| Nazwa obiektu | Ratusz Gminy Warszawa-Białołęka |
| Adres obiektu | Warszawa, ul. Modlińska róg ul. Światowida |
| Autorzy | architekci Grzegorz Stiasny, Jakub Wacławek |
| Współpraca autorska | architekci Paweł Marczak oraz Małgorzata Benedek, Jolanta Gałka, Marcin Grabarczyk, Agnieszka Kacprzak, Grzegorz Pietrzak, Janina Rygiel |
| Konstrukcja | Wojciech Słabosz |
| Inwestor | Gmina Warszawa-Białołęka |
| Powierzchnia użytkowa | 4480.0 m² |
| Powierzchnia całkowita | 5000.0 m² |
| Kubatura | 20580.0 m³ |
| Projekt | 1994-1996 |
| Data realizacji (początek) | 1995 |
| Data realizacji (koniec) | 1997 |
W kształtowaniu wyrazu architektury użyliśmy pewnego rodzaju stylizacji przywodzącej na myśl kubiczne bryły budynków publicznych powstających przed wojną, bo wydawało się nam, że był to okres, który dał Warszawie powszechnie cenione struktury zabudowy całych dzielnic. Marzyliśmy, że w ten sposób i dzielnica Białołęka zyska centrum, od którego zacząć się może nowy, wspaniały świat kształtowany dopiero co odzyskaną demokracją.
Grzegorz Stiasny
W związku z reformą podziału administracyjnego Warszawy z 1994 roku w kilku nowo utworzonych gminach pojawiła się potrzeba budowy siedzib dla lokalnych władz. Jedną z nich była wysunięta najdalej na północ Białołęka, z uwagi na dominującą funkcję mieszkaniową nazywana sypialnią stolicy. W miejscu bez wyraźnej tradycji miejskiej, w otoczeniu otwartych przestrzeni, stanął skromny budynek, którego sylweta jednoznacznie odwołuje się do modernistycznej architektury pobliskiego Żoliborza z lat 30. XX wieku. Obiekt zaprojektowany został na planie litery L, której oba ramiona wytyczać miały przyszłe pierzeje ulic. Główne wejście przewidziano w narożniku i zaakcentowano nieco wyższą częścią – przywodząca na myśl tradycyjną wieżę ratuszową, dla kontrastu z tynkowanymi na biało elewacjami obłożoną ciemnoczerwonym klinkierem. Zestawienia różnych form i kształtów, brak symetrii i dążenie do wywołania efektu ruchu obiektu, silnie odczuwalne we wnętrzach, to zapowiedź charakterystycznego dla późniejszych realizacji pracowni autorskiego stylu, opartego na przełamywaniu schematów i postmodernistycznej grze konwencjami.
Wykonawca makiety: Krystyna Kaszuba-Wacławek
Nagrody:
1998 Najlepszy Budynek Warszawy 1996-1997 w kategorii obiektów użyteczności publicznej w konkursie ŻYCIE W ARCHITEKTURZE
2000 Nagroda Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji za najlepszy budynek użyteczności publicznej finansowany ze środków publicznych 1989-1999 przyznana w ramach konkursu ŻYCIE W ARCHITEKTURZE
i
