lutego 2018 roku w Muzeum Architektury we Wrocławiu odbyły się prezentacje 9 (spośród 36 zgłoszonych) dyplomów magisterskich wykonanych na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej, nominowanych do Dorocznej Nagrody SARP im. Zbyszka Zawistowskiego Dyplom Roku 2018. Komisja Kwalifikacyjna SARP Oddział we Wrocławiu w składzie: architekci Daria Kieżun (przewodnicząca jury, prezes SARP o/Wrocław), Liliana Krzycka (sekretarz), Marcin Dziewoński, Maciej Hawrylak, Marcin Major, Łukasz Wojciechowski, Piotr Zybura, w wyniku głosowania przyznała dwie nagrody równorzędne dla Łukasza Chabińca i Rebeki Czaji, a także trzy wyróżnienia równorzędne dla Moniki Dobrakowskiej, Anny Marii Otlik i Agaty Pierożyńskiej. Oprócz tego prace Rebeki Czaji, Anny Marii Otlik i Agaty Pierożyńskiej otrzymały nominacje do udziału w konkursie o Doroczną Polsko- -Niemiecką Nagrodę Integracyjną BDA – SARP.
i
NAGRODA RÓWNORZĘDNA
TEMAT: CENTRUM POZNAWCZE W MONSANTO
AUTOR: ŁUKASZ CHABINIEC
PROMOTOR: DR INŻ. ARCH. DARIUSZ DZIUBIŃSKI
OPIS AUTORSKI (FRAGMENT)
Ideą projektu jest stworzenie przestrzeni pozostającej w ścisłej relacji z unikatowym kontekstem Monsanto. Projekt dopełnia okoliczny kontekst interpretując istniejący krajobraz i historię miejsca jako naczelną wartość. Jednym z głównych założeń prezentowanych w projekcie było stworzenie architektury, która w minimalny sposób ingeruje wizualnie w zastany, mistyczny charakter miejsca. Architektura pozostaje tłem w stosunku do zabytkowych ruin okolicznego krajobrazu. Efekt osiągnięto częściowo zagłębiając prostopadłościenną bryłę budynku pod ziemią, tak, że forma nie dominuje w otoczeniu. Widoczne na powierzchni fragmenty budynku intrygują, wytwarzają nastrój tajemnicy, i ostatecznie prowokują do odkrycia. Sam sposób wejścia do budynku, po zagłębionej pod ziemią rampie, stanowi pewnego rodzaju analogię do podróży w głąb ziemi, do innego nieodkrytego świata. Nastrój zadumy i kontemplacji we wnętrzu obiektu został uzyskany na drodze redukcji elementów tworzących tego typu przestrzeń. Możliwie proste środki wyrazu i niemal ascetyczne wnętrza koncentrują uwagę odbiorców na tym, co istotne, czyli intymnej relacji człowieka z naturą i z samym sobą. Elementy krajobrazu, takie jak skały, wnikają do wnętrza budynku umożliwiając z nimi bezpośredni kontakt, co stanowi pewnego rodzaju symbiozę pomiędzy naturą a ludzką ingerencją. Naturalne światło zostało zredukowane tak, że wewnętrzne przestrzenie skryte są w półmroku.
i
NAGRODA RÓWNORZĘDNA
TEMAT: SZKOŁA PODSTAWOWA ESTETYCZNA
AUTORKA: REBEKA CZAJA
PROMOTOR: DR INŻ. ARCH. JERZY GOMÓŁKA
Opis autorski (fragment):
W odpowiedzi na postawione problemy współczesnego nieestetycznego świata przedstawiono projekt Szkoły Podstawowej Estetycznej, która na nowo podjąć ma temat edukacji estetycznej. Korzystając z Ungersowskiego „myślenia obrazowego” postanowiono stworzyć niekonwencjonalną przestrzeń edukacyjną, która w twórczy sposób rozwijać ma w dzieciach poczucie estetyki zarówno w znaczeniu poznawczym, jak i w kontekście piękna. Niestandardowe przestrzenie mają też niejako zmusić nauczycieli doreorganizacji sztywnego dotychczas sposobu prowadzenia zajęć, wprowadzenia nowych rozwiązań i kreatywnego podejścia do każdego omawianego tematu. To właśnie do nich należy odpowiednie rozpoznanie i ukształtowanie człowieka, szkoła ma być jedynie narzędziem w ich rękach. W projekcie postawiono tezę, że estetyka jest jednym z filarów kształtujących w pełni wyedukowanego człowieka, elementem niezbędnym do pełnego funkcjonowania we współczesnym społeczeństwie oraz składnikiem koniecznym do pełnej autokreacji człowieka. W podstawowych założeniach projektowana szkoła składa się z urozmaiconej kształtem przestrzeni, w której każde z różnorodnie zaprojektowanych miejsc ma odgrywać określoną rolę, sprzyjającą kreatywnemu myśleniu, wpływać na nastroje odczuwania oraz budzić skojarzenia z pewnymi wzorcami, co ułatwia zrozumienie i interpretację przestrzeni, które różnią się od siebie wielkością, kształtem, doświetleniem, wysokością oraz materiałami wykończeniowymi. Różnorodne przestrzenie przeznaczone do przeprowadzania zajęć nie są przyporządkowane konkretnym przedmiotom czy czynnościom. To rolą nauczyciela jest odpowiednie dopasowanie charakterystycznej przestrzeni do przedstawienia danego zagadnienia. Nauczyciel ma całkowitą dowolność w wyborze przestrzeni na przeprowadzenie zajęć. Jeśli zechce, może ją przeprowadzić w przestrzeni między salami, w jednej z sal czy w parku. Odnajdując sekwencję odpowiednich kształtów przestrzeni, przystąpiono do stworzenia urbanistyki obiektu, biorąc pod uwagę optymalne odległości, stworzenie interesujących międzyprzestrzeni, stopniowanie rangi zaprojektowanych rejonów oraz ich dostępności do światła dziennego. W ten sposób powstał szereg propozycji ukształtowania bryły, który w swej strukturze stał się analogią urbanistyki miasta.
