Rozstrzygnięcie IX edycji konkursu ŻYCIE W ARCHITEKTURZE

ŻYCIE W ARCHITEKTURZE to najstarszy, organizowany nieprzerwanie od przełomu 1989 roku konkurs na najbardziej wartościowe realizacje w Polsce. W ośmiu kolejnych edycjach rywalizowało w sumie ponad 3000 budynków i przestrzeni publicznych. Choć odbywa się nieregularnie, niezmiennie wskazuje nowe zjawiska, potrzeby i kierunki, jakie pojawiają się w dziedzinie projektowania. Konkurs co kilka lat stwarza okazję do spojrzenia na polską architekturę z szerokiej perspektywy. To perspektywa niezniekształcona, bo projekty nie są nominowane, lecz nadsyłane przez samych autorów. Dzięki cykliczności tego konkursu zyskujemy cenny materiał do porównań i analiz. To oczywiste, że płynące z tych badań wnioski nie dotyczą jedynie architektury, bardzo wiele mówią o nas samych, o społeczeństwie, o problemach nas nurtujących – mówi przewodniczący jury Dariusz Herman. Bieżąca edycja konkursu obejmowała realizacje oddane do użytku w latach 2015-2019. Nagrody przyznane zostały w pięciu kategoriach tradycyjnych i dwóch nowych: dla najlepszego obiektu projektowanego dla klimatu i najlepszego obiektu odpowiedzialnego społecznie. Spośród wszystkich nadesłanych projektów sędziowie wybrali także laureata nagrody specjalnej: dla realizacji najpełniej odpowiadającej na wyzwania współczesności. Idea, jaka od początku przyświecała organizacji konkursu, to zwrócenie uwagi na fakt, że architektura jest integralną częścią naszego codziennego życia. Przy ocenie realizacji kwestie społeczne i jakość życia w architekturze od zawsze brane były więc pod uwagę. Współczesność stawia jednak przed architekturą coraz to nowe wyzwania. Kryteria jej oceny nie są niezmienne. Dlatego poza tradycyjnymi kategoriami, ustanowiliśmy nowe – tłumaczy Ewa P. Porębska, redaktor naczelna „Architektury-murator”, a zarazem inicjatorka konkursu. To nie jedyna nowość tej edycji. Specjalnie na potrzeby konkursu architektka Anna Lorens zaprojektowała zupełnie nowe statuetki, które – jak podkreśla – odzwierciedlać mają współczesne wyzwania stawiane przed architekturą. Każda statuetka stworzona została w technologii druku 3D w oparciu o drewniany filament. Jest strukturą parametryczną, elastyczną i otwartą na ciągłe modyfikacje, podobnie jak dziedzina, którą symbolizuje.

Do udziału w IX edycji ŻYCIA W ARCHITEKTURZE zgłoszono 459 realizacji, w tym 89 gmachów użyteczności publicznej, 71 budynków komercyjnych, 87 budynków wielorodzinnych, 86 domów jednorodzinnych, 53 przestrzenie publiczne, 38 obiektów projektowanych dla klimatu i 35 obiektów odpowiedzialnych społecznie. Nad wyborem najlepszych obradowało pięcioosobowe jury powołane przez redakcję. Dyskusje podczas kolejnych posiedzeń były wyjątkowo burzliwe. Jurorzy spierali się o definicję przestrzeni publicznej, cechy idealnego osiedla oraz najważniejsze aspekty dobrze zaprojektowanego domu jednorodzinnego. Nasze wstąpienie do UE przełożyło się na wzrost ilości realizowanych obiektów. Obecnie obserwujemy, jak ilość przeradza się w jakość. W bieżącej edycji mało było projektów, które trafiły na konkurs przez przypadek. To przynosi satysfakcję, ale nie ułatwia jurorom wyboru. Zaobserwowaliśmy dużo realizacji tworzonych świadomie i odpowiedzialnie wobec wyzwań, jakie stawiają przed nami społeczności i przyroda. To nie znaczy, że nie trafiały się budynki, które zagadnienia te traktują z powierzchownością modowych trendów – podsumowywał Dariusz Herman. Do drugiego etapu sędziowie nominowali 21 realizacji, po 7 w każdej z konkursowych kategorii. Ich autorzy prezentowali je członkom sądu podczas transmitowanych on-line publicznych obrad w Zodiaku – Warszawskim Pawilonie Architektury. Gala finałowa i rozstrzygnięcie konkursu odbyło się 19 listopada. Uroczystość transmitowana była ze studia w Centralnym Domu Technologii, mieszczącym się w zmodernizowanym Cedecie w samym centrum Warszawy. Na miejscu obecni byli: przewodniczący jury Dariusz Herman oraz redaktor naczelna „A-m” Ewa. P. Porębska. Pozostali sędziowie oraz zaproszeni goście uczestniczyli w spotkaniu on-line, na platformie Zoom. Galę można było oglądać na stronie konkursu i na Facebooku, dzięki czemu miała wyjątkową publiczność. Tylko tego dnia streaming zobaczyło blisko 3000 osób!

Idea, jaka od początku przyświecała organizacji konkursu, to zwrócenie uwagi na fakt, że architektura jest integralną częścią codzienności