Warunki i dogmaty istotne dla pierwszego etapu zagospodarowania bulwarów Wisły pozostawały niezmienne dla projektu założenia realizowanego w etapie drugim. Najistotniejsza była więc dla nas ochrona staromiejskiej panoramy, uwzględnienie nieuregulowanego, zmiennego stanu Wisły oraz stworzenie budynków, które nie byłyby na stałe związane z gruntem i swobodnie unosiły się na wodzie wraz z wzrastającą falą powodziową.
Bulwary nadwiślańskie stały się formalną promenadą, której specyfika użyteczności oraz dostępności wymagała wzmocnienia obiektami kubaturowymi – pawilonami, stanowiskami ekspozycyjnymi oraz nowym połączeniem z zabytkową tkanką miejską przejściem podziemnym na wysokości ulicy Bednarskiej. Prototyp pływającego pawilonu zrealizowany w pierwszym etapie, został powielony z uwzględnieniem kilku typów umożliwiających różne konfiguracje użytkowe. Wszystkie te obiekty są parterowe, dostępne dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich oraz dostosowane do potrzeb osób o ograniczonej mobilności. W zależności od przeznaczenia mieszczą część gastronomiczną, ekspozycyjną i informacyjną, a także toaletę publiczną, natryski oraz wypożyczalnię leżaków.
i
i
