Jacques Tati, Playtime

i

Autor: Archiwum Architektury

Ikony architektury - ikony filmu: Playtime

2015-01-30 10:47

Playtime Jacques'a Tati to drugi z film prezentowany w naszej serii Ikony architektury - ikony filmu. Akcja rozgrywa się w dzielnicy biurowej, w niekończących się przestrzeniach ze szkła i stali. Kratezjańska wizja przestrzeni, skonfrontowana zostaje z żywiołową witalnością jednostki - pisze Adam Przywara.

Pan Hulot po raz kolejny zostaje ożywiony w filmie przez francuskiego reżysera, tym razem po to by zmierzyć się z trudami nowoczesnego Paryża. Playtime to czwarty film Jacques'a Tati, kręcony w połowie lat 60-tych w Paryżu. Akcja rozgrywa się w dzielnicy biurowej, w niekończących się przestrzeniach ze szkła i stali. Nowoczesna architektura biurowa ma w filmie pierwszorzędne znaczenie — dialogi zostały ograniczone tu do minimum, a widz bardzo szybko zaczyna identyfikować się z bohaterem, próbującym rozgryźć zawiłości, wydawałoby się, przeźroczystych przestrzeni. Kratezjańska wizja przestrzeni, skonfrontowana zostaje z żywiołową witalnością jednostki. To właśnie Tatiemu zawdzięczamy obraz, który znakomicie ilustruje problematyczność architektury modernistycznej, zachowując przy tym kpiący dystans i nie popadając w patetyczne oskarżenia. Właśnie w tym dystansie możemy upatrywać aktualności Playtime. W końcu każdy z czytelników na pewno nie raz mierzył się z przestrzeniami, które choć klarownie zaprojektowane, w użytkowaniu nastręczały więcej problemów niż nie jeden labirynt.