Muzeum Sztuk Pięknych w Chur. Najnowsza realizacja pracowni Barozzi Veiga

i

Autor: Archiwum Architektury © Simon Menges

Muzeum Sztuk Pięknych w Chur. Najnowsza realizacja pracowni Barozzi Veiga

2016-08-25 16:04

Pracownia Barozzi Veiga zaprojektowała rozbudowę muzeum w szwajcarskim mieście Chur. Rygorystyczna, uproszczona bryła widoczna z zewnątrz stanowi jedynie niewielką część budynku.

Nazwa obiektuBKP - Bündner Kunstmuseum Chur
Adres obiektuChur, Szwajcaria
AutorzyBAROZZI / VEIGA Fabrizio Barozzi , Alberto Veiga
Zespół projektowyPaola Calcavecchia, Shin Hye Kwang, Maria Eleonora Maccari, Anna Mallen, Verena Recla, Laura Rodriguez, Ivanna Sanjuan, Arnau Sastre, Cecilia Vielba
Architektura krajobrazuPaolo Bürgi Landschaftsarchitekt
KonstrukcjaIngenieurbüro Flütsch

Pracownia Barozzi Veiga w Polsce stała się znana za sprawą projektu Filharmonii im. Mieczysława Karłowicza w Szczecinie, uhonorowanej nagrodą dla współczesnej architektury im. Miesa van der Rohe w 2015 roku. Od tamtej pory w biurze powstały projekty kilku europejskich instytucji publicznych, m.in. Muzeum Sztuki Neandertalskiej w Piloña w Hiszpanii oraz Muzeum Sztuk Pięknych w Lozannie. Najnowszą realizacją pracowni jest rozbudowa Muzeum Sztuk Pięknych w szwajcarskim mieście Chur. Na przykładzie tych koncepcji można prześledzić proces upraszczania zachodzący w kolejnych projektach pracowni. Nowsze koncepcje daleko odbiegają skomplikowania, które można dostrzec na przykład w kształcie dachu szczecińskiej filharmonii.

Dotychczasowa siedziba placówki, która mieści się w pochodzącej z lat 70. XIX wieku Willi Planta, została powiększona o nową kubaturę. Prosta, monolityczna bryła nie konkuruje z zabytkową willą ani z pobliską zabudową. Pomimo rygorystycznych ograniczeń działki, projekt próbuje zmniejszyć bryłę odwracając układ logiczny programu. Dzięki temu powstała nowa przestrzeń publiczna, która obejmuje przylegający do willi ogród, a jednocześnie łączy się z otoczeniem pobliskich budynków – czytamy w założeniach autorów. Decyzja ta pociągnęła za sobą umieszczenie przestrzeni wystawowych pod ziemią. Powyżej umieszczono jedynie funkcje powiązane z obsługą odwiedzających. Piętra znajdujące się poniżej poziomu gruntu są też zdecydowanie większe od tych ponad ziemią, dzięki czemu utrzymano niewielki obrys budynku. Elewację wyłożono betonowymi płytkami, które tworzą regularną siatkę kwadratowych podziałów, będącą jedynym ornamentalnym elementem na zewnątrz budynku. Projekt pozbawiono wszystkiego, co nie jest strukturą, konstrukcją lub podziałem wynikającym z programu, tworząc jednorodną całość. Powściągliwość formalną podkreślają białe wnętrza sal ekspozycyjnych i pozbawiona detali, betonowa klatka schodowa.