Plac przed pawilonem Zodiak zostaje przywrócony miastu. Podstawowym celem jest włączenie w debatę publiczną szerszej grupy odbiorców. Przestrzeń zaprojektowano więc jako symboliczną kartkę papieru, na której – w postaci wpisów, rysunków czy tymczasowych instalacji – mogą zostać przedstawione wizje, idee, przemyślenia i manifesty. Na gładkiej powierzchni z wielkoformatowych płyt z białego granitu o wymiarach 1,425 m x 1,425 m, pokrytych powłoką hydrofobową, można pisać i rysować grafitem. Nad centralnym punktem kwadratu umieszczono kamerę, rejestrującą całą płaszczyznę zdarzeń i transmitującą obraz na dedykowaną stronę internetową. Plac staje się zatem kroniką opinii publicznej. W jego południowej części znajdują się wertykalne ogrody zimo-zielone, dzięki którym możliwe jest utrzymanie roślin przy życiu przez cały rok.
Nad placem zamontowano – pierwsze w Polsce – zintegrowane z systemem cięgien kevlarowych oświetlenie. W ciągu dnia nie zakłóca estetyki, a po zapadnięciu zmroku modularna sieć przyjaznych środowisku opraw ledowych tworzy świetlny sufit, czyniąc przestrzeń przyjemniejszą. Główne wejście do pawilonu akcentowane jest interaktywną, linearną fontanną deszczownicową, usytuowaną równolegle do osi najścia w poziomie +1. Delikatna zasłona z kropelkującej wody, dzięki czujnikom wbudowanym w listwę doprowadzającą, śledzi ruch człowieka i pozwala przekroczyć „na sucho” niematerialną ścianę w dowolnym jej fragmencie. Symboliczne nakreślenie krawędzi placu przezroczystą firaną mgły wodnej stanowi ukłon w kierunku pierwotnej koncepcji zagospodarowania tej przestrzeni, traktującej wodę jako centralny punkt założenia.
