Spis treści
Zdecydowali usunąć fragmenty nawierzchni i odsłonić to, co jest pod spodem
Bjarke Ingels Group (BIG), we współpracy z amerykańskim artystą Dougiem Aitkenem oraz firmami NIRAS, Volcano i RWDI, zwyciężyło w konkursie na projekt Byens Scene – Miejskiej Sceny w kopenhaskiej dzielnicy Ørestad. Koncepcja zatytułowana „The Impact” (Uderzenie) przekształca trzy osobne przestrzenie miejskie w spójną, połączoną scenę – miejsce, które na co dzień sprzyja odpoczynkowi, spotkaniom i aktywnościom mieszkańców, a jednocześnie może pełnić funkcję tła dla wydarzeń artystycznych i publicznych wystąpień.
Czytaj także: Stoki narciarskie, baseny, boiska. I to wszystko na dachu. Architekci mogą puścić wodze wyobraźni
Projekt obejmuje trzy kluczowe place zlokalizowane wokół DR Koncerthuset, Bella Areny i Royal Areny, zajmując łącznie ponad 50 000 m². Zamiast dodawać kolejne warstwy do istniejącej miejskiej zabudowy Ørestadu, zespół projektowy zdecydował się na inne podejście: usunąć fragmenty nawierzchni, by odsłonić to, co znajduje się pod spodem – m.in. fragmenty gleby, które umożliwią retencję wody, wzrost roślin i odtworzenie lokalnych ekosystemów.
Przestrzenie zostaną wzbogacone o elementy z materiałów z odzysku, a projekt zakłada też zrównoważone zarządzanie wodą opadową oraz zastosowanie rodzimych, odpornych gatunków roślin. Jak podkreśla Giulia Frittoli, partnerka w BIG:
The Impact zakłóci zwyczajność, by odsłonić to, co niezwykłe. (...) Interaktywna woda, natura i światło przepływają przez te szczeliny niczym życiodajne linie, zszywając miejską tkankę i tworząc nieoczekiwane spotkania. W ten sposób pokazujemy, jak sztuka i projektowanie krajobrazu mogą reaktywować przestrzeń publiczną, osiągając jednocześnie niski wpływ na środowisko, a także dostarczając silnej, społecznie zorientowanej transformacji. Jako architekci krajobrazu i mieszkańcy Kopenhagi, jesteśmy podekscytowani możliwością współtworzenia przyszłości Ørestadu i celebrowania jego unikalnego potencjału.
i
i
Duński odpowiednik kintsugi. Szczeliny i pęknięcia to trzon projektu
Charakterystycznym motywem całego założenia są świetliste „szczeliny”, które przecinają place, chodniki i fasady budynków. Niektóre z nich rozlewają się na schody czy elewacje, stając się integralnym elementem architektury. Te świetlne linie zmieniają kolor w zależności od otoczenia: na placu przy Bella Arenie dominuje światło zielone, współgrające z wszechobecną roślinnością, natomiast przy Royal Arenie szczelina ma być rozświetlona ciepłym, złotym światłem, podkreślając prestiż i charakter tego miejsca.
Oprócz funkcji estetycznej, te świetliste pasma pełnią również rolę orientacyjną, prowadząc użytkowników naturalnie przez przestrzeń i tworząc intuicyjne ścieżki. Projekt „The Impact” to nie tylko nowa jakość przestrzeni publicznej, ale także próba połączenia natury, kultury i architektury w harmonijną, angażującą całość. Bjarke Ingels, założyciel i dyrektor kreatywny BIG, przyrównuje całość założenia do miejskiego odpowiednika kintsugi – japońskiej sztuki naprawy pękniętej ceramiki złotem – gdzie szczeliny i pęknięcia tworzą przyspieszoną patynę na tej wciąż bardzo nowej dzielnicy.
Metryczka projektu „The Impact” (Uderzenie)
Nazwa: The Impact
Powierzchnia: 56 000 m²
Lokalizacja: Ørestad, Dania
Zamawiający: By & Havn, Danmarks Radio, BellaGroup, BellaKvarter, Live Nation, Metroselskabet, ØICC
Współpraca: Doug Aitken Workshop, NIRAS, Volcano, RWDI
Partnerzy wiodący: Bjarke Ingels, Giulia Frittoli
Kierowniczka projektu: Ulla Hornsyld
Liderka projektu: Xu Lian
Zespół: Christian Vang Madsen, Parastoo Salehi Farhadpour, Elif Merve Türköz, Xinyu Zhao, Alicia De Nobrega, William Emil George Abdou, Lucia Rocio Hurtado Ayala, Matthew Goodwill, Louise Natalie Mould, Gisella Birardi, Frida Sofia Otterbeck, Jonathan Udemezue
Zespół ds. zrównoważonego rozwoju (BIG Sustainability): Chiara Gargiulo, Will Chuanrui Yu
Muzeum, które "wyrośnie z leśnej ściółki" autorstwa pracowni BIG
Architekci z pracowni Bjarke Ingels Group (BIG) wielokrotnie udowadniali, że kluczowym elementem ich podejścia projektowego jest wrażliwość na kontekst i ukształtowanie terenu. W ich realizacjach architektura nie tylko współgra z otoczeniem, ale często je dopełnia i redefiniuje, nadając mu nową tożsamość i wymiar. Jednym z najnowszych przykładów tego podejścia jest projekt nowej siedziby Węgierskiego Muzeum Historii Naturalnej w Debreczynie – drugim co do wielkości mieście Węgier. Podobnie jak w koncepcji „The Impact”, BIG czerpie inspirację z istniejącego krajobrazu. Tym razem punktem wyjścia stał się Wielki Las – historyczny kompleks leśny na północy miasta, w którym powstanie nowy obiekt o powierzchni 23 000 m².
Czytaj także: To Muzeum "wyrośnie z leśnej ściółki". Otoczone krętymi ścieżkami, z holem działającym jak kompas
Budynek przyjmie formę trzech przenikających się pasm krajobrazowych, które – jak opisują to architekci – „delikatnie wyrastają z leśnej ściółki”. Muzeum zostanie częściowo zagłębione w ziemię, a jego pochylone dachy będą dostępne dla odwiedzających, tworząc tarasy widokowe z panoramą Debreczyna. Takie rozwiązanie nie tylko minimalizuje ingerencję w środowisko, ale również zaciera granicę między architekturą a naturą, umożliwiając płynne przejście między miejską przestrzenią publiczną a leśnym krajobrazem.
i
Elewacja obiektu zostanie wykonana z opalanych drewnianych paneli, a cała konstrukcja powstanie z wykorzystaniem technologii drewna klejonego. Zielone dachy obsadzone rodzimymi gatunkami roślin stworzą siedliska dla lokalnej flory i fauny, jednocześnie wizualnie przedłużając parkowy krajobraz ponad muzealną przestrzenią. Z kolei roślinność przenikająca do wnętrza budynku stworzy naturalne strefy wypoczynku i spotkań, dostępne przez cały rok.
Wejście główne prowadzić będzie przez otwarty, przyjazny plac od strony południowej, który stanie się miejscem spotkań, wydarzeń kulturalnych i społeczną wizytówką muzeum. Przemyślana dostępność obiektu z różnych stron sprawia, że nowa siedziba muzeum w naturalny sposób wpisuje się zarówno w strukturę miasta, jak i leśny kontekst krajobrazowy.
i
