| Nazwa obiektu | Budynek biurowy Grzybowska 81 |
| Adres obiektu | Warszawa, ul. Grzybowska 81 |
| Autorzy | Grupa 5 Architekci sp. z o.o., architekci Roman Dziedziejko (arch. prowadzący), Mikołaj Kadłubowski, Michał Leszczyński, Krzysztof Mycielski, Rafał Grzelewski, Rafał Zelent |
| Współpraca autorska | architekci Andrzej Kikowski, Agnieszka Wróblewska, Jan Placha, Rafał Stefanowski, Anna Leszkiewicz, Maciej Gruszecki, Joanna Aleksandrowicz |
| Architektura wnętrz | Grupa 5 Architekci sp. z o.o. |
| Architektura krajobrazu | Agrokultura – Justyna Dziedziejko |
| Konstrukcja | Nazbud, Wojciech Naziębło, Maciej Leszczyński |
| Generalny wykonawca | Unibeb S.A. |
| Inwestor | Unidevelopment S.A. |
| Powierzchnia terenu | 2248.0 m² |
| Powierzchnia zabudowy | 1731.0 m² |
| Powierzchnia użytkowa | 10237.0 m² |
| Powierzchnia całkowita | 16500.0 m² |
| Kubatura | 58600.0 m³ |
| Projekt | 2008-2011 |
| Data realizacji (początek) | 2011 |
| Data realizacji (koniec) | 2013 |
Dynamiczna forma fasady, skomponowana ze szklanych płaszczyzn i meandrujących, kamiennych pasów, nie jest już może oryginalnym rozwiązaniem, ale w przypadku siedmiopiętrowego biurowca na rogu ulic Przyokopowej i Grzybowskiej zabieg ten zastosowano w lekki i swobodny sposób. Szczególnie w zestawieniu z obciążonym wielkim ładunkiem emocjonalnym sąsiadującym gmachem Muzeum Powstania Warszawskiego architektura obiektu wydaje się dość śmiała.
Dzięki zlokalizowaniu usług w parterze, w tym placówki banku i restauracji, budynek staje się bardziej dostępny. Rzut parteru zamyka dobrze usytuowany wjazd do trzypoziomowego parkingu podziemnego na 130 miejsc postojowych. Klarowna forma centralnego rdzenia windowego w połączeniu z prostą konstrukcją daje dużo swobody w aranżacji biur na piętrach. Elastyczny podział na pokoje zapewnia tu też pasmowy układ przeszkleń. Kondygnacje nadziemne oferują około 9000 m² powierzchni biurowej do wynajęcia.
Brakuje jedynie zieleni, lecz częściowo tłumaczy to niewielka działka, którą obiekt wykorzystuje maksymalnie. W głównym holu zwraca uwagę wyrazista forma lady recepcyjnej podkreślona płytami z miedzi, które pokrywają jej wszystkie powierzchnie i płynnie przechodzą na ściany. W ciągu dnia, szczególnie przy jesienno-zimowej pogodzie, przeszkadza trochę nadmierna refleksyjność przeszkleń. Harmonia materiałów i kolorów nadaje za to zdecydowanie kameralny charakter temu obiektowi. Jego narożnik szczególnie przyjaźnie prezentuje się wieczorem, wypełniony delikatnym oświetleniem ze starannie zaprojektowanego placu przed wejściem.
i
Założenia autorskie:
Projektując budynek biurowy przy ul. Grzybowskiej, mieliśmy świadomość wyjątkowości miejsca. Sąsiedztwo dawnej elektrowni tramwajowej, mieszczącej obecnie Muzeum Powstania Warszawskiego, stało się dla nas punktem odniesienia i główną inspiracją.
Uznaliśmy, iż miejsce to może się stać świadectwem przemijającego czasu: z jednej strony burzliwych dziejów Warszawy, z drugiej zmieniającej się i wciąż rozwijającej, nowoczesnej stolicy. Dlatego też nasz budynek nie jest w swoim wyrazie historyzujący, natomiast poprzez kompozycję szklanych i kamiennych płaszczyzn oraz przeplatających się podłużnych pasów stropowych uzyskał dynamiczną, lekką formę.
Główne wejście zaplanowaliśmy od strony ulicy Przyokopowej, w bezpośredniej relacji do głównego wejścia do muzeum. Mamy nadzieje, iż charakterystyczne, ceglane ściany zabytkowego zespołu, odbijające się w dużych, szklanych płaszczyznach elewacji biurowca, będą stanowić świadectwo dwóch epok w dziejach Warszawy.
Szczególnym elementem wystroju wnętrza jest obłożona młotkowaną miedzią lada recepcyjna w dwukondygnacyjnym holu. Przenika się ona ze strukturą budynku, stając się tym samym jego wizytówką zaraz po przekroczeniu progu. Wykorzystanie miedzi jako materiału ponadczasowego, symbolizującego trwałość i solidność, było również swego rodzaju odpowiedzią na ideową integrację miejsca z architekturą nowego budynku.
Na sufitach w głównym holu zastosowano perforowane panele aluminiowe, a słupy konstrukcyjne wykonano tu z betonu architektonicznego, nawiązując w ten sposób do współczesnej formy rzeźbiarskiej na placu przed wejściem do Muzeum Powstania Warszawskiego.
