W drugiej połowie XIX wieku Warszawa przeżywała intensywny rozwój gospodarczy. Rozpoczęto wówczas szereg ważnych inwestycji mających na celu poprawę warunków higienicznych w mieście, by wymienić tylko budowę nowoczesnej sieci wodociągowej czy wprowadzanie gazowego oświetlenia na ulicach. U schyłku stulecia władze Warszawy przystąpiły też do porządkowania miejskich targowisk, planując realizację kilku nowoczesnych hal. Obiekty te wznoszono zwykle w miejscach tradycyjnie związanych z handlem. Tak było w przypadku Hal Mirowskich, zbudowanych w latach 1899-1902 w okolicy dzisiejszego pl. Żelaznej Bramy, czy hali powstałej w 1908 roku między ul. Wronią i Miedzianą, przy nieistniejącym już pl. Witkowskiego. Trzecią nowoczesną halą w Warszawie była ta przy ul. Koszykowej, zrealizowana w latach 1906-1909 na specjalnie w tym celu zakupionej działce w rozbudowującej się właśnie południowej części miasta. Projekt obiektu opracował Juliusz Dzierżanowski, autor wielu budowli publicznych w mieście, a w odrodzonej Polsce pierwszy naczelny architekt Warszawy.
i
Budynek na planie litery U, z trójnawową halą, w której konstrukcji zastosowano stalowe, nitowane kratownice oraz dwoma prostopadłymi skrzydłami bramnymi, miał bogato zdobioną elewację z rzeźbiarskimi detalami autorstwa Zygmunta Otto. W czasie II wojny hala na Koszykach uległa spaleniu. Ocalały pawilony bramne i część stalowej konstrukcji.
W 1949 roku obiekt odbudowano i przekazano Warszawskiej Spółdzielni Spożywców „Społem”. W czasach PRL było to popularne miejsce zakupów warszawiaków. Po 1963 roku, kiedy przeprowadzono pierwszy generalny remont hali, na jej terenie utworzono trzy duże sklepy: z artykułami spożywczymi, przemysłowymi i odzieżą.
W 2002 roku zrzeszeni w spółdzielni kupcy postanowili obiekt rozbudować. Projekt na ich zlecenie przygotował architekt Rafał Szczepański. Hala miała zostać zburzona. W jej miejscu przewidziano centrum handlowe z dwoma stylizowanymi budynkami mieszkalnymi po bokach i przeszkloną elewacją od strony ul. Koszykowej, w którą wkomponowano zabytkowe pawilony bramne. Zgodę na realizację wydał już nawet wojewódzki konserwator zabytków Ryszard Głowacz, ale po licznych protestach mieszkańców naczelny architekt Warszawy Michał Borowski wstrzymał inwestycję.
i
W 2006 roku halę wraz z działką kupcy sprzedali firmie Quinlan Private Golub. Nowy właściciel planował początkowo skrupulatną rewitalizację obiektu, jednak sporządzona na jego zamówienie ekspertyza wykazała, że z powodu znacznego zużycia konstrukcji hala w każdej chwili grozi zawaleniem. Ostatecznie budynek rozebrano, zachowując jedynie oficyny bramne. Zgodnie z planem zaakceptowanym przez stołecznego konserwatora zabytków stalowa konstrukcja miała zostać poddana konserwacji, a po wybudowaniu podziemnych parkingów, zmontowana na nowo, pełniąc w nowym obiekcie funkcję bardziej dekoracyjną niż konstrukcyjną. Z powodu kryzysu inwestycja długo nie mogła się rozpocząć. W 2012 roku nieruchomość nabyła spółka Griffin Real Estate, która projekt odbudowy i rozbudowy hali powierzyła pracowni JEMS Architekci. Realizacja rozpoczęła się pod koniec 2014 roku, a zakończyła w październiku 2016 roku.
