tej części miasta, marginalizując tym samym przestrzenne znaczenie starszych obiektów. Pierwotne założenia odnoszące się do skali i gabarytów zróżnicowanej zabudowy zaczynają się zacierać na rzecz dość charakterystycznego dla architektury współczesnej kontrastującego z otoczeniem indywidualizmu.

Forma to wynik gry dwóch zasadniczych przestrzeni kształtujących obiekty publiczne tej rangi – budynku i placu. Ze względu na kontekst i wielość funkcji, plac jako przedpole, przestrzeń spotkań, oczekiwania, wystaw, ulokowany został pod budynkiem. Krzysztof Kozłowski