| Nazwa obiektu | Muzeum Tadeusza Kantora i siedziba Ośrodka Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora CRICOTEKA |
| Adres obiektu | Kraków, ul. Nadwiślańska |
| Autorzy | IQ2 Konsorcjum; lider Konsorcjum: nsMoonStudio sp. z o.o., projektant generalny: architekt Sławomir Zieliński (nsMoonStudio sp. z o.o.) konsorcjant: Wizja sp. z o.o. architekci Piotr Nawara, Agnieszka Szultk (nsMoonStudio sp. z o.o.), Stanisław Deńko (Wizja sp. z o.o.) |
| Współpraca autorska | architekci Tomasz Gomułka, Michał Marcinkowski, Marcin Kowalewski, Adam Wereszczyński, Marzena Surowiec-Dotoń, Monika Mackiewicz, Łukasz Skorek, Karol Grec, Katarzyna Ceran, Bartłomiej Łobaziewicz; Ewelina Siestrzewitowska |
| Architektura wnętrz | nsMoonStudio |
| Architektura krajobrazu | nsMoonStudio |
| Konstrukcja | Pracownia Inżynierska, Czesław Hodurek, Andrzej Soboń |
| Generalny wykonawca | P.B.P Chemobudowa-Kraków S.A. |
| Inwestor | Ośrodek Dokumentacji Sztuki T. Kantora "Cricoteka" |
| Powierzchnia terenu | 2428.0 m² |
| Powierzchnia zabudowy | 1640.0 m² |
| Powierzchnia użytkowa | 3567.0 m² |
| Powierzchnia całkowita | 5342.0 m² |
| Kubatura | 26719.0 m³ |
| Projekt | 2006 (projekt konkursowy), 2009 |
| Data realizacji (koniec) | 2014 |
| Koszt inwestycji | 50 000 000 PLN |
Wizja teatru Kantora to eksperyment w sferze abstrakcji, pobudzania wyobraźni – połączenia aktora z rekwizytem, dowolnym przedmiotem. Centrum Sztuki jest zwierciadłem – odbiciem aktywnej części miasta nad brzegiem Wisły, która staje się „rekwizytem” i w sposób abstrakcyjny uczestniczy w świadomości przechodniów, nawet jeśli jej bezpośrednio nie widzą z ulicy.
Stanisław Deńko
Zgodnie z ideą samego Kantora (1915-1990), artysty plastyka, performera, a jednocześnie jednego z najbardziej znanych na świecie polskich twórców teatralnych, Cricoteka to placówka o charakterze bezprecedensowym, łącząca funkcje ekspozycyjne, naukowo-archiwalne i dydaktyczne, a także miejsce żywych wydarzeń artystycznych. Powołana przez niego w 1980 roku instytucja na swoją siedzibę musiała czekać ponad 30 lat. Budynek, o formie inspirowanej charakterystycznym rysunkiem Kantora przedstawiającym człowieka niosącego na plecach stół, stanął nad samym brzegiem Wisły w poprzemysłowej dzielnicy Podgórze. Nad zabudowaniami XIX-wiecznej elektrowni wzniesiono nową część opartą na betonowych trzonach i opakowaną kortenowską blachą. Powstał budynek rekwizyt, w subtelny sposób nawiązujący do twórczości artysty, który starał się nadawać rangę sztuki przedmiotom codziennym, starym i zniszczonym. Dawna, zapomniana elektrownia zyskała dzięki projektowi nowe życie, a postindustrialna dzielnica, gdzie podczas II wojny znajdowało się krakowskie getto, formę przestrzenną tworzącą jej nową tożsamość i radykalnie zmieniającą panoramę.
Wykonawcy makiety: BRULO Sp. z o.o. Karolina Litak, Jan Bruliński, Jan Bruliński Jr., Felix Malaga, Simon Pierre de Bourmont, Mateusz Leśniak, Łukasz Krzywdziak
i
