O ocalenie modernistycznej architektury w Polsce toczą bój młodzi. Promocją dzieł modernizmu zajęła się studentka warszawskiego wydziału form przemysłowych. Jej kolekcja składa się z pięciu ceramicznych budynków z grafiką nawiązującą do ich rzeczywistej konstrukcji.
Takie budynki, jak Sezam, Kino Skarpa, Dworzec Centralny, Rotunda czy Supersam są wpisane w miejskie życie każdego warszawiaka. Autorka, Magda łapińska chciała pokazać, że ta codzienna Warszawa jest nie mniej fascynująca od tej odświętnej. Powodem stworzenia kolekcji była obawa, że modernistyczna architektura - symbol krajobrazu wielu miast w Polsce- może bezpowrotnie zniknąć. Po wyburzonych niedawno Kinie Skarpa i Supersamie - w wyniku niedopatrzenia nie został wpisany do rejestru zabytków, biorąc pod uwagę jego wyjątkową konstrukcję i formę - artystka chciała wywołać u mieszkańców stolicy chwilę refleksji. Niecodzienną kolekcję modeli budynków z czasów PRL-u można kupić w sklepiku fundacji Bęc Zmiana, Mokotowska 65 Warszawa; Sygnatura, Koneser Ząbkowska 27/31 Warszawa; Muzeum Sztuki Nowoczesnej, księgarnia, ul. Pańska 3 Warszawa.
Aby nie zdominować historycznej bryły planetarium, zdecydowaliśmy o ukryciu nowej kubatury pod ziemią. Wyzwaniem był dobór sposobu fundamentowania, który nie stwarzałby niebezpieczeństwa uszkodzenia istniejącego budynku – o modernizacji i rozbudowie Planetarium Śląskiego projektu Zbigniewa Solawy piszą Joanna i Michał Kapturczakowie z poznańskiej pracowni Consultor.
Osiedle Montwiłła-Mireckiego to swoisty fenomen: jedno z pierwszych tej skali modernistycznych założeń mieszkaniowych w Polsce. Historię jego powstania i losy mieszkańców będzie można poznać dzięki wystawie „Nasz dom. Nasz blok. Osiedle im. Montwiłła-Mireckiego 1933/2023”.
22 sierpnia 2021 roku po trwającym pięć lat remoncie została otwarta berlińska Neue Nationalgalerie Miesa van der Rohe. Najważniejszą modernizację od czasów otwarcia gmachu w 1968 roku przeprowadzono według projektu brytyjskiego biura David Chipperfield Architects.
W poszukiwaniu idei osiedla społecznego - pod tą nazwą kryje się realizowany na warszawskim osiedlu Koło projekt wystawienniczy i edukacyjny inspirowany koncepcjami architektki Heleny Syrkus.
Wykorzystująca topografię terenu architektura obiektu przypomina corbusierowski klasztor La Tourette. O realizacji Tomasza Mańkowskiego z zespołem pisze Marcin Kwietowicz.
